انتخاب ما نه امامِ در ماه بود نه ملتِ در چاه!
وقتی کسی را ببری تا ماه بالا، دیگر دست و صدایت به او نمی رسد، خدایی می کند ناخودآگاه!
اما نسل ما همیشه هم تن به اجبار نداد. درسال های۷۸ و۸۸ و خصوصا ۹۶ دست به انتخابِ آزادی های سیاسی و عقیدتی زد که حکومت با مشت آهنین به دهانِ نسلِ ما کوبید!
بازخوانی زندگی و قتل ویکتورخارا که ۴۵ سال پیش می‌خواستند صدایش را خاموش کنند
«پنج هزار نفر این جاییم/ در این بخش کوچک شهر/ چه دشوار است سرودی سرکردن/ آن‌گاه که وحشت را آواز می‌خوانیم/ وحشت آن‌که من زنده‌ام/ وحشت آن‌که می‌میرم من/ خود را در انبوه این همه دیدن/ و در میان این لحظه‌های بی‌شمار ابدیت/ که در آن سکوت و فریاد هست/ لحظه پایان آوازم رقم می‌خورد».
حزب تودهٔ ایران معتقد است مادامی که دستگاه ولایت و در رأس آن علی خامنه‌ای، شئون اساسی کشور را در دست دارند، نه‌تنها امکان “تغییر واقعی” از طریق سیاست‌های دولتی که از این سیستم برآید وجود ندارد، بلکه عرصهٔ تحول‌ها در میهن ما در جهت به‌وجود آمدن توازن نیرو بین جناح‌های قدرت به سیر قهقرایی‌اش ادامه خواهد داد.
شنیده بودم که تاجزاده در برخی گفتگوهای خصوصی اعدامها را توجیه می کند اما با این ویدئو متوجه شدم که شیفتگی به رهبر انقلاب و نفرت از مخالفان آن زمان که در اعماق روح و روان تاجزاده و همفکرانش ریشه دارد تا کجاها می تواند عمیق باشد و به فاجعه بیانجامد. ادامهٔ مطلب
با وجود ولایت فقیه در قانون اساسی که عین استبداد دینی است و سلطه بلامنازع ولی فقیه بر تمامی ارکان قانون اساسی و نیز سیطره او بر تمامی نهادهای حکومتی اعم از انتصابی و انتخابی، اصلاحات ساختاری غیر ممکن است….
ما بار دیگر همه نیروهای آزادیخواه و میهن‌دوست کشور را به مبارزهٔ مشترک و متحد به‌منظور طرد رژیم ولایت فقیه فرامی‌خوانیم.
عُمر الدیب: به علّت سیاست‌هایی که حزب‌های فرقه‌گرا و گروه‌گرای حاکم دنبال می‌کنند، لبنان در حال حاضر در بحران سیاسی و اقتصادی ژرفی قرار دارد. در واقع، مشکل و معضل اصلی در خود نظام سیاسی کشور است که نظامی است سرمایه‌داری بر پایهٔ رژیم سیاسی‌ای گروه‌گرایانه که آن را «دموکراسی رضایتی» می‌نامند.
* هشدارهای حزب از ماه ها پیش از تابستان ۶۷ دربارۀ خطر اعدام زندانیان سیاسی
* رفیق علی خاوری: جنگ خونین نباید جای خود را به صلح خونین بدهد!
* اعلامیۀ ده ها حزب کارگری و کمونیستی جهان دربارۀ کشتار زندانیان سیاسی
* بخش هایی از سخنان آیت الله منتظری خطاب به مجریان فاجعه ملی
هشدارهای حزب از ماه ها پیش از تابستان ۶۷ دربارۀ خطر اعدام زندانیان سیاسی
تازه هنوز آثار اصلی تورم حاصل نشده؛ معنای دیگر آن این است که قطعاً بحران بی‌سابقه تولید رخ خواهد داد؛ اشتغال آسیب می‌بیند؛ فقر گسترش می‌یابد و مع‌الاسف یا بلاهت است که قطعاً وجود دارد و همزمان جهالت است و یا خیانت است و یا تلفیقی از اینها، که باعث شده اوضاع جوری پیش برود که انگار روی نقشه ایران زده‌اند هفتاد و پنج تا هشتاد درصد تخفیف!
