نوشته: زنده یاد رحیم نامور
برای سوداگران مرگ، پیمانکاران نیازمندی های نظامی که با مقامات نظامی بند و بست داشتند و سهمی از سودهای کلان خود را از این پیمانکاری ها را به آنها تحویل می‌دادند و محتکرین مایحتاج عمومی مردم، جنگ یک مائده ی پر برکت آسمانی بود. در حالی که عامه مردم جز گرسنگی، تشدید فقر، و مصائب ناشی از جنگ، و از دست دادن عزیزانی که در میدان های جنگ قربانی شده بودند، بهره ای از «عظمت امپراطوری» نمی بردند.
از هنگام انعقاد قرارداد خیانت‌بار ایران با توتال فرانسه یک هفته می‌گذرد. در ایران مجموعه‌یی از کثیف‌ترین فعالان سیاسی وابسته به جناح‌های حکومتی به تحلیل و تمجید از این قرارداد پرداخته‌اند و در ستودنِ آن از یکدیگر سبقت می‌گیرند. در خارج از کشور هنوز واکنشی بایسته حتی از سوی نیروهای مترقی در فضای رسانه‌ای و مجازی مشاهده نمی‌شود.
کارگران، در برخورد با واقعیت‌های جاری زندگی‌شان در جامعهٔ سرمایه‌داری، بی‌واسطه یا احتمالاً باواسطه و درصورت شرکت در مبارزهٔ اقتصادی‌ای که بیشتر به امورِ شغلی، معیشتی و جایگاه‌شان در گروهی حرفه‌ای و نیز امکان‌های‌شان در فروش نیروی کارشان مربوط می‌شود، به این تجربه‌اندوزی روزانه دست می‌یابند. این تجربه‌ها، به‌خودی‌خود، تصویری روشن از “تعلقِ طبقاتی” و “منافع مشترک طبقاتی” آنان را منعکس نمی‌کند. …
آنچه مبارزهٔ تمامی دموکراسی‌خواهان و عدالت‌پیشگان میهن کثیرالملهٔ ما را به‌هم گره می‌زند، به‌وجود آوردن شرایط ضروری و پایدار برای همزیستی صلح‌آمیز همهٔ خلق‌ها و به‌طور هم‌زمان بر پاکردن ساختار حکومتی‌ای است که به‌موازات وحدت ملی، خودمختاری‌ای فراگیر، دموکراتیک و پیشرو را ممکن کند.
دونالد ترامپ، در حرکتی سؤال‌برانگیز و درضمن به‌منظور تشکر از حمایت یکپارچهٔ جامعهٔ ضدانقلابی‌های فراری کوبایی از نامزدی‌اش در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته، در گردهمایی‌ای در ایالت فلوریدا، تصمیم خود به لغو توافق‌نامهٔ بهبود روابط دیپلماتیک با جمهوری سوسیالیستی کوبا را اعلام کرد.
انقلاب اوّل روسیه با وجود آنکه شکست خورد، ولی در نظام خودکامهٔ سلطنتی رخنهٔ قابل‌توجهی به وجود آورد؛ نظام امپریالیستی جهانی را به واهمه انداخت؛ شکل‌ها و شیوه‌های نوینی از مبارزه را به توده‌ها آموخت؛ نخستین انقلاب در تاریخ جهان بود که در آن حزب مارکسیستی طبقهٔ کارگر به صورت نیروی سیاسی مستقلی با برنامه و استراتژی و تاکتیک خود شرکت کرد؛ و بالاخره اینکه تأثیر نیرومندی در جنبش‌های انقلابی و کارگری جهان، از جمله در انقلاب بورژوا-دموکراتیک مشروطیت ایران داشت که از نیروی اندیشگی و مادّی انقلابیون روس بهره‌های زیادی برد.
نوشته: زنده یاد احسان طبری
تئوری باید با پیوند نزدیک با پراتیک دائماً خود را زنده و متحرک نگاه دارد. بیهوده نبود که کلاسیک های مارکسیستی احتراز داشتند که آئین خود مجموعه‌ای از احکام جامد و جامع بشمرند و آنرا فقط راهنمای عمل و اسلوب نبرد می شمردند. انگلس این سخن ژرف را می گفت:
«کمونیسم نه از اصول بلکه از واقعیات منشاء می گیرد، کمونیسم آئین نیست، جنبش است». تجربه نشان داده است که دو چیز به ویژه بلیه تئوری است و آن را با الگوسازی و جزمیات بی روح بدل می کند:
باید با سازماندهی توده‌ها و نیروهای مترقی و آزادی‌خواه برای تحولات سرنوشت‌ساز آینده آماده شد. حزب تودهٔ ایران، همچون گذشته در راستای گشودن راه در مسیر مرحلهٔ ملی‌دموکراتیک در جامعهٔ ایران و ایجاد شرایط ضرور برای سازماندهی جبهۀ متحد ضد دیکتاتوری متشکل از همه نیروهای ملی و دموکراتیک، مبارزه می کند.
نوشته: یان شپانسکی، جامعه شناس لهستانی
برگرفته از نشریه مسائل بین‌المللی
تئوری مارکسیستی ـ لنینیستی طبقات و مبارزه طبقاتی از لحاظ متدولوژی برای پیش‌بینی حائز اهمیت فوق‌العاده است. این تئوری ایجاب می‌کند که منافع طبقات و گروه‌های اجتماعی، بمثابه عوامل عمده تعیین کننده شیوه رفتار آنها در آینده، در پروسه پیش‌بینی در نظر گرفته شود.
نیروهای میهن‌دوست و ترقی‌خواه کشورمان نباید اجازه دهند که سیاست‌های مداخله‌جویانهٔ آمریکا و بده بستان‌های پشت پرده بر سر منافع مردم و یا روی آوردن به درگیری ها و تشنج های نظامی چه از طریق جنگ های نیابتی و یا رودرویی مستقیم نظامی سرنوشت مردم میهن ما را رقم زند. حزب تودهٔ ایران، نیروهای مترقی و میهن‌دوست را برای همکاری مشترک در دفاع از صلح در خاورمیانه و حق حاکمیت ملی ایران فرامی‌خواند.
در جمهوری‌اسلامی ایران نولیبرالیسم اقتصادی نزد سیاستمداران و شماری از نظریه‌پردازان همچون نوشدارویی برای درمان همه مشکلات شناخته شده است. آنها حتی “بازار آزاد” (بی‌نظارت) و “آزادی‌خواهی” را لازم و ملزوم یکدیگر می‌دانند! این درحالی‌است که تجربهٔ جهانی نشان داده است که نولیبرالیسم اقتصادی، شدت گرفتن بی‌عدالتی، بیکاری ساختاری، افزایش فساد اقتصادی، بی‌ثباتی مشاغل و رشد ناموزون اقتصاد به‌نفع ثروتمندان (یک درصدی‌ها) و از بین رفتن خدمات اجتماعی را باعث می‌شود.
زنده یاد میرهادی، رقابت میان انسان ها را ویران-گر می دانست و می گفت: چنین استدلال می شود که رقابت، برانگیزنده ی تلاش بیش تر است! رقابت اما، ماهیت هر کار را دگرگون می کند و آن را از هدف اصلی اش دور می سازد. اکنون در ورزش و در کار و تحصیل که هدف آن دست یابی به دانش و تولید فراورده های مادی یا معنوی است، جلو زدن از دیگری یا دیگران مهم شده و بدین گونه نه تنها کیفیت تلاش ها افت کرده که فرد، اسیر رقابت نیز شده است.
فاجعهٔ تغییرات اقلیمی کرهٔ زمین گریبان‌گیر همهٔ نوع بشر خواهد شد و به این یا آن کشور جداگانه محدود نخواهد ماند. در تدوین راه‌حل برای تغییرهای زیانبار اقلیمی و اجرای اقدام‌های ضرور برای مهار این تغییرها، آنچه باید در اولویت نخست باشد، زندگی مردم جهان و سلامت زیستگاه آنها، از جمله سلامت طبیعت و دیگر ساکنان کرهٔ خاکی است، و در این راه، جنبش‌های اجتماعی مردمی نقشی حسّاس و حیاتی دارند.
خامنه‌ای شرکت نکردن مردم در انتخابات را “مصیبت نظام” دانست و گفت: “مصیبت آن روزی است که مردم به صندوق رأی پشت کنند و دشمن نیز به‌دنبال روزی است که ۹۰ درصد مردم پای صندوق رأی نیایند.” خامنه‌ای همچنین پس برگزار شدن انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده بود که مهم نیست چه کسی پیروز انتخابات است، مهم این موضوع است که مردم با حضور پرشکوه خود با “نظام اسلامی” تجدید عهد کردند.
حزب تودهٔ ایران، عملیات جنایتکارانهٔ تروریست‌های وابسته به گروه داعش در “بهشت‌زهرا” و ساختمان مجلس شورای اسلامی را به‌شدت محکوم می‌کند. بر اساس آخرین گزارش‌های منتشرشده، در جریان این حمله تروریستی ۱۲ نفر کشته شده و ۴۲ نفر زخمی شده‌اند.
مبارزهٔ حزب برادر، حزب کمونیست عراق، در یکی از پیچیده‌ترین و ناآرام‌ترین دوره‌های تاریخ معاصر عراق، زیر رهبری رفیق عزیز محمد تداوم یافت که از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۳ سِمَتِ دبیرکلی حزب را عهده‌دار بود.
نوشتهٔ آلبانو نونِس، عضو کمیتهٔ بازرسی مرکزی حزب کمونیست پرتغال
ارتباط دیالکتیکی میان مبارزه برای دموکراسی و مبارزه در راه سوسیالیسم واقعیتی است که در همهٔ مراحل و دوره‌های انقلاب پرتغال به‌روشنی وجود داشته است.
با خاموش شدن تب‌وتاب انتخاباتی و به‌انتها رسیدن بازی با “افکارعمومی”، بار دیگر واقعیت‌های عینی زندگی در زیر سایه حکومت مطلقه ولی فقیه و درنتیجهٔ شدت یافتن تحمیل برنامه‌های خشن اقتصاد نولیبرالی، مُهر و نشان خود را بر همهٔ عرصه‌ها به‌طور برجسته و ملموس خواهد زد و این تعیین‌کنندهٔ مسیر تحولات آتی خواهد بود.
طبقهٔ کارگر ونزوئلا خواستار آن است که آن بخش‌هایی از خرده‌بوروژازی که در حال حاضر قدرت مسلّط را در قوّهٔ اجرایی کشور دارند، و نیز دو قوّهٔ دیگر [قانون‌گذاری و قضایی] و حزب‌های شرکت کننده در دولت، بی‌درنگ از رفتارهای خودخواهانه و جناحی که فقط روند [انقلاب] بولیواری را ضعیف می‌کند و در خدمت منافع و نقشه‌های دشمنان است، دست بردارند.
احمد جواهریان: شاید بهتر باشد با توجه به گسترش فردگرایی در دوران اخیر و بویژه مسلط شدن شکل بیمارگونهٔ آن در کیش نولیبرالی، و رواج انواع مکاتب به روز شدهٔ شرقیِ مروجِ دستیابی به سعادت در «دنیای درون»، و یا مبتنی بر جریان زندگی در لحظه و یا «خوش باشی»، بر شناخت «بهروزی» فردی درنگ بیشتری کنیم.
صدای مردم صلح٬ آزادی٬ عدالت اجتماعی