دلایل ناکارآمدی گیشه سینما در ۱۰۰ روز اول امسال

سینمای ایران از ابتدای امسال، در حیات جدید پس از محدودیت‌های کرونا، نتوانست به پویایی و راندمان مورد انتظار دست یابد و به‌طور مثال فیلمی مانند «لامینور»، تنها به فروش یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومانی دست یافته که بسیار کم است. همچنین در هفته‌ای که گذشت (۷ تا ۱۳ خرداد)، سینمای ایران با کاهش فروش ۷۰۰ میلیون تومانی مواجه شد….

به نظر می‌رسد اکران نشدن فیلم‌های تازه، فرارسیدن فصل امتحانات، تنش‌های اقتصادی در جامعه و همچنین فاجعه متروپل در آبادان، از دلایل روند سراشیبی گیشه سینماهای کشور باشد. جزییات بیشتر را در ادامه می‌خوانید.

سینمای ایران از ابتدای امسال، چند روش را برای بهبود این وضعیت امتحان کرد؛ از نمایش فیلم‌های پرفروشی چون «انفرادی» و «لامینور» گرفته تا نیم‌بها کردن بلیت برای سانس‌های پیش از افطار در ماه رمضان؛ اما نه آن فیلم‌ها توانستند گیشه بهاری سینماها را نجات دهند و نه سیاست‌هایی چون نیم‌بها کردن بلیت توانست مخاطبان بسیاری را به سینماها بکشاند. در این میان، بسیاری از فیلم‌هایی که تصور می‌شد می‌توانند گیشه را نجات دهند نیز کم‌فروغ ظاهر شدند. در چنین وضعیتی، تنها چند پردیس بزرگ تهران و کلان‌شهرها، با اقبال نسبی مواجه هستند اما دیگر سینماها، وضع و حال مناسبی ندارند. در میان فیلم‌هایی که از ابتدای ۱۴۰۱ اکران شدند، «سگ‌بند» به کارگردانی مهران احمدی درمجموع ۳۵ میلیارد تومان را برای خود ثبت کرده است که در مقایسه با فیلم‌هایی مانند «موقعیت مهدی» و «مرد بازنده» که کار اکران را هم‌زمان با «سگ بند» شروع کردند، رقم نسبتاً خوبی است. خبرنگار ایرنا برای آگاهی از میزان رضایت از فیلم‌های روی پرده، به میان مخاطبان یکی از پردیس‌های بزرگ پایتخت رفت تا نظر آن‌ها را درباره سینمای ایران و فیلمی که تماشا کرده‌اند، جویا شود.

پیشنهاد افزایش سانس‌های سینما پس از ساعت ۱۲ شب
مهدی، صاحب یکی از کانترهای این پردیس سینمایی است. کسی که به دلیل فروش محصولات خود، به‌خوبی مخاطبان سینما را رصد می‌کند. مهدی به ایرنا می‌گوید: نوروز امسال، تعداد مخاطبان بسیار خوبی به سینماها آمدند، اما خیلی تعجب کردم وقتی فهمیدم که تعداد مخاطبان اکران نوروزی در شرایط خوبی نبوده است. حداقل می‌توانم این اطمینان را بدهم که تعداد مخاطبان این پردیس، زیاد بوده و احتمالاً از دیگر سینماها استقبال چندانی نشده است. بلافاصله پس از ۱۳ روز نوروز، تعداد مخاطبان به‌یک‌باره فروکش کرد. البته که در یک هفته ابتدایی ماه رمضان، روند استقبال خوب بود اما از هفته دوم تا روزهای پایانی این ماه مبارک، سینماها وضعیت خوبی را تجربه نکردند. حتی سانس‌های نیم‌بهای پیش از افطار هم کمکی نکرد چون فکر می‌کنم اطلاع‌رسانی خوب در این زمینه صورت نگرفت و اگر تریبون‌هایی مانند صداوسیما از این حرکت حمایت می‌کردند، میزان استقبال مخاطب، افزایش می‌یافت. بعد از ماه رمضان هم برخلاف آن انتظاری که داشتیم، میزان استقبال‌ها خوب نشد و یک روند متوسط را داشت. البته همچنان چشم ما به سه‌شنبه‌ها و دو روز پایانی هفته است و در ۴ روز دیگر میزان استقبال از سینماها، چندان رضایت‌بخش نیست.
وی افزود: شرایط سینما به‌کلی تغییر کرده است؛ مثلاً من فکرش را هم نمی‌کردم که فیلم «لامینور» با این استقبال کم مواجه شود. من فکر می‌کردم وقتی لامینور بیاید، مردم برای تماشای آن صف می‌کشند. یا چه کسی فکرش را می‌کرد که تعداد مخاطبان فیلم «سگ‌بند» بعد از آمدن «انفرادی»، به ناگهان از عرش به فرش برسد؛ یعنی امروز شرایطی حاکم شده که نه پایین آوردن قیمت بلیت، مردم را به سینماها می‌کشاند و نه اکران فیلم‌هایی که انتظار می‌رود پرمخاطب هستند. البته که من به این نتیجه رسیده‌ام که سانس‌های رو به نیمه‌شب در تمامی روزهای هفته، با استقبال خوبی مواجه می‌شوند، بنابراین تصور می‌کنم اگر به سینماها ابتکار عمل بیشتری بدهند و سانس‌های شبانه سینماها را از نیمه‌شب فراتر ببرند، تعداد بیشتری از مخاطب به سینماها می‌آیند و این آمار می‌تواند سانس‌های کم‌رمق روزانه را تا حدودی پوشش دهد.

توجه به ابزارهای سنتی تبلیغ فیلم
امید در کار پخش ابزار و یراق است. او اعتراف می‌کند که هیچ علاقه‌ای به سینما ندارد و تنها به اصرار همسرش است که ماهی یک یا دو بار به سینما می‌آید. همسر امید به ایرنا می‌گوید: من فیلم‌باز حرفه‌ای نیستم اما در تمام این سال‌ها، تقریباً در تمامی ماه‌ها، به سینما رفته‌ام حتی در ایام کرونا.
او در مورد شاخص‌های خود از یک فیلم خوب می‌گوید: برخی بازیگران هستند که من چشم‌بسته، هر فیلمی از آن‌ها را می‌بینم و اصلاً هم کاری ندارم که چه فیلم‌سازی آن را ساخته چون مطمئن هستم که آن بازیگران در هر فیلمی، بازی نمی‌کنند. یک‌وقتی هم فیلمی آن‌قدر بین مردم سروصدا می‌کند که در مهمانی و مجامع خانوادگی، صحبت آن می‌شود که به‌نوعی مجبور می‌شویم به تماشای آن فیلم برویم. بعضی‌اوقات هم یک فیلم آن‌قدر تبلیغات محیطی دارد و آن تبلیغات، به‌اندازه‌ای خوب کار شده که من را کنجکاو می‌کند که به تماشای آن فیلم بنشینم. به همین دلیل تمامی این پارامترها مهم است. آن‌ها که فکر می‌کنند تبلیغات محیطی دیگر کارکرد سابق را ندارد، باید بگویم اشتباه می‌کنند. هنوز هم تبلیغات دهان‌به‌دهان، کارکرد قبل و چه‌بسا بیشتر را دارد؛ بنابراین در کنار ابزارهای مدرن تبلیغات، این ابزارهای سنتی و قدیمی، هنوز می‌توانند مخاطبان یک فیلم را بیشتر کنند. این صحبت مخاطبان سینما به‌خوبی نشان می‌دهد که سینما، به‌عنوان یک ابزار تمدن‌ساز، هنوز هم می‌تواند مخاطب بالا داشته باشد. بخشی از این مخاطب، از طریق تقویت روش‌ها و متدهای تبلیغاتی همیشگی و کلاسیک محقق می‌شود و در کنار آن باید به برخی ابزارها و روش‌های نوین نیز توجه کرد. به همین دلیل، نباید توپ را تماماً در زمین کیفیت فیلم یا نمایش فیلم‌های پرمخاطب انداخت و میزان فروش هر فیلم را به ابزارهای مخاطب پسند آن فیلم محدود کرد. مخصوصاً در شرایط فعلی که از نیمه خرداد تا مردادماه که ماه محرم از راه می‌رسد، بازه‌ای طلایی است که پس از ناکامی دو اکران طلایی نوروز و عید فطر، می‌تواند تا حدود زیادی تکلیف اکران سالیانه سینمای ایران را روشن کند.
ستاره صبح

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet