بیایید تعدیل و صندوق بین‌المللی پول را شکست دهیم تا بر تهدید فاشیستی غلبه کنیم
مترجم: ایرج زارع
بولریچ و میله‌ئی چهره‌های سرکوب و خشونت فاشیستی هستند. بنابراین، آن‌ها هرگز نمی‌توانند نمایندۀ آینده‌ای بهتر یا کشوری عادل‌تر باشند. آن‌ها گذشته‌ای هستند که ما به آن گفته‌ایم، دیگر هرگز.
در مواجهه با گزینه‌های فاشیستی، جایی برای تردید وجود ندارد!
پس از نتیجۀ انتخابات مقدماتی در آرژانتین، سناریوی انتخابات ریاست‌جمهوری در ماه اکتبر برای منافع مردم پیچیده و نامطلوب به نظر می‌رسد. نامزدی که بیشترین آرا را به دست آورد، خاویر میله‌ئی (Javier Milei)، با پیشنهاد نوفاشیستی و افراطی‌لیبرال خود، همسو با ایالات متحد و اسرائیل، یک تهدید واقعی را نشان می‌دهد. نوع دیگری که تحت فرمان همان دستگاه سلطۀ امپریالیستی فرض می‌شود، و رأی‌دهندگان به میله‌ئی را با همان مشخصات راست افراطی نولیبرال به چالش می‌کشد، پاتریسیا بولریچ (Patricia Bullrich) است که بخشی از دولت‌هایی بوده است که در طول دهه‌های اخیر بیشترین نابرابری اجتماعی را در کشور ما به وجود آورده است و خود میله‌ئی آن را به‌عنوان مرجع در نظر می‌گیرد. در حالی که سرخیو ماسا (Sergio Massa)، وزیر اقتصاد و کاندیدای ریاست‌جمهوری در شرایط تورم بالا، کاهش ارزش پول و از دست دادن مداوم قدرت خرید دستمزد، تداوم توافق با صندوق بین‌المللی پول را نیز تضمین می‌کند که هم بولریچ و هم میله‌ئی هنوز خواستار تعدیل بیشتری از او هستند.
این لابیرنت ما را در برابر نیاز به سازماندهی مجدد نیروها برای تقویت مقاومت مردمی در برابر [سیاست] تعدیل و به‌طور عمده برای ساختن یک آلترناتیو سیاسی واقعی قرار می‌دهد که حاضر به حرکت به سمت رهایی ملی و اجتماعی باشد. با این حال، در این انتقال، یک کار فوری پدیدار می‌شود: جلوگیری از عروج فاشیسم به دولت.
تهدید فاشیستی که خاویر میله‌ئی و پاتریسیا بولریچ نمایندۀ آن هستند، پیامد مستقیم امیدهای به یأس تبدیل‌شدۀ اکثریتی بزرگ است و با امتیازهای دائمی به قدرت‌ها و اقدام‌هایی در رابطه با تعدیل بیشتر شکست نخواهد خورد. این مسیری است که ما را به این وضعیت رساند. در این زمینه ما درک می‌کنیم که رأی به «اتحاد برای میهن»*، حتی با توجه اینکه فضایی است که در نظم ملی، از نظر برنامه‌ای شامل ما نمی‌شود و تأکید مجدد بر مخالفت ما با سیاست‌های پولی نامزد آن، تنها رأیی است که می‌تواند در این پیشنهادهای محدود انتخاباتی که بیانگر بحران جدی نمایندگی سیاسی است که در آرژانتین می‌گذرانیم، سناریویی را امکان‌پذیر سازد که در آن ارتجاعی‌ترین مواضع پیش نروند.
با توجه به این چشم‌انداز، روشن است که نتیجۀ انتخابات بعدی هر چه باشد، با وضعیتی مواجه خواهیم بود که سیاست‌های تعدیل از بالا حاکم خواهد شد. بنابراین، گروه‌بندی مجددی که ما پیشنهاد کرده‌ایم باید فضایی جبهه‌ای را گرد هم آورد که با کسانی که پروژه‌های نواستعماری و نوفاشیستی را نمایندگی می‌کنند، که در همۀ موارد از سفارت یانکی هدایت می‌شوند، مقابله نماید و آلترناتیو قدرتمندی را که هنوز پادرهوا است، بسازد که برای دفاع از حاکمیت و منافع مردمی ما ضروری است.
در همین حال، در فراخوانی با شانس بیشتر برای رأی دادن به «اتحاد برای میهن» برای طیف وسیعی از رأی‌دهندگان ناراضی که در ۱۳ آگوست در پای صندوق‌های رأی شرکت نکردند یا رأی سفید دادند و ناامید کردن بخش زیادی از رأی‌دهندگانی که خاویر میله‌ئی را انتخاب کردند، ما باید این واقعیت را برجسته کنیم که اگر بتوانیم از رسیدن نامزدهای فاشیسم به لا روسادا (la Rosada) [مقر قوۀ مجریه در آرژانتین] جلوگیری کنیم، شرایط بهتری خواهیم داشت تا با مردم بسیج شده، دستاوردهای تاریخی را که با مبارزه در اتحاد به دست آمده، حفظ کنیم، با [سیاست] تعدیل صندوق [بین‌المللی پول] مقابله نماییم و برای خروج جمعی از بحران یک راه‌حل پیدا کنیم.
ورود آرژانتین به بریکس نشانه‌ای دلگرم‌کننده در این مسیر است. بریکس با کشورهای عضو جدید خود اقتصاد اصلی جهان را تشکیل می‌دهند و حتی از تولید ناخالص داخلی گروه ۷ نیز پیشی گرفت. اما برای اینکه نقش کشور ما در این بلوک ملت‌ها از سطح مبادلات تجاری فراتر رود و به ما اجازه دهد تا تعهدی نسبت به جهانی چندقطبی، ضامن صلح و مروج یکپارچگی منطقه‌ای ضد امپریالیستی در قارۀ ما طرح کنیم، باید یک تصمیم قاطع از سوی دولت گرفته شود. با این حال، کسانی که قاطعانه اطمینان داده‌اند که در صورت رئیس‌جمهور شدن، آرژانتین را از بریکس (و حتی مرکوسور) خارج خواهند کرد، کسی جز میله‌ئی و بولریچ نیست.
با نگاهی به ۲۲ اکتبر [روز انتخابات]، ما تمام تعهد مبارزه‌جویانۀ خود را در اختیار دفاع از زندگی و ابتدایی‌ترین آزادی‌ها و حقوقی قرار می‌دهیم که هنوز در یک دموکراسی به‌طور فزاینده محدود به قوت خود باقی است. در این لحظه‌هایی که ما زندگی می‌کنیم، ادامۀ مطالبۀ آزادی برای میلاگرو (Milagro) و همۀ زندانیان سیاسی و عدالت برای فاکوندو مولارس (Facundo Molares)، قربانی جنایت سیاسی توسط پلیس اُراسیو رودریگز لارتا (Horacio Rodríguez Larreta) ضروری است. و همچنین محاکمه و مجازات کسانی که از نظر مادی و سیاسی مسئول سوء‌قصد علیه کریستینا فرناندز د کیرشنر (Cristina Fernández de Kirchner) معاون رئیس‌جمهور بودند.
به هر حال، در چارچوب نبرد سیاسی که در مبارزات انتخاباتی متمرکز است، نمی‌توانیم خود را به دعوت به رأی دادن برای حفظ حقوق محدود کنیم، افزون بر این، هنگامی که این مردم ما هستند که ماه به ماه از جیب خود بدهی‌های پرداخت‌نشدنی با صندوق بین‌المللی پول را می‌پردازند. علاوه بر این و بالاتر از همه‌چیز، ما باید پیشنهادهای برنامه‌ای را برای دگرگونی‌های عمیق بیان کنیم و به این نکته اشاره نماییم که آن‌ها فقط می‌توانند از پایین به بالا و با قدرت مردمی راه خود را باز کنند.
به این معنا، ما به تجربۀ لیست عدالت و حاکمیت، که [مرحلۀ] پیش از نامزدی ریاست‌جمهوری خوآن گرابویس (Juan Grabois) را ارتقا داد و روی مشارکت فعال مبارزات حزبی ما حساب کرد، ارزش مثبتی قائل هستیم. ۶درصد به دست‌آمده (بیش از یک‌ونیم میلیون رأی) حمایت مهمی برای ادامۀ ترویج رد توافق با صندوق بین‌المللی پول و ایجاد اتحاد برنامه‌ای است که این مرحلۀ سیاسی از ما فراتر از تقویم انتخاباتی می‌خواهد.
برای نشان دادن تصویر «تجاوزکارانه‌ای» که میله‌ئی می‌فروشد، چیزی که بیش از یک ساخت رسانه‌ای نیست، هدایت خشم و امید چپ و دست در دست مبارزۀ اعتراضی برای دفاع از حاکمیت و زندگی بهتر برای طبقۀ کارگر و مردم به‌عنوان یک کل ضروری است، تا بحث برای سوسیالیسم در کشور ما را قوی‌تر برقرار سازد.
پروژۀ کشور میله‌ئی و بولریچ بوی تندی دارد، نمایانگر قهقهرایی‌ترین سیاست است و به دنبال مصونیت از مجازات برای نسل‌کشان آخرین دیکتاتوری نظامی-غیرنظامی است. هر دو غصب جزیره‌های مالویناس از سوی انگلیسی‌ها را تأیید می‌کنند و بر ایدۀ تبدیل قلمرو ما به پایگاه بزرگ ناتو توافق دارند. بولریچ و میله‌ئی چهره‌های سرکوب و خشونت فاشیستی هستند. بنابراین، آن‌ها هرگز نمی‌توانند نمایندۀ آینده‌ای بهتر یا کشوری عادل‌تر باشند. آن‌ها گذشته‌ای هستند که ما به آن گفته‌ایم، دیگر هرگز.
در مواجهه با گزینه‌های فاشیستی، جایی برای تردید وجود ندارد!
منبع: سایت حزب کمونیست آرژانتین
مترجم: ایرج زارع
——————————
* «اتحاد برای میهن» ائتلافی است از نیروهای مختلف که در آن پرونیست‌ها نیروی غالب هستند. بخشی از کاتولیک‌ها، سوسیالیست‌ها، محافظه‌کاران، توسعه‌گراها و جنبش‌های اتحادیه‌ای س ژ ت (CGT) و س ت آ (CTA) که غالباً گرایش‌های پرونیستی دارند، نیروهای تشکیل‌دهندۀ این ائتلاف هستند. م.
مطلب اختصاصی برای صدای مردم
استفاده از مطلب با ذکرمنبع بلامانع است
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