ادامهٔ مطلب
یادی از مقاومت زندانیان سیاسی در دههٔ خونین شصت: زندانیان ملی‌کش و بند ملی‌کش‌ها
ای پیک راستان خبر سَرو ما بگو
احوال گل به بلبل دستان‌سرا بگو
“حافظ”
عاقبت زندان بدست خلق ویران می‌شود
بند بندش، سربسر با خاک یکسان می‌شود
چیست زندان این نشان ننگ تاریخ بشر
هر سحرگاهان گروهی تیرباران می‌شود
(سروده رفیق ابوالحسن خطیب در زندان)
در سی امین سالگرد کشتن انسانیت در تابستان ۶۷ و انکار حقیقت، طرح پرسش ها و مطالباتی با مردم شریف و آزاده ایران، چرا جمهوری اسلامی می‌تواند هم چنان جنایت کند؟ سی سال از کشتار هزاران زندانی سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ گذشت و هنوز نه تنها خانواده ها، بلکه جامعه ی دادخواه هم نمی‌داند که در آن تابستان شوم چه گذشته است؟
یک نکته برجسته نامه شیخ مهدی کروبی که می تواند درس عبرت و شوکی برای همه اجزای طیف متنوع اصلاح طلبان باشد همدلی وی با اعتراضات دی ماه و پس از آن و در کنار جنبش سبز نشاندن مظلومان این اعتراضات و تعدیاتی است.
ارکان انتخابی چنان با زهر نظارت استصوابی لَخت و کرخت و بی‌جان شده‌اند که به هیچ روی ایشان را یارای ایستادن در برابر هوس‌های مستبد نیست. بعد از گذشت بیست و یک سال از شروع دولت اصلاحات و قوام‌گیری جریان اصلاح‌طلب به شکل امروزی‌اش، مستبد قدم به قدم پیش رفته و امیالش را بیشتر به کرسی نشانده است.
در تابستان ۱۳۶۷، هزاران زندانی سیاسی، با اندیشه‌ها و دیدگاه‌هایی گوناگون و از گروه‌های سیاسی‌ای مختلف، در کنار هم، در برابر آتش جوخه‌های مرگ گذاشته شدند. امروز بهترین بزرگداشت و گرامی‌داشت خاطرۀ فداکاری بی‌مانند و قهرمانانه این فرزندان خلق، به‌گمان ما، تشدید مبارزهٔ مشترک همهٔ نیروهای مترقی و آزادیخواه کشور برای پایان دادن به حکومت استبداد و استقرار حاکمیتی مردمی بر ویرانه‌های آن است.
در سی سالگی اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷ سراغ کسانی رفتیم که کمتر در این باره گفته و نوشته‌اند؛ اردشیر امیرارجمند، صدیقه وسمقی، علی اکبر موسوی خوئینی و صادق زیباکلام.
ژرفش بحران همه‌جانبه، ارایهٔ بسته ارزی دولت برای برون‌رفت از وضعیت کنونی، استیضاح وزیر کار، اوج‌گیری کشمکش بین جناح‌های حکومتی، کاهش باز هم بیشتر قدرت خرید طبقه کارگر و زحمتکشان و ادامه اعتراض‌های پراکنده کارگری، مهم‌ترین رویدادهای بحث‌برانگیز در عرصهٔ مبارزهٔ جنبش کارگری و سندیکایی در هفته‌های اخیرند.
سی سال از فاجعه ی ملی ایران میگذرد. تراژدی ای که در دوماهه پایانِ تابستانِ ۶۷ رخ نمود و در گیر و دارش بیش از پنج هزار آزادیخواه به جوخه ی مرگ سپرده شدند. سال ها باید بگذرد، تا زمان که چرخِ ارابه تاریخ است، آمار واپسین‌اش را از این جنایت هولناکِ تاریخی بر زبان آورد.
ایدئولوژی نولیبرالی بر تک‌تک سلول‌های عصبی کارگزاران حکومتی در ایران، اعم از اجرایی و نظارتی، نظامی و غیرنظامی، حاکم شده است.
کارگران و زحمتکشان و نیروهای ترقی خواه میهن؛ از مبارزه و اعتصاب کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی صنعتی فولاد اهواز پشتیبانی کنید!
صدای مردم: صلح٬ آزادی٬ عدالت اجتماعی صلح٬ آزادی٬ عدالت اجتماعی