به استقبال ۱۶ آذر، روز دانشجو و روز تولد شعار ”اتحاد، مبارزه، پیروزی
نقش مهم و آزمون دشوار جنبش دانشجویی کشور
در آستانه شانزدهم آذر- روز دانشجو- نهادهای امنیتی به صورت هدفمند و برنامه ریزی شده جنبش دانشجویی را زیر فشار های گوناگون قرار داده‌اند. اعمال فشارهای فزاینده بر مبارزان و فعالان دانشجویی با رویدادهای صحنه سیاسی کشور ارتباط مستقیم دارد، و از این روی می‌توان آن را برنامه‌یی از قبل طراحی شده با هدف ضعیف کردن و به انفعال کشاندن جنبش مردمی ارزیابی کرد….
طی روزها و هفته های گذشته، به موازات گسترش اعتراض‌های دانشجویی در مرکزهای آموزش عالی، دادگاه های انقلاب اسلامی در مقام بخشی از ماشین سرکوب ارتجاعِ حاکم، به صدور حکم‌های ناعادلانه برای فعالان در بند دانشجویی مبادرت کردند. شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران در اقدامی هماهنگ با وزارت اطلاعات و شعبه اطلاعات سپاه پاسداران، حکم شش ماه حبس تعزیری بیشتر بهاره هدایت و مجید توکلی را تایید کرد. دانشجو نیوز، ۱۰ آبان ماه، در این باره نوشت: ”حکم شش ماه حبس تعزیری بهاره هدایت و مجید توکلی به اتهام تبلیغ علیه نظام … تایید شد. بر اساس این حکم که در زندان به فعالین دانشجویی ابلاغ شده است، حکم حبس بهاره هدایت در مجموع به ده سال و مجید توکلی به هشت و نیم سال زندان افزایش می‌یابد … پس از وقوع اعتراضات گسترده در شمار زیادی از دانشگاه های کشور در هفته های گذشته و در نزدیکی فرا رسیدن روز دانشجو … کنترل فضای دانشگاه‌ها و ارعاب دانشجویان یکی از اهداف اصلی حاکمیت … است.“
همچنین مهدیه گلرو، فعال دیگر دانشجویی، به اتهام‌های مشابه در دادگاه تجدید نظر به ۶ ماه حبس محکوم شد و حکم زندان سولماز علی مرادی، از اعضای شاخه جوانان نهضت آزادی، نیز صادر گردید.
دانشجو نیوز، ۱۲ آبان ماه، خبر داد: ”آخرین گزارش‌ها از وضعیت علی اکبر محمد زاده دانشجوی زندانی دانشگاه صنعتی شریف حاکی از آن است که حکم ۶ سال حبس تعزیری این فعال دانشجویی از سوی یکی از شعبات دادگاه انقلاب اسلامی تهران تایید شده است… شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی حکم شش سال حبس تعزیری را با استناد به مواد ۵۱۰ و ۶۰۰ قانون مجازات اسلامی صادر کرده و اتهاماتی نظیر“ تجمع و تبانی و تبلیغ بر ضد نظام ”را متوجه این دانشجوی زندانی ساخته … شایان ذکر است علی اکبر محمد زاده، بدون برخورداری از حق مرخصی از زمان بازداشت، هم اکنون دربند ۳۵۰ زندان اوین می‌باشد.“
این حکم‌ها در حالی از سوی شعبه‌های دادگاه های انقلاب اسلامی صادر می‌گردد که عده‌یی از فعالان دانشجویی، به ویژه از طیف‌های سیاسی چپ و ملی، بدون دلیل در زندان به سر می‌برند و وضعیت برخی از آنان به لحاظ جسمی نگران کننده گزارش شده است.
این سیاست، یعنی اعمال فشار به فعالان دانشجویی در زندان‌ها و صدور حکم‌های ناعادلانه، علاوه بر اینکه با هدف ارعاب جنبش دانشجویی صورت می‌گیرد، به دنباله انگیزه دیگری نیز است. این انگیزه عبارت از مهارِ اعتراض‌ها و به بی‌عملی کشیدن جنبش دانشجویی در حکم یکی از تأثیرگذارترین گردان های جنبش مردمی است. بی دلیل نیست که تشدید فشارها به مبارزان جوان همزمان با اعمال سیاست سرکوب و پیگرد در سطح وسیع صورت می‌گیرد. به ویژه در آستانه شانزدهم آذر و با در نظر داشت تحولات منطقه و فعل و انفعال‌های صحنه سیاسی کشور، ارگان‌های امنیتی در این مرحله بر جنبش دانشجویی متمرکز شده‌اند، و می‌کوشند فضای دانشگاه‌ها و مرکزهای آموزش عالی را در کنترل داشته باشند. در این زمینه بیانیه دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه شیراز قابل توجه است.
