بیانیه دانشجویی

دانشجویان علم و صنعت: زمستان هر چند سخت و مهیب، در آخر رفتنی ست….

فعالان صنفی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران بیانیه ای در خصوص اتفاقات اخیر توسط حراست دانشگاه علیه فعلان صنفی دانشجویان منتشر کردند. در این بیانیه آمده است:

دانشجویان گرامی
با سلام
همانطور که مستحضرید، امروز طی اتفاقی بی‌سابقه، شنیع و غیرقانونی، رئیس حراست با همکاری معاون دانشجویی (دکتر سعیدی)، اقدام به خفت‌گیری دبیر اسبق شورای صنفی دانشجویی کرده و پس از ضبط غیرقانونی تلفن همراه ایشان، تمام اعضای کانال شورای صنفی را حذف نمودند.لذا شایسته است در چنین شرایطی خطاب به رئیس دانشگاه، دکتر انبیا، بگوییم:
خجالت بکشید آقای رئیس!
در دانشگاهی که شما ریاست آن را به عهده دارید، کارمندان و رئیس حراست با همکاری معاون دانشجویی اقدام به خفت‌گیری دانشجویان می‌کنند! تا کی باید زیر سایه ریاست شوم شما علم و صنعت تیتر یک اخبار دانشگاهی در زمینه رفتار غیرقانونی حراست باشد؟ به خودتان بیایید آقای رئیس!

از رئیس حراست، آقای پناهی، پاسخ می‌خواهیم:
کارمند شما، آقای خلیلی، با دستور چه کسی اقدام به ضبط غیرقانونی تلفن همراه دبیر اسبق شورای صنفی و دانشجوی فعلی دانشگاه کرده، وارد حساب کاربری تلگرام وی شده، خود را به ادمین کانال ارتقا داده و اعضا آن را حذف کرده است؟ این دستور را شما صادر کرده‌اید یا نهاد‌های خارج از دانشگاه؟ شما مسئول این رفتار غیرقانونی هستید یا آقای مهدی خلیلی، کارمند حراست؟

خطاب به آقای سعیدی، معاون دانشجویی، می‌گوییم:
برای شما متاسفیم! معاون دانشجویی؟ لقب خنده‌داری است! همکاری با رئیس حراست برای خفت گرفتن یک دانشجو؟! مگر نه این‌که شما باید حامی دانشجویان باشید؟
آقای معاون، ضمن پیگیری جدی برای محاکمه افراد خاطی در جریان امروز، به شما هشدار می‌دهیم: یا به زودی، در روندی صحیح، طبق آیین‌نامه و بدون دخالت حراست و نهادهای بالادستی -تاکید می‌کنیم: بدون دخالت حراست و نهاد های بالا دستی- انتخابات شورای صنفی را برگزار می‌کنید، یا جمع عظیم دانشجویان را مقابل ساختمان معاونت دانشجویی ملاقات خواهید کرد.

اما سخنی با دانشجویان:
می‌بینید که چگونه آسمان را به زمین دوختند و دست به هر کاری زدند تا ارتباط شما را با ما قطع کنند؟ چرا که می‌ترسند. از قدرت شما و شورای صنفی، از هرگونه همبستگی دانشجویان واهمه دارند. چرا که زمانی که همهٔ ما، «ما» شویم، دیگر چیزی جلودار ما نخواهد بود‌ و اینان به خوبی می‌دانند که تشکیل شورای صنفی این اتفاق را تسریع خواهد کرد. با نبود شورای صنفی، مسئولان دانشگاه با خیالی آسوده، بدون نظارت نمایندگان دانشجویی و بدون ترس از ایجاد اعتراضات هماهنگ، به زیر پا گذاشتن حقوق دانشجویان ادامه داده و فضای دانشگاه را بیش از پیش به سوی امنیتی شدن خواهند برد.
با جلوگیری از تشکیل دوبارهٔ شورای صنفی؛

– احضاریه‌ها و حکم‌های کمیته انضباطی بی‌حساب و بدون توجه به شیوه‌نامه و به طور فله‌ای صادر می‌شوند‌.

– ایرادات واهی حراست به پوشش دانشجویان بدون اعتراض جدی و هماهنگ، هر روز سخت‌گیرانه‌تر می‌شود.

– در صورت کاهش سنوات تحصیلی و رفاهی رایگان دانشجویان زیر فشار هزینه‌های میلیونی تحصیل قرار می‌گیرند؛ حال آن‌که در سال‌های گذشته با اعتراضات دانشجویی سامان‌دهی شده توسط شورای صنفی، از کاهش سنوات رایگان جلوگیری شد.

– هیچ نهاد دانشجویی امکان نظارت مستقیم بر کیفیت غذا و برنامه غذایی دانشگاه را ندارد. حال آن‌که در سال‌های گذشته این موارد به طور منظم تحت نظارت نمایندگان دانشجویی شورای صنفی قرار داشت.

به طور کلی، با عدم تشکیل شورای صنفی، هیچ نهاد دانشجویی جدی و منسجمی برای پیگیری و آگاهی‌رسانی حقوق دانشجویان، اعتراض به رفتارهای غیرقانونی مسئولان وجود نخواهد داشت.
طبیعی است که در چنین شرایطی مسئولان دانشگاه از هر فرصتی برای مانع شدن از تشکیل شورای صنفی استفاده خواهند کرد تا دست خود را برای اعمال فشار بیشتر بر دانشجویان بازتر کنند.
دوستان، این اقدامات غیرقانونی که شاهد بودیم، تنها برای قطع ارتباط میان ما بوده است. اینان می‌دانند که ما در کنار هم چه قدرتی داریم. لذا از شما می‌خوایم که متحد و هم‌صدا همراه ما باشید تا دانشگاه را مجاب کنیم که سریعا طی روندی قانونی و مطابق آیین‌نامه، انتخاباتی سالم برای تشکیل دوبارهٔ شورای صنفی دانشجویی برگزار نماید.
در زمستانی که بس ناجوانمردانه سرد است، در شبی که بی‌ستارگی‌اش به گور طعنه می‌زند، شعله‌ای برافروخته‌ایم در دل‌هامان.
دست در دست یکدیگر، بر گرد آتش درون سینه‌مان، راوی قصه‌ای شده‌ایم از شکستن هیمنۀ زمستان؛ تا نهیبی باشد بر این سرمایِ سخت سوزان.
مگر نه آن‌که عشق، آتش به سینه داشتن است.
در ایامی که همه‌اش آلودگی‌ست، من‌های منفرد و مهجور اگر «ما» شویم، سرود ‌«سر اومد زمستون»مان طنین‌انداز می‌شود. که زمستان هر چند سخت و مهیب، در آخر رفتنی‌ست. آن‌چه جاوید می‌ماند، فریاد مقاومت‌مان در گوش تاریخِ دانشگاه است.

با احترام
جمعی از فعالین صنفی دانشجویی دانشگاه علم و صنعت ایران

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet