زنگ خطر بی‌آبی به صدا درآمد
یک کارشناس حوزه آب با اشاره به بحران کم‌آبی در کشور تأکید کرد: لازم است به‌سرعت با تغییر پارادایم و با بهره‌گیری از همه ظرفیت‌های ملی اعم از بخش خصوصی، دانشگاه‌ها و خبرگان علمی، جوامع محلی و به‌دوراز نگاه سیاسی و حزبی برای مقابله جدی با بحران پیش رو آماده شویم.
به گزارش ایسنا، علیرضا شریعت، با اشاره به اینکه ایران به لحاظ موقعیت جغرافیایی در یک محیط خشک و نیمه‌خشک قرارگرفته و منابع آب محدودی داشته است و خواهد داشت، گفت: باید پذیرفت که مشکل کشورمان خشک‌سالی نیست و منابع آبی محدود است و این ما هستیم که باید به‌جای تقابل با این وضعیت، خود را با شرایط اقلیمی و محدودیت‌های آب سازگار کنیم.
او افزود: نباید به بارانی در برخی مقاطع تقریباً مناسب می‌بارد، دلخوش باشیم و در مواقعی که با کاهش میزان بارش مواجه می‌شویم زانوی غم بغل بگیریم؛ کما اینکه پیشینیان ما با انجام اقداماتی همچون احداث قنات و کشت محصولات کم آب بر و متناسب با اقلیم منطقه به استقبال این شرایط رفته و به‌نوعی خود را با اقلیم خشک و نیمه‌خشک سازگار کرده بودند.
انجام اقدامات توسعه‌ای عامل تشدید بحران کم‌آبی
او با بیان اینکه متأسفانه طی دهه‌های اخیر حاکمیت با انجام اقدامات به‌اصطلاح توسعه‌ای و بدون توجه به محدودیت‌های منابع آب، محیط‌زیست کشور را با بحران شدید آبی مواجه کرده است، گفت: هرچند که بسیاری هم رشد جمعیت و به‌تبع آن افزایش مصرف آب شرب، کشاورزی و صنعت را به‌عنوان عوامل اصلی بروز بحران کمبود آب معرفی می‌کنند، ولی با نگاهی به کشور‌های دیگر منطقه که تقریباً شرایط اقلیمی مشابه و شاید بدتری نسبت به ما دارند، متوجه می‌شویم که با انجام اقدامات و برنامه‌ریزی دقیق کارشناسی و سیاست‌گذاری درست، هم‌زمان با توسعه، مشکلات کم‌آبی خود را مدیریت کرده‌اند. این کارشناس آب ادامه داد: این نشان می‌دهد نقش حاکمیت در ایجاد این بحران در ایران بسیار پررنگ‌تر بوده است، چون حاکمیت، نقش مردم و ذینفعان محلی را در سیاست‌گذاری آب به‌شدت کاهش داده و به جرات می‌توان گفت به صفر رسانده است.
برای نمونه در حوضه زاینده‌رود که طی قرن‌های متمادی توسط مردم و بر اساس طوماری به نام طومار شیخ بهایی اداره می‌شد و همین جوامع محلی با استناد به آن عمل می‌کردند و علیرغم کم‌آبی هیچ‌وقت جریان آب از سراب تا پایاب قطع نمی‌شد، هیچ اعتراضی از سوی جوامع محلی وجود نداشت. دقیقاً از زمانی که دولت‌ها با کنار گذاشتن مردم محلی، مدیریت این حوضه آبریز و رودخانه را تمام و کمال به عهده گرفتند و صرفاً در قالب برنامه‌های توسعه‌ای تیشه به ریشه طومار شیخ بهایی زدند، تنازعات اجتماعی به‌مرور افزایش یافت. شریعت با اشاره به اینکه طی دو سه سال اخیر شاهد اوج این تنازعات بوده‌ایم، گفت: توماری که مبنای تعامل مردم و حاکمیت بود، متأسفانه به محل مناقشه تبدیل شد و هرچه این روند کم‌بارشی و خشک‌سالی تشدید شود قطعاً تنازعات افزایش خواهد یافت. شریعت با اشاره به اینکه «تغییر الگوی کشت» عنوان یکی از مهم‌ترین اقدامات برای سازگاری با کم‌آبی است، گفت: تغییر الگوی کشت موضوعی است که از مدت‌ها پیش در دستور کار متولیان بخش آب قرار گرفته است، ولی متأسفانه در مقاطعی و به‌محض بارش نسبتاً مناسب به فراموشی سپرده‌شده است به‌طوری‌که امروزه به یک شوخی و مزاح تبدیل‌شده است. هرچند که با توجه به شرایط اقلیمی، گریزی از آن نیست و دیر یا زود که صدالبته همین امروز هم دیر است باید این کار به‌طورجدی در دستور کار همه مسئولان و مردم قرار گیرد.
افزایش گرمای بی‌سابقه در سال آبی جاری
او افزود: سال آبی جاری و کاهش شدید بارندگی به‌ویژه در مناطق تنش‌زا و وضعیت بد ذخایر سد‌های کشور از طرفی و افزایش بی‌سابقه گرما در ابتدای سال ۱۴۰۱ و پیش‌بینی ماندگاری آن طی ماه‌های آینده از طرف دیگر موجبات افزایش مصرف آب در بخش کشاورزی، صنعت و شرب را به دنبال خواهد داشت و زنگ خطر جدی است که به صدا درآمده و لازم است که برای جلوگیری از تبعات سیاسی و امنیتی ضمن انجام اقدامات اساسی در زمینه صرفه‌جویی در مصرف آب در بخش‌های مختلف در یک محیط تعاملی بین مسئولان و مردم به استقبال این شرایط برویم. به گفته شریعت مردم کشور ایران همواره نشان داده‌اند که در مواقع حساس توان انجام کار‌های بزرگ را دارند، البته به‌شرط آنکه همه کشور و به‌دوراز هرگونه نگاه حزبی و گروهی و با هر دیدگاه دلسوزانه‌ای برای گذر از این بحران بزرگ بسیج شوند.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
