شرایط اسفبار در زندان های حکومت “اسلامی”

خبرگزاری قوه قضائیه جمهوری اسلامی در گزارشی گفته:سفرا و دیپلمات‌های ۲۸ کشور و نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی در قالب هیاتی ۳۶ نفره دیروز چهارشنبه از ندامتگاه زنان تهران (زندان قرچک) بازدید کردند….

زندان های ایران انباشته است از مبارزان راه آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی. روزی نیست که از دستگیری، آزار و اذیت، اعمال فشار و وخامت حال زندانیان خبری منتشر نشود. ده‌ها ارگان سرکوبگر در سراسر کشور به‌شکار انسان‌های آرمان‌خواه مشغول‌اند. دستگاه قضائی، دگراندیشان را بدون محاکمه قانونی، بدون مراعات ابتدائی‌ترین موازین حقوقی سالیان دراز در فراموشخانه زندان‌ها زنده به‌گور کرده و می‌کند.
در گزارشی خبرگزاری میزان به نام نهادهای بین المللی و کشورهایی که از این زندان بازدید کردند اشاره ای نشده است. این بازدید یک ماه پس از انتقال پنج زندانی سیاسی ‌محبوس در زندان قرچک، به بند زنان زندان اوین صورت گرفته است.
کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه گفته: انتخاب ندامتگاه زنان از این جهت بود که میهمانان خارجی از نزدیک خدمات و تسهیلات متنوع و بی‌شائبه به زندانیان زن را ببینند و برداشت صحیح از اصول زندانبانی اسلامی را دریافت کنند.
این در حالی است که جاوید رحمان گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران بارها نسبت به وضعیت زندانیان در ایران هشدار داده و درخواست سفر او و نهادهای مستقل حقوق بشری به ایران رد شده است.
گفتنی است زندان مخوف قرچک تنها زندان خاص زنان در ایران و محل اسارت حداقل دو هزار زن زندانی است. این زندان قبلاً یک مرغداری بوده و از ابتدا فاقد استانداردهای لازم برای یک زندان است.
به گفته زنان زندانی در شکنجه گاه قرچک ورامین، جان و سلامتی همه زندانیان در خطر است. یکی از فعالان دربند در این زندان گفته بود: اینجا آخر دنیاست و به عبارتی شکنجه گاه قرچک، تبعیدگاه و قتلگاه زنان است.

بهداشت و درمان

زندانیان می گویند: جاری شدن فاضلاب در بندها، بوی بد و جمع شدن حشرات، وجود رتیل های سمی، موش، سمندر،‌ آبدزدک و حشرات گوناگون به صدها مشکل بهداشتی قبلی اضافه شده است. رتیل های سمی بین علف ها و خارهای محیط مخفی می شوند.
صغری خدادادی، زندانبان اسلامی در پاسخ اعتراض زندانیان به وجود این حشرات موذی و سمی گفته: «در زندان وجود این چیزها طبیعی است!»
در واحد پرستاری بهداشت رعایت نشده و نظافت نمی شود. به یک زندانی روی همان تختی آمپول تزریق می کنند که زندانی قبلی که خودزنی کرده را درمان کرده بودند و تماماً خونی است.
در شکنجه گاه قرچک برای بیش از دو هزار زن زندانی فقط دو ویلچر موجود است که هر دو آنها خراب هستند!
رئیس سازمان زندان های ایران می‌گوید این کشور در کل، حدود ۳۰۰ هزار نفر زندانی و بیش از ۲۵۰ زندان دارد. به لحاظ جمعیت زندانی، ایران در فهرست ۱۰ کشور نخست جهان قرار دارد.
برخی از منتقدین این آمارها را درست نمی دانند و تاکید می‌کنند که تعدادی از سازمان های امنیتی ایران دارای زندان هایی هستند که رسما تحت کنترل سازمان زندان ها نیستند و زندانیان در این مکان ها در شرایط بدی قرار دارند.
برخی از مسئولان و نمایندگان مجلس نیز با توجه به تعداد زندانیان و شرایط زندان ها انتقادهای مشابهی را مطرح کرده‌اند.
طبق گزارش های انتشار یافته،یونس موسوی نماینده سابق از حوزه انتخابی فیروز آباد، در همین زمینه می گوید: “آن قدر در زندان ها مشکل هست که به هر دو نفر یک پتو می رسد.”
اما مهدی کوچک زاده دیگر نماینده مجلس در واکنش به سخنان آقای موسوی گفت :”آقای موسوی با این سخنان شان نظام را پایین آورده است و این گونه نیست که در زندان های ما به هر دو نفر زندانی یک پتو برسد.”
با گسترش کارزار دفاع از زندانیان سیاسی در داخل و خارج از کشور، واقعیت‌های جاری در پشت دیوارها در درون زندان‌ها را هرچه بیشتر باید افشا کرد و به‌منظور تضمین حقوق راستین این مبارزان راه آزادی و نجات جان‌شان که اینک در اسارت بندهای رژیم ضد ملی است از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. نباید گذاشت فشارهای ددمنشانه بر زندانیان سیاسی در هیاهوی گوش‌خراش و آزاردهندهٔ رژیم جمهوری اسلامی در خیمه‌شب‌بازی مضحک سرگرم کنندهٔ به‌بوته فراموشی سپرده شود. رژیم ولایت فقیه با به‌بند کشیدن فرزندان این مرز و بوم می‌خواهد سکوتی گورستانی بر میهن‌مان حاکم کند و از این طریق هدف‌های پلید و ضد مردمی و ویرانگرش را بتواند پیش ببرد و حکومت اوباشانه‌اش را تداوم بخشد. باید توجه افکار عمومی کشور و جهان را به جنایت‌های رژیم در پس دیوار زندان‌هایش جلب کرد. رویگردانی مردم از رژیم جمهوری اسلامی که بی‌قانونی مطلق یا صریح‌تر گفته باشیم قانون جنگل در آن حکمرواست در سال‌های اخیر شدتی بی‌سابقه گرفته است. میلیون‌ها ایرانی که به تجربۀ سبعیت و خودکامگی رژیم و ماهیت ضد مردمی و ضد ملی‌اش را دریافته‌اند، به مخالفان بالفعل یا بالقوۀ آن تبدیل می‌شوند. مبارزه در راه آزادی‌های دمکراتیک بُعدهایی وسیع‌تر به‌خود گرفته و خواست برقرای عدالت اجتماعی برای توده‌ها بیش از پیش به امری درنگ‌ناپذیر تبدیل شده است. خواست آزادی انتقاد، آزادی مطبوعات، آزادی تشکل‌های صنفی و سیاسی اکثریت قریب به‌اتفاق آحاد طبقه‌ها و گروه‌های اجتماعی، مبارزه‌شان را در مبارزه علیه استبداد متحد می‌سازد. اختلاف‌های عقیدتی و گوناگونی نظرهای سیاسی، نباید مانع اتحادها پیرامون مبارزه به‌خاطر آزادی‌های اجتماعی شود. نیروهای مبارز مردمی باید بتوانند بر پایهٔ شعار “آزادی همه زندانیان سیاسی- عقیدتی” به‌منزلهٔ خواستی حداقلی و کارزاری مشترک گردهم آیند و سازمان یابند!

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet