چهار ماه سال جاری را می‌توان دوره اوج سرکوب از سوی حکومت در پاسخ به اعتراض های مردمی دانست که از اواخر شهریور با قتل حکومتی مهسا امینی شروع شد و هنوز پس از چهار ماه همچنان ادامه دارد….
کارشناسان به خبرگزاری فرانسه گفته‌اند که به‌رغم سرکوبگری شدید جمهوری اسلامی که به کاهش میزان اعتراضات ضدحکومتی خیابانی در ایران انجامیده است، معترضان کماکان به شیوه‌های مختلف به اعتراضات خود ادامه می‌دهند و خواهان سرنگونی رژیم ایران هستند.
به گزارش این خبرگزاری، از آنجایی که جمهوری اسلامی با معترضان خیابانی برخوردهای سخت و مرگبار کرده و در ماه‌های اخیر چندین معترض بازداشتی را اعدام کرده است، میزان تظاهرات خیابانی کمتر شده است.
با این حال، فرآیندهای انقلابی عموما دچار تناوب می‌شوند، و دوره‌های آرامش و آشفتگی را تجربه می‌کنند. بنابراین می‌شود گفت که انقلاب کماکان در ایران جریان دارد، اما مردم برای جلوگیری از سرکوب خود، شیوه‌های ابراز مخالفت‌شان با حکومت را تغییر داده‌اند.
به عنوان مثال، حرکات نمادین مثل شعارنویسی و آویزان کردن بنرهای اعتراضی از پل‌های هوایی، آتش زدن و پاره کردن بنرها و تابلوها و مجسمه‌های حکومتی، و مبارزه منفی در قالب عدم همکاری‌های مدنی با حکومت افزایش یافته است.
به گفته خبرگزاری فرانسه، در حقیقت تظاهرات خیابانی هم به‌طور کامل در ایران خاموش نشده است، و سیستان و بلوچستان این روزها پرچم‌دار تظاهرات‌های اعتراضی گسترده در روز جمعه هر هفته است. در مناطق نفت‌خیز هم کارگران کماکان اعتصاب می‌کنند.
یکی دیگر از نمونه‌های بارز اعتراضات خیابانی در این روزها گردهمایی مردم کرج جلوی زندان رجایی‌شهر بود. هنگامی که شایعاتی مبنی بر قصد رژیم به اعدام دو تن از معترضان دستگیرشده یعنی محمد قبادلو و محمد بروغنی قوت گرفت، صدها نفر پشت دیوارهای زندان جمع شده و خواهان عدم اعدام‌شان شدند.
این خبرگزاری در پایان نتیجه می‌گیرد که: ” اعتراضات ضدحکومتی مردم ایران، که شاید در کوتاه‌مدت فروکش کرده باشد، تمام نشده است و زیر پوست جامعه جریان دارد، چرا که روایتی از زندگی که جمهوری اسلامی چندین دهه بر مردم ایران تحمیل کرده بود را از اساس به چالش کشیده است.”
نگرانی‌ها همچنان درباره سرنوشت بازداشت‌شدگان و صدور و اجرای احکام سنگین برای آن‌ها وجود دارد. در آخرین تحولات روز گذشته فرجام‌خواهی محمد قبادلو، از بازداشت‌شدگان محکوم به اعدام اعتراضات جاری در دیوان عالی کشورپذیرفته و پرونده او برای بررسی به یکی از شعب دادگاه ارجاع شد.
بر اساس آمار غیررسمی، در چهار ماه اعتراض‌های گستردۀ مردمی در بیش از ۱۶۰ شهر کشور، تا کنون ۵۲۰ نفر جان باخته، هزاران نفر مجروح و بیش از ۱۹ هزار تن دستگیر شده‌اند که بسیاری از آنان شکنجه و به اعتراف‌هایی ساختگی مجبور شده‌اند. جنبش انقلابی اخیر بار دیگر نیروی رزمندگی و توان جمعی مردم میهن‌مان را جلوه‌گر ساخت و در ظلمت رژیم اختناقِ ولایی توانست شعله‌های امید را برافروزد و به‌علاوهٔ آن گوشه‌هایی از واقعیت‌های جهنمی حکومت اسلامی در ایران برای مردم ما و جهانیان روشن شد. امروز زحمتکشان به ضرورت مبارزۀ متحد و سازمان‌یافته با خرد و رهبری جمعی و مشارکت نیروهای مترقی و مردمی پی برده‌اند. مبارزان سرزمین ما به‌درستی پی برده‌اند که اگر همۀ مردمِ ناراضی یک‌صدا برخیزند، کاری از رژیم ساخته نیست. یورش‌های دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی به حقوق و آزادی‌های زحمتکشان نشان می‌دهد که این حکومتِ فاسد و ارتجاعی سد اساسیِ ترقی و دست‌یابی ملت ایران به آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی است. طبق آمارهای اعلام‌شده در حدود ۸۰ درصد مردم کشور با حکومت کنونی مخالف‌اند. واقعیت‌های موجود در جامعه حکایت از آن دارند که اگر جنبش اعتراضی مردم بر بستر مبارزۀ سازمان‌یافته و هدف‌مند و بر پایهٔ برنامه‌ها و شعارهای روشن و مشخص در عرصهٔ دموکراسی و عدالت اجتماعی جریان یابد، نتیجه‌هایی موفقیت آمیزی خواهد داشت. برای تحقق این هدف باید به روشنگری، تهییج، تجهیز، و سازمان‌دهی در میان مردم پرداخت. در این زمینه، اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها در واحدهای مهم و بزرگ (صنعتی و کشاورزی و خدماتی) در لحظه‌های حساس مبارزات سیاسی می‌تواند نقش مهمی در فلج کردن ماشین اختناق رژیم استبدادی داشته باشند. در کنار چنین عمل سرنوشت‌سازی، اتحاد همۀ نیروهای سیاسی ضد استبداد و وحدت عمل‌شان در میدان مبارزه نیز امری حیاتی است.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
