هشدار “رسول منتجب نیا” به “خامنه ای”

شورای نگهبان نمی تواند خودش تصمیم بگیرد.هرچند تا انتخابات مجلس آینده بیش از یک سال باقی مانده است اما، کم کم جناح ها و سیاستمداران خود را برای آن آماده می‌کنند.در این برهه زمانی، در اردوگاه اصلاح طلبان چه می گذرد و چه خبرها را می توان از این جناح گرفت ؟ رسول منتجب نیا، روحانی اصلاح طلب و دبیرکل حزب جمهوریت تاکید دارد که «آن چیزی که اصلاح طلبان باید روی آن وقت گذاشته و برنامه ریزی کنند، آسیب شناسی این جریان است، همچنین باید خودشان، تشکل ها و احزاب را نیز تقویت کنند. همچنین باید ارتباطشان را با مردم بیشتر کنند تا آن دلسردی و نا امیدی که درآنان ایجاد شده از بین برود و امیدوار وعلاقه مند شوند.»….

البته منظور رسول منتخب نیا از تشکل ها و احزاب ها، همان تشکل های خودی است که در چارچوبِ جمهوری اسلامی می گنجند و خطری برای رژیم نباشد، نه حزب های مردمی و مترقی مانند حزب تودۀ ایران و یا دیگر تشکل ها و سازمان های سیاسی مستقل در میهن ما!
به گزارش قرن نو، منتخب نیا، با اشاره به عملکرد دولت سیزدهم و مجلس یازدهم هم گفت:« ما به هیچ وجه اشتیاق و علاقه نداریم که مجلس یا دولت ناکام بماند یا در عمل ناکارآمد شود و مردم مایوس‌تر شوند .ولی چه ما بخواهیم و چه نخواهیم این مجلس نمی تواند خواسته‌های مردم را برآورده کند و این دولت نمی تواند مشکلات کشور را حل کند. هم دولت، دولت بسیار ضعیفی است و هم مجلس، مجلس بسیار ناتوانی است.»
شواهد نشان دهندهٔ این واقعیت است که پای دولت ابراهیم رئیسی در حل مشکلات کشور به‌شدت در گل مانده است و او نیز مانند رئیس‌جمهور قبلی رژیم “ولایی”قادر به ایجاد تغییرهای محسوس با هدف بهبود وضعیت معیشتی مردم و اقتصاد ملی ناعادلانه و غارت‌زدۀ ایران نیست. رئیس‌جمهور کنونی رژیم ولایت فقیه نیز به‌رغم “یکدست شدن حکومت”، به‌جز کلی‌گویی، صدور دستورهای بی‌مایه به “مسئولان”، و گفتاردرمانی‌های پوچ همیشگی دولت‌های جمهوری اسلامی، کاری اساسی در راه تأمین منافع و نیازهای اصلی عموم مردم و به‌ویژه زحمتکشان نتوانسته انجام دهد.
رسول منتخب نیا، به سناریو انتخاباتی ادوار مجلس شورای اسلامی در حکومت قرون‌وسطایی رژیم ولایی،که کارکردی مؤثر در جایگاه قوه مقننهٔ کشور ندارد، اشاره کرده و می گوید: “در شرایط فعلی همانطور که ملاحظه کردید در انتخابات ۱۴۰۰ حضور مردم بسیار کمرنگ بود. دلسردی و بی اعتمادی‌شان علی رغم شعارها و وعده های آقایان، بیشتر از ایام انتخابات شده و روز به روز نا امیدتر شده‌اند. لذا، با این شرایطی که در جامعه به وجود آمده؛ نمی توان پیش بینی کرد که انتخابات به چه گونه‌ای انجام می شود و آیا مردم حضور دارند یا ندارند.”
با وجود عملکرد معمول شورای نگهبان و روال مبتذل‌تر از پیش‌نمایش انتخابات کاملاً جعلی، مجلس یازدهم،که اکثر نمایندگان در این مجلس  دلالانی‌اند که با استفاده از موقعیت ویژهٔ نمایندگی مجلس مشغول واسطه‌گری و خدمت‌رسانی برای شبکه‌های مافیایی ثروت و قدرت هستند. آنان صرفاً عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی ”نظام‌“اند که برای اجرای نمای مسخرهٔ دموکراسی اسلامی به روی صحنه آمده‌اند.
آقای منتخب نیا برای بزک کردن دوره آینده مجلس شورای اسلامی می گوید:” اگر آراء خاموش وارد صحنه شوند، پیروزی با اصلاح طلبان است
در هر دوره‌‌ی انتخابات که آرای خاکستری و آرای خاموش وارد صحنه شدند، اصلاح طلبان پیروز شدند و هر وقت آنها شرکت نکردند، اصلاح طلبان آسیب پذیر شدند. حالا یا اینکه شکست خوردند و یا اگر شکست هم نخوردند پیروزی نسبی و ضعیفی داشتند.”
بی‌تردید انتخابات دوازدهم مجلس شورای اسلامی در نبود کامل آزادی و ادامهٔ حاکمیت ترور و اختناق در میهن ما در اسفندماه ۱۴۰۲ برگزار خواهد شد و بی‌شک مانند دوره‌های انتخابات قبلی اهرم‌هایی مانند شورای نگهبان، وزارت کشور، ارگان‌های سرکوب‌گر، و جز این‌ها، به‌کار گرفته خواهند شد تا انتخاباتی با نامزدهایی خودی و با نظر ولی فقیه برگزار شود.
او بدرستی موضوع بی اعتمادی توده ها به جمهوری اسلامی را بیان کرده و می کوید:” امروز، نمایندگان فعلی مجلس نماینده اکثریت نیستند و دلیل آن هم عدم حضور مردم پای صندوق‌های رای است کما اینکه در انتخابات ریاست جمهوری هم درصد قابل توجهی شرکت نکردند.”
بدیهی است که انتخابات مجلس آینده و نتیجۀ آن نمی‌تواند به انبوه مسائل و معضلات کشور پاسخی بدهد. نباید لحظه‌ای از یاد برد که عمده‌ترین هدف این انتخابات از دیدگاه جناح‌های حاکمیت و سران رژیم تأمین شرایطی به‌منظور حفظ، تثبیت، و دوام نظام حاکم است. فساد و ارتشاء سیستماتیک روابط مجلس شورای اسلامی را چنان فراگرفته است که حتی خود مسئولان حکومتی نیز بدان اذعان می‌کنند.
منتخب نیا در این گفتگو می افزاید: ” در درون اصلاح طلبان باید یک وحدت و انسجامی به صورت دموکراتیک نه فرمایشی به وجود آید تا همه اصلاح طلبان هم صدا باشند نه اینکه یک مجموعه‌ای خودشان را بر اصلاح طلبان حاکم بدانند.اما، از سوی دیگر برخی مسائل به حاکمیت بر می گردد. آیا نظام تصمیم دارد که انتخابات پر شور و حداکثری به وجود آید یا اینکه قرار است داستان ۱۴۰۰ و دوره‌های قبل از آن تکرار شود؟”
او عمداً به بی تفاوتی اصلاح طلبان با درد های مردم و حرکت های اعتراضی توده های جان به لب رسیده در سال های اخیر(از دی ماه ۹۶ و از آبان ماه ۹۸تا به امروز)‌حاوی تجربه های گرانبهایی برای جنبش مردمی بوده است. به فراموشی سپرده و عملکردهای اصلاح طلبان را نادیده می گیرد.
در دی ماه سال ۹۶ و آبان ماه ۹۸ در حالی که صدها هزار نفر در اکثر شهر کشور های کشور در اعتراض به فقر، محرومیت، ظلم و فساد فراگیر دستگاه های حکومتی ولایت فقیه به خیابان ها آمده بودند و با گلوله و سرکوب خشن و خونین گزمگان ارتجاع رو به رو بودند،‌شماری از نظریه پردازان مدعی اصلاحات و یا بهتر گفته باشیم، اصلاح طلبان حکومتی خواهان حفظ نظام سیاسی کنونی، با فریاد های سرکوب کنید و توطئه خارجی، جنبش اعتراضی توده ها را محکوم کردند و به طور مشخص و غیر قابل انکاری عملاً در اردوی نیروهای سرکوبگر قرار گرفتند و هنوز هم ادامه دارد. نمونه بارز آن ۱۱ اردیبهشت روز کارگر و ۱۲ اردیبهشت ماه امسال است.
منتخب نیا با آه و ناله اعلام می کند : ” همانطور که عرض کردم اصلاح طلبان را به کلی از مجلس و دولت کنار زدند و اصولگرایان مستقل، منطقی و اصولی را هم رفته رفته کنار می گذارند و جای همه را پُر می کنند و اگر این اتفاق بیفتد دیگر نمی شود کاری کرد، یعنی اگر به اینجا برسیم شاید دیگر مقامات عالی نظام هم نتوانند جلوی این سیل خروشان و این حرکت تند را بگیرند”
باید به آقای رسول منتخب نیا یاد آوری کرد که مدت هاست مردم به این نتیجه رسیده اند که این رژیم اصلاح پذیر نیست، و از پیدایش جنبش اصلاحات تاکنون مشخص بوده است که نیروهای مترقی و آزادیخواه، مدافع جنبش اصلاحات بنیادین در جامعه و مخالف سرسخت امکان استحاله رژیم ولایت فقیه بوده اند. برای این نیروها دفاع از جنبش اصلاحات نه بر محور افراد و شخصیت هایی که برایشان حفظ ”نظام“ سیاسی حاکم، یعنی حفظ رژیم ولایت مطلقه فقیه خط قرمز بوده است، بلکه بر محور جنبش اجتماعی بزرگی استوار بوده است که خواهان تغییرات بنیادین در شیوه حکومت مداری در میهن ما است.
باید راهکار مؤثر برای مبارزه بر ضد رژیم ولایت فقیه پیدا کرد،و تلاش در راه تبدیل نیروهای عظیم اجتماعی بالقوه بر ضد رژیم و تبدیل آن به نیروی بالفعل حاضر درصحنۀ مبارزه، یعنی سازماندهی خشم و نفرت اکثریت محروم و جان‌به‌لب رسیده مردم میهن ما از این نظام سیاسی ضدمردمی است که به روشن‌ترین شکلی خود را در نمایش انتخابات خرداد ۱۴۰۰ به نمایش گذاشته است را در نظر گرفت. این خشم و انزجار عمومی را باید به پایه‌های یک جنبش وسیع اجتماعی ضد حکومت استبدادی تبدیل کرد و راه را برای تشدید مبارزه و فلج کردن دستگاه‌های حکومتی گشود.

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet