ساختار ملوک‌الطوایفی
روزنامه اعتماد نوشت: برای صاحبان سرمایه امنیت حقوق مالکیت مهم است. واقعا اگر کسی سرمایه‌ای داشته باشد، حاضر است آن را در ایران سرمایه‌گذاری کند؟ ریسک از میان رفتن سرمایه‌اش چقدر است؟ شاید دولت بگوید که صد درصد تضمین شده است. ولی اینچنین نیست. …
نمونه؟ هنگامی که یک گروه فعال فرهنگی مجوز برگزاری یک کنسرت را با هزار بدبختی می‌گیرد، هزینه سالن را پیشاپیش پرداخت می‌کند، مردم هم بلیت می‌خرند و با زحمت زیاد برنامه‌ریزی کرده و کنسرت برگزار می‌شود، سپس در میان کار یک نفر به نام حراست وارد می‌شود و آن را لغو می‌کند.
این یعنی مالکیت امنیت ندارد. یعنی حکومت مقتدر نیست. گویا مجوزهای صادره توسط حکومت، برای بخش‌های دیگرش فاقد «اعتبار» و «ارزش» است.
«بی‌اعتباری» اقدامات حکومت مرکزی توسط مقام‌های محلی و تخصصی، به این معناست که برخی از آقایان در عمل، حکومت را به عنوان مصداقی از حاکمیت ملی به رسمیت نمی‌شناسند.
این بدان معنی است که حکومت مرکزی و مقتدر، در حال گذار به یک ساختار ملوک‌الطوایفی است و این اقدامی براندازانه است.
یا در نمونه دیگر عده‌ای با سر و صدا کنسرت را به هم می‌زنند، یعنی دولت قدرت دفاع از حقوق مالکیت مردم را ندارد.
کجروان با راستان در کینهاند
زشترویان دشمن آیینهاند
سایه
تظاهر، تظاهر و باز هم تظاهر به زهد و پاک‌دستی شده است سکه رایج کشتی توفان(طوفان)زده آقایان. گِل به سر مالیدن، سینه‌زنی، زنجیرزنی، روضه و نوحه‌خوانی، گریه و زاری و عزاداری شده‌اند، از بنیان‌های فرهنگی رژیم واپس‌مانده و وامانده ولایت فقیه.
۴۴ سال از انقلاب بزرگ زمستان ۵۷ گذشت. انقلابی که با شرکت پرشور و پرامید میلیون‌ها ایرانی خسته و دلخون از استثمار و استبداد و دیکتاتوری پادشاهی به پیروزی رسید و سر آن داشت تا به بندهای استعماری و استبدادی پایان دهد و استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی را به ارمغان آورد. و فرهنگی پیشرو و مردمی را جای‌گزین سال‌ها تحقیر و سرکوب کند. رژیم اسلامی اما از همان آغازِ انقلاب، هدف‌مندانه با کوبیدن میخ انحصارطلبی و برپایی رژیم ولایت فقیه، چهاراسبه به سوی قبضه کردن تمامی ارگان‌های حکومتی و همچنین شکل‌دهی و پر کردن فضای فرهنگی کشور برآمد.
هرکجا افسانه غمگستریست
هر کجا آوازه مستنکریست
مولان
در زیر پوست جامعه، تضاد و مقابله فرهنگی نو و پیشرو با کهنه و خرافی به شدت در جریان است و گاه نیز شعله‌های این آتش زیر خاکستر به سطح جامعه کشیده می‌شود. پیکار نو با کهنه و پیروزی نو بر پوسیده چیزی جدید نیست. این در سرشت و بافت تاریخ هزاران ساله جامعه‌های بشری نهفته و سرنوشت محتوم تاریخ است. کشور ما نیز از این قاعده برکنار نیست و نخواهد بود.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
