ایرانِ چکمه‌پوش‌ها یا ایرانِ شهروندان؟
قدرت نظامیان سرکوبگر همه واقعیت نیست. همین دست‌های به هم پیوسته شهروندان در برابر نظام سرکوب برهم زننده این بازی خطرناک است. تکیه بر گفتمان ایران شهروندمدار، نفی نظامی‌گری در سیاست، تاکید بر عاملیت مردم و جامعه مدنی، مرزبندی با ارتجاع گذشته و نگاه به آینده، پادزهر زهر شیاطین نشسته بر خوان رانت نفت است…
مجتبی نجفی
از مهم‌ترین تصاویر جنبش زن‌زندگی‌آزادی همین عکس روز نخست است که آغازی بود بر اعتراضات خیابانی. وضعیت ما بسیار خطیر است. حکومت با سرعت تمام به سوی سلطه کامل نظامیان بر کشور در حرکت است. با بحران جانشینی روبرو هستیم و جنگ باندهای قدرت برای دوران پساخامنه‌ای شدیدتر هم خواهد شد.
تلاش هسته سخت قدرت برای بیشتر واژگون کردن وضعیت، فقط از روی حماقت نیست؛ از روی شرارت هم است. آنها می‌خواهند زیر سایه یک بی‌نظمی گسترده، تورم افسارگسیخته و اوضاع آشفته، سردار سپه‌ای را بچاپانند. حالا فرقی نمی‌کند بر تن سردار سپه جدید، کت و شلوار باشد یا یونیفرم نظامی. نظامی کردن امور چندین دهه است آغاز شده و ما در دوران اوجش هستیم.
خامنه‌ای مرجع تقلید نبود، اعتماد به نفس لازم را برای اتکا به قدرت حوزه علمیه نداشت؛ به سپاه تکیه کرد و بیتش را دولتی در دولت کرد. او با دست خود روحانیت را در مسند قدرت تضعیف، مراجع رقیب و روحانیون متنفذ را حذف یا محدود کرد. حصر آیت‌الله منتظری و محدود کردن هاشمی رفسنجانی و شاید قتل در استخرش، در این راستا بود.
مساله این نیست خامنه‌ای تا چندسال دیگر زنده خواهد بود مساله این است ما با انبوه سرداران فربه‌شکم، مسلح به رسانه، اسلحه و پول نفت مواجه‌ایم که سوداهایی خطرناک در دوران پساخامنه‌ای در سر دارند. سرداران چکمه‌پوش خود را ترجمه شعار “رضا شاه روحت شاد” می‌دانند. شعاری که می‌گوید در دموکراسی‌بازی خیری نیست؛ سردار سپه‌ای آید. رضا شاه، خوب یا بد که دیگر نیست اما برونداد این شعار نه نوه‌اش که در دوردست‌ها بارفیکس می‌زند، حتی با پدرش متفاوت است چه برسد به پدربزرگش که سپاه مسلح به پول، رسانه و اسلحه است. من اینجا قصدم نقد رضا شاه یا نوه‌اش نیست؛ از برونداد یک شعار حرف می‌زنم.
اما ناامید نشویم. قدرت نظامیان سرکوبگر همه واقعیت نیست. همین دست‌های به هم پیوسته شهروندان در برابر نظام سرکوب برهم زننده این بازی خطرناک است. تکیه بر گفتمان ایران شهروندمدار، نفی نظامی‌گری در سیاست، تاکید بر عاملیت مردم و جامعه مدنی، مرزبندی با ارتجاع گذشته و نگاه به آینده، پادزهر زهر شیاطین نشسته بر خوان رانت نفت است که خواب پاکستانیزه کردن ایرانی را می‌بینند که بیش از صدسال پیش، نخستین پارلمان در خاورمیانه را به چشمش دید.
مساله این نیست سپاه چه زمانی طرح خود را عملی می‌کند، مساله این است به همان میزان حضور مردم در صحنه و عاملیت جامعه مدنی غیررسمی، طرح پاکستانیزه کردن ایران شکست خواهد کرد. از این رو به جای ایران تحت سیطره چکمه‌پوش‌ها ما ایران متکی بر قدرت شهروندان را بخواهیم؛ ایران شهروندمدار مدنی را.
برگرفته از کانال نویسنده
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
