مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی موجب مهاجرت روز افزون نیروی کار ماهر در میهن بلا زده

بحران مهاجرت هزاران تن از کارکنان بخش بهداشت و درمان ایران، به دلیل بی توجهی به آن‌ها در نظام سلامت و هم به دلیل استقبال کشورهای دیگر از جذب نیروی کار فعال در حوزه سلامت روی دادە است.

روزنامه ”هم‌میهن” در گزارشی به این موضوع پرداخته و نوشته است: “اگرچه تاکنون آمار روشنی از تعداد رزیدنت‌های انصرافی منتشر نشده اما انتشار اخباری از تعداد پایین داوطلبان رزیدنتی می‌تواند شاهدی بر ادعای تعداد بالای انصرافی‌ها باشد”.

بر پایه آخرین آمار منتشره در ١٠ خردادماه سال گذشته از سوی ”رصدخانه مهاجرت ایران” که زیرمجموعه پژوهشکده سیاست‌گذاری دانشگاه شریف تهران و با همکاری معاونت علمی و فناوری ریاست رژیم جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کند،‌ ۴۵ درصد از پزشکان و پرستاران کشور تمایل دارند از ایران مهاجرت کنند.

به عبارت دیگر، بر پایه داده‌های آماری منتشر شده در این پژوهش، ۵۳ درصد اساتید و محققان، ۴۵ درصد پزشکان و پرستاران، ۴۳ درصد فعالان استارتاپی و ۴۰ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها میل دارند از ایران مهاجرت کنند.

اوج‌گیری مهاجرت پرستاران در شرایطی در حال وقوع است که به گفته دبیرکل خانه پرستار کشور، سرانه پرستار در ایران، نصف حداقل میانگین جهانی است و آمارها نشان می‌دهد که با توجه به میزان مهاجرت و ترک کار برخی پرستاران به دلیل مشکلات متعدد شغلی، به‌جای اینکه به تعداد پرستاران در کشور اضافه شود، این تعداد در حال کمتر شدن است.

رصدخانۀ مهاجرت ایران که نهادی پژوهشی در زمینۀ تحلیلِ داده‌های مهاجرتی است، در سال‌های اخیر گزارش‌هایی متعدد در این‌باره منتشر کرده است. در تازه‌ترین گزارش این نهاد آمده است: “طی دو سال گذشته، مهاجرت تحصیل‌کردگان در ایران سرعت گرفته و [این عده] با توجه به وخامت اوضاع اقتصادی و اجتماعی و فشارهای سیاسی از کشور مهاجرت کرده‌اند.” وضعیت اقتصادی نامطلوب، قرار گرفتن جامعه در فشار و تحمیل عقایدی قرون‌وسطایی در همهٔ زمینه‌ها، بحران‌های اجتماعی، اقتصادی‌، سیاسی ، فرهنگی، و سیاست‌های ضد مردمی و ویرانگر رژیم “ولایت فقیه” موجب مهاجرت سرمایه‌های انسانی کشور شده است. هم‌راه با مهاجرت تحصیل‌کرده‌ها، عدهٔ زیادی از میان نیروی کارِ ماهر و غیرماهر در جست‌وجوی کار و دور‌نمای آینده‌ای بهتر برای خود و خانواده‌های‌شان، به کشورهای پیش‌رفتهٔ صنعتی مهاجرت می‌کنند. استادان دانشگاه‌ها، پزشکان، مهندسان، تکنیسین‌ها، پژوهشگرانِ رشته‌های علمی و فنی، و بسیاری دیگر از نیروهای انسانی- ملیِ کشور، با وجود این‌که می‌توانستند در وضعیتی دیگر در داخل ایران نقشی چشمگیر در توسعۀ ملی داشته باشند، جذب بازار کار کشورهای دیگر می‌شوند. چنان وضعیتی بر ایران حاکم گردیده است که علاوه بر نیروهای متخصص بسیاری از دیگر هم‌وطنان ما به‌علت برخوردار نبودن از حقوق انسانی‌شان و امکان‌های لازم برای حتا زندگی‌ای معمولی و نداشتن امید به زندگی و آیندهٔ خود و فرزندان‌شان، تن به مهاجرت ناخواسته می‌دهند. یکی از دلیل‌های این مهاجران برای مهاجرت این است که امیدی به بهبود وضعیت ندارند، چنان که برای اکثر مردم کشورمان نیز روشن شده است که رژیم توان حل یا کاهش بحران‌های کنونی جامعه را ندارد. البته برای اهل نظر روشن است که هرگونه تحول بنیادی در جامعهٔ ایران به درهم‌شکستن تسلط سرمایه‌داری تجاری بوروکراتیک انگلی و غارت‌گر وابسته است. با شدت پیدا کردن تضاد میان دیکتاتوری حاکم و خواست‌های بر حق اکثریت جامعه، اکنون حل آن به‌نفع مردم عاملی مرکزی و تعیین‌کننده در تحولات کشور است.

سیاست ترور و سرکوب جنبش مردمی که در ماه های اخیر بیش از پیش آشکار شده است به تشدید نارضایی توده‌های مردم منجر شده است. تشدید نارضایتی‌ها واکنش‌هایی متفاوت به‌همراه دارد که ازجملهٔ آن‌ها افزایش مهاجرت‌ها از سوی متخصصان، پزشکان، افراد دارای تحصیلات عالی، جوانان علاقمند به تحصیلات عالی، و برخی از مردم عادی بوده است.

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet