بودجه خیالی در مجلس بی اختیار و تشریفاتی رژیم ولایت

محمد حسین یحیایی

در شرایط کنونی بودجه و برنامه های توسعه اقتصادی هیچ معنی و مفهومی ندارند زیرا برای پیشبرد و اجرای آن، نه منابع مالی مشخص و قابل اعتماد و نه مدیریت لازم وجود دارد. کسری بودجه، کاهش ارزش پول ملی ( ارزش دلار به مرز ۴۳ هزار تومان رسیده ) تورم روز افزون، خروج سرمایه از کشور و عدم اعتماد بین مردم و رژیم زمینه های توسعه پایدار و اجرای سیاست های اقتصادی را از بین برده است.، برای نجات کشور باید از این رژیم ارتجاعی گذر کرد…

لایحه بودجه هر ساله از سوی « سازمان برنامه و بودجه » بعد از دریافت گزارش ها از ارگان ها و نهاد های گوناگون تهیه و تنظیم شده به هیئت دولت داده می شود که بعد از بررسی مقدماتی بوسیله رئیس جمهور به هیئت رئیسه مجلس تقدیم می شود و مجلس اعلام وصول می کند. لایحه بودجه تا ۱۵ آذرماه هر سال باید به مجلس تحویل داده شود ولی از دوران احمدی نژاد که دلداده رهبری بود و فکرش به رهبری نزدیک این تاریخ و مقررات بهم خورد و تهیه بودجه جدیت خود را از دست داد ( احمدی نژاد سازمان برنامه و بودجه، شورای پول و اعتبار و برخی دیگر از نهاد ها را منحل کرد ) رئیس دولت ۱۳ که ادامه دهنده راه احمدی نژاد است و نزدیک به خامنه ای در تهیه بودجه همان مسیر را می پیماید، هرچند « قالی باف » گفت: تا برنامه ۷ توسعه تصویب نشود مجلس لایحه بودجه را اعلام وصول نخواهد کرد. دوره برنامه ۶ در سال ۱۴۰۰ به پایان رسیده و دولت « رئیسی » با عقبه امام صادقی ها هنوز برنامه ۷ توسعه را آماده نکردند. به هر رو بودجه سال ۱۴۰۲ با ارقام خیالی با نزدیک به دو ماه تاخیر به مجلس داده شد تا با تشکیل کمسیون تلفیق بررسی شود. در ادامه وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه و بودجه در مجلس حضور یافتند تا سازو کار های بودجه را توضیح و تشریح کنند تا مجلس بی اختیار نمایش های سیرک گونه خود را آغاز کند.

بودجه مهمترین سند مالی دولت و حکمرانی است که درآمد ها و هزینه های مالی را در یک سال مالی ( از اول فروردین هر سال تا آخر اسفند همان سال ) پیشبینی، تعیین و مشخص می کند در واقع بودجه بخشی از اهداف بلند مدت اقتصاد و توسعه را اجرایی می کند. بودجه ریزی اشکال گوناگونی دارد، در ایران بودجه ریزی بر اساس هزینه های دوره گذشته با یک ضریب تساعدی مشخص در رابطه با افزایش هزینه ها، پرداخت ها و…محاسبه و مشخص می شود.

بودجه ۱۴۰۲ واقعی و اجرایی به نظر نمی رسد زیرا منابع درآمدی آن بصورت خیالی پیش بینی شده است، مجموعه بودجه ۵ هزار و ۲۶۱ هزار میلیارد تنظیم شده و نسبت به بودجه امسال ۴۴ درصد افزایش دارد و با محاسبه میزان تورم بیش از ۴۰ درصد نمی توان گفت که انبساطی است از این مقدار۲۱۶۴ هزار میلیارد تومان بودجه عمومی و ۳۰۹۷ میلیارد بودجه بانک ها و شرکت های وابسته به دولت است. در این بودجه ۳۲۸ هزار میلیارد به عمران اختصاص داده شده که به نظر نمی رسد تحقق یابد زیرا دولت بخش مهمی از ان را حذف می کند تا در فعالیت های دیگر بویژه در سرکوب بکار برد. در بودجه یارانه های نقدی ۳۱۵ هزار میلیارد، یارانه نان۵۶ و یارانه دارو ۶۹ هزار میلیارد در نظر گرفته شده است که آنهم نشانگر گسترش فقر و بی عدالتی در جامعه است، البته بیشترین افزایش هزینه ها با ۱۳۱ درصد افزایش در سپاه دیده می شود که بودجه آن از ۵۱ هزار میلیارد به ۱۱۹ می رسد. همسو با آن بودجه صدا و سیما با بیش از ۴۰ هزار کارمند که مهمترین و بزرگترین ابزار تبلیغاتی رژیم است با ۴۲ درصد افزایش بودجه مبلغ آن به ۷ هزار و ۹۳۸ میلیارد می رسد. صدا و سیما هرچند مخاطب زیادی ندارد و مردم از دروغ پردازی های آن به تنگ آمده اند از بودجه عمومی تغذیه می کند و توده های مردم با شنیدن دروغ پراکنی و تبلیغات یکسویه رژیم از آن دور شده اند. در رابطه با افزایش حقوق کارمندان، با توجه به میزان تورم که در مواد خوراکی و ضروری از ۶۰ درصد تجاوز می کند افزایش حقوق کارمندان تنها ۲۰ درصد خواهد بود که از میزان تقاضا و مصرف آنها به شدت خواهد کاست و سفره آنها کوچک تر خواهد شد، در نتیجه تعداد بیشتری به زیر خط فقر کشیده خواهند شد. آنچه مشاهده می شود گویا دولت سیزدهم در سال مالی آینده تورم را به حال خود رها خواهد کرد زیرا با این بودجه توان مهار و کنترل آن را نخواهد داشت.

در مقابل هزینه های پیدا و ناپیدای ردیف های بودجه درآمد های بودجه تامل برانگیر همراه با شک و تردید است زیرا بخش مهمی از آن غیر قابل حصول و دستیابی است، در لایحه بودجه آمده است. اساس بودجه را مالیات های دریافتی تشکیل خواهد داد، میزان آن با ۵۹ درصد افزایش نسبت به امسال به ۸۳۸ هزار میلیارد تومان خواهد رسید.از این مبلغ ۲۹۶ هزار میلیارد با افزایش ۱۲۲ درصدی از شخصیت های حقوق، ۱۲۲ هزار میلیارد با ۴۵ درصد افزایش از مالیات بر درآمد ها، ۳۷ هزار میلیارد با ۳۷ درصد افزایش از ثروت، ۱۲۹ هزار میلیارد از واردات با ۶۷ درصد افزایش و ۲۵۲ هزار میلیارد از کالا و خدمات با ۲۴ درصد افزایش مالیات اخذ خواهد شد. البته مالیاتی هم به واحد های مسکونی و ویلاهای لوکس و خودرو های گران قیمت در نظر گرفته شده است. در بخش دیگر درآمد های بودجه فروش ۱میلیون ۴۰۰ هزار بشکه نفت در روز با بشکه ای ۸۵ دلار پیش بینی شده و با محاسبه هر دلار ۲۳ هزار تومان ۶۰۳ هزار میلیارد تومان می شود. اینکه بتواند جمهوری اسلامی با تحریم ها یک میلیون و ۴۰۰ هزار بشکه با قیمت ۸۵ دلار در روز بفروشد، زیر سئوال است! سومین منبع درآمدی بودجه را واگذاری دارایی های مالی به مبلغ ۲۹۴ هزار میلیارد تومان تشکیل می دهد، عموما این مبلغ از واگذاری ها به خودی ها تشکیل می شود که گاهی دریافت واقعی صورت نمی گیرد.

حال می توان به ارزیابی این ارقام غیر واقعی پرداخت، بودجه از انسجام لازم برخوردار نیست و دولت رئیسی توانایی لازم در مدیریت جامعه و اقتصاد را ندارد، در این بودجه هیچگونه انضباط مالی به چشم نمی خورد، ماه ها است تظاهرات بی وقفه ادامه دارد و رژیم ولایت با کشتار و خشونت می خواهد کنترل جامعه را در دست گیرد، در حالی که شرایط عادی و معمولی نیست، هزاران جوان در خیابان و کوچه فریاد می زنند که دیگر نمی خواهند مثل گذشته زندگی کنند، تولید کالا و خدمات به شدت کاهش یافته است، سرمایه اجتماعی رو به زوال و نابودی است، بدون این سرمایه چگونه می توان برنامه های اقتصادی را پیش برد؟ هدف رژیم از بودجه و پروزه های اقتصادی اولویت های ایدئولوژیک و مذهبی آن است. رهبر بار دیگر خدای دهه ۶۰ را وارد میدان کرده، به مداحان متوسل شده، مسیر جنایت را برای ذوب شدگان در ولایت هموار کرده است، بنابرین در شرایط پر التهاب امروز که اقتصاد کشور روزانه اداره می شود و بنا به گفته ی « سعید لیلاز » ( مشاور همیشگی و پایدار اقتصادی رژیم در هر دوره ) دولت رئیسی برای اداره امور اقتصادی هر روز ۵ هزار میلیارد تومان نقدینگی تولید می کند دیگر نمی توان برنامه اقتصادی دراز مدت را اجرا کرد . از آن گذشته دولت در نیمه های سال با دیگر سران قوا گرد هم آمده بر خلاف قانون از شورای عالی اقتصاد اجازه انتشار اوراق بدهی می گیرد.

در حالی که فشار های جهانی در حال افزایش و میزان سرمایه گذاری رو به کاهش است، چگونه می توان به افزایش درآمد های نفتی و مالیاتی دل بست؟ درآمد سرانه شاخص مهمی در ارتقاء و افزایش رفاه در جامعه است سال ها است تشکیل سرمایه ثابت رو به کاهش است. براساس داده های مرکز پژوهش های مجلس تشکیل سرمایه ثابت ناخالص به تولید ناخالص داخلی در سال ۱۳۹۰ به میزان ۲۶ درصد بوده و مقدار آن در سال ۱۴۰۰ به کمتر از ۱۵ درصد کاهش یافته است. یعنی در این دهه هیچگونه رشد اقتصادی صورت نگرفته است ( معمولا ۳۳ درصد از تولید ناخالص داخلی به تشکیل سرمایه ثابت می انجامد ) در این صورت با استهلاک مولد های کنونی که با عدم سرمایه گذاری های جدید همراه است تولید به شدت کاهش خواهد یافت و اوضاع از این هم بدتر خواهد شد.

مالیلت های مستقیم، مالیات بر درآمد، مالیات بر ثروت و مالیات بر اشخاص حقیقی و حقوقی نیازمند شکوفایی و رونق اقتصادی است، در کشوری که مردم به حال خود رها شده و با داشتن منابع فراوان گازی مدارس، دانشگاه ها، ادارات بعلت سرما تعطیل شده و کشور به حالت نیمه تعطیلی درآمده، دریافت مالیات ممکن خواهد شد؟ « مهدی چمران » از اعضای همیشگی شورای شهر که اینک ریاست این شورا را بر عهده دارد می گوید: مردم خودشان به خودشان یاری برسانند که از این سرما آسیب نبینند. پرسش اینجاست تو و دولت و رژیم تو که از حق و حقوق مردم تغذیه و دزدی می کنید چکاره هستید؟ چرا دست از این مقام همیشگی خود با این همه ناتوانی بر نمی دارید؟ با قطعی و فشار پائین گاز بخش مهمی از صنایع خوابیده و دست از تولید کشیده اند. « رضا شهرستانی » عضو هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان فولاد در گفتگو با خبرگزاری « ایلنا » می گوید: کمبود گاز باعث قطعی برق و کاهش تولید ۲ میلیون تنی فولاد می شود.در این میان کارخانه های سیمان و مراکز صنعتی دیگر به کار خود پایان دادند.در شرایطی که اقتصاد در رکود و تولید دچار کاهش شود از حجم مالیات ها کاسته می شود که تولید بتواند خود را بازسازی کند ولی دولت رئیسی بجای کاهش از بودجه تبلیغاتی و سرکوب به افزایش درآمد های مالیاتی برای بودجه خود فکر می کند. « حسینعلی حاجی دلیگانی » عضو کمسیون برنامه و بودجه در مجلس شورای اسلامی می گوید: این بودجه در ایجاد ثبات اقتصادی، کاهش تورم و گرانی و کاهش فقر و فاصله طبقاتی چاره اندیشی نکرده و به نظر نمی رسد چنین خطی هم داشته باشد. هنوز مشخص نیست که دولت رئیسی بتواند این بودجه خیالی خود را اجرایی کند زیرا هر روز بر دامنه تظاهرات  و اعتصابات افزوده می شود و توده های مردم از رژیم و دولت دست نشانده آن فاصله می گیرند. رژیم بیشتر از اجرای سیاست های اقتصادی به حفظ و بقاء خود فکر می کند و در این راه به هر جنایتی دست می زند. در شرایط کنونی بودجه و برنامه های توسعه اقتصادی هیچ معنی و مفهومی ندارند زیرا برای پیشبرد و اجرای آن، نه منابع مالی مشخص و قابل اعتماد و نه مدیریت لازم وجود دارد. کسری بودجه، کاهش ارزش پول ملی ( ارزش دلار به مرز ۴۳ هزار تومان رسیده ) تورم روز افزون، خروج سرمایه از کشور و عدم اعتماد بین مردم و رژیم زمینه های توسعه پایدار و اجرای سیاست های اقتصادی را از بین برده است.، برای نجات کشور باید از این رژیم ارتجاعی گذر کرد…..

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet