زنان بلوچ و جنبش ژینا
در آستانه سالگرد قیام ژینا، باید صدایمان را هم علیه تجاوز به زنان در بازداشتگاه‌ها بلند کنیم و هم علیه جریان‌های بنیادگرایی در سیستان و بلوچستان و هر کجای ایران که از حضور زنان در خیابان جا خورده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند زنان را با قربانی‌نکوهی به خانه بازگردانند.
وارش نویسنده
به سالگرد قیام ژینا نزدیک می‌شویم و این روزها با خود می‌اندیشیم قیام ژینا چقدر سبب شد جامعه دچار تحول شود و تاثیرات آن بر زندگی زنان و مردان چگونه بوده است. مشخصا قیام زنان بلوچ سبب شد ببینیم زنان در اتنیک‌های مختلف چگونه با مردسالاری و نظام‌های سلطه مبارزه می‌کنند.
در ماه‌های آغازین جنبش، «حال‌وش» صفحه اینستاگرامی که متعلق به فعالان مدنی بلوچ است، خبری درباره تجاوز به زنان بازداشت‌شده بلوچ در بازداشتگاه‌ها را منتشر کرد. این خبر از طرفی نشان‌دهنده جسارت زنانی است که سال‌ها تحت سلطه مردانه کمتر امکان حضور در جامعه را داشتند چه برسد به شکستن سکوت درباره مورد تجاوز قرار گرفتن (که می‌تواند جانشان را نیز توسط افراد خانواده به خطر بیاندازد). این زنان قطعا باید مورد حمایت جامعه مدنی و مردم قرار گیرند. بازماندگان تجاوز نیاز به دسترسی به امکانات خاص دارند.
متاسفانه در پای این پست شاهد کامنت‌های مردان بودیم که به جای حمایت از بازماندگان و تقدیر از شجاعت آنان، لب به قربانی‌نکوهی گشودند و به همین بهانه نوشته‌‌اند که زنان نباید در اعتراضات شرکت کنند. جامعه زن‌ستیز گویی فرصتی یافت تا دوباره تلاش کند زنانی که صحنه‌های شگفتی طی خیزش زن زندگی آزادی در زاهدان خلق کردند را به پستوهای خانه بفرستد، گویی در پستو جای زنان امن است. گویی زنان جایگاه‌شان تنها خانه است. امری که نشان می‌دهد تلاش برای رسیدن به شعار زن زندگی آزادی چقدر طولانی است و تا چه اندازه موانع فرهنگی و سیاسی در برابر زنان وجود دارد تا حق کنترل بر بدن را به‌دست آورند.
در آستانه سالگرد قیام ژینا، باید صدایمان را هم علیه تجاوز به زنان در بازداشتگاه‌ها بلند کنیم و هم علیه جریان‌های بنیادگرایی در سیستان و بلوچستان و هر کجای ایران که از حضور زنان در خیابان جا خورده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند زنان را با قربانی‌نکوهی به خانه بازگردانند.
قربانی‌نکوهی و مقاومت مردان درباره حضور زنان در خیابان نشان از همین امر دارد که آنان نمی‌خواهند زنان وارد عرصه عمومی شوند و مطالباتشان را فریاد کنند؛ اما زنان از انواع ستم‌ها شوریده‌اند و راهی خیابان شده‌اند. خیابان متعلق به زن و مرد است و اعتراض حق انسانی ما زنان علیه همه ساختارهای سلطه چه ساختاری چه عرفی است. امنیت حق ما زنان هم است.
در انتها تاکید می‌کنم خاطیان باید مجازات شوند و بدن زن از هر شکلی از سرکوبگری به دور بماند. تجربه این مدت نشان داد زنان بلوچ با این کنش‌های جسورانه قصدی برای کوتاه آمدن از هر شکلی از مبارزه علیه ستم‌های مختلف را ندارند. کنار زنان بلوچ به احترام شجاعت و مبارزه چندگانه‌شان علیه بنیادگرایی مکتب دیوبندی و مردسالاری و سرکوب حکومتی می‌ایستیم و از آنان حمایت می‌کنیم. به‌راستی در ایران ایستادن و حمایت کردن از زنان بازمانده تجاوز بسیار اهمیت دارد و خود کنشی انقلابی است./ کانال علمی مطالعات زنان
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