این بیانیه که ۱۲ آبان ماه انتشار یافته است اعلام می‌دارد: ”دانشگاه‌ها را به آزمایشگاه اسلام طالبانی مبدل کرده‌اند … روزبه روز از بودجه های دانشگاه‌ها می‌کاهند تا هر چه بیشتر به ابزار سرکوب مسلح شوند. نصب تعداد زیادی دوربین‌های امنیتی با هزینه های گزاف هم زمان با قطع بودجه حمل و نقل دانشجویان است و افزایش سرسام آور هزینه تغذیه و خوابگاه‌ها … این امر امنیت مالی دانشجویان را به خطر انداخته است … به جای راه درمان پیش گرفتن به بیراهه‌هایی چون تفکیک جنسیتی همت گمارده‌اند.“
در بخش دیگر این بیانیه، ولی فقیه به درستی مورد خطاب دانشجویان مبارز و آزادی‌خواه قرار گرفته است؛ بیانیه می‌افزاید: ”اگر معنای بصیرت شما، راهبری کشور به سوی اختلاس‌های هزار میلیاردی، گروگان گیری‌های ناشیانه و حاکی از ترس، ظهور انواع جریان‌های انحرافی، انزوای جهانی و ایجاد موقعیت‌های تهدید خارجی، بالا رفتن خطرناک میزان بیماری‌های روحی و روانی در جامعه، تبدیل زندان به دانشگاه و دانشگاه به آزمایشگاه اسلام طالبانی و … هست، که هست، پس ما بر خود می‌بالیم که بصیرت نداریم.“
این بیانیه و موضع گیری دانشجویان دانشگاه شیراز به خوبی ارزیابی جنبش دانشجویی از اوضاع حاکم بر کشور و نارضایتی و مخالفت با آن را نشان می‌دهد. به همین دلیل نیز افزایش حضور گزمگان ارتجاع و استبداد در محیط‌های دانشجویی و فشارها را شاهدیم. علاوه بر این اعتراض‌های دانشجویی، نظیر آنچه در هفته های اخیر در دانشگاه مازندران، علم و صنعت تهران، و دانشگاه رشت اتفاق افتاد، ظرفیت اعتراض و نارضایتی بین توده های وسیع دانشجویان را ظاهر ساخت.
در چنین اوضاعی تقویت صف‌های جنبش دانشجویی و به دست گرفتن ابتکار عمل در محیط‌های دانشجویی و دانشگاه‌ها با استفاده از همه گونه امکان‌ها، اولویت غیر قابل چشم پوشی مبارزان جنبش دانشجویی تلقی می‌گردد. رژیم ولایت فقیه بیمناک از فرا رسیدن شانزدهم آذر – روز دانشجو، روز طنین پر شور شعار اتحاد، مبارزه، پیروزی – از هم اکنون تلاش دارد با ایجاد فضای رعب و وحشت جنبش دانشجویی را به موضع ضعف و انفعال بکشاند و مانع از تحرک این جنبش اجتماعی موثر شود.
اوضاع نابسامان اقتصادی، گسترش فقر، فساد مالی شگفت آور، اختناق و سرکوب، همگی، اثری مستقیم بر جوانان و دانشجویان (که خود به طور عمده از جوانان خانواده های زحمتکش جامعه‌اند) داشته‌اند و دارند. این مسایل، در کنار سیاست‌های ارتجاعی‌یی نظیر طرح تفکیک جنسیتی دانشگاه‌ها، تقویت بسیج دانشجویی، سقوط سطح علمی مرکزهای آموزشی، طبقاتی‌تر شدن امر آموزش، و به طور کلی سیاست‌های ضد مردمی و ضد ملی ارتجاع حاکم، زمینه های عینی تقویت صف‌های جنبش دانشجویی را فراهم می‌آورد. با تقویت عامل ذهنی، هدایت و طرح شعارهای متناسب با توان و ظرفیت جنبش مردمی، می‌توان به آینده مبارزات جوانان و دانشجویان کشور امید داشت. آینده متعلق به جوانان مبارز، مردمی، عدالت جو، و میهن دوست است.
به نقل از نامه مردم، شماره ۸۸۲، ۳۰ آبان ماه ۱۳۹۰
