بحرانی افسارگسیخته و همه جانبه در زندگی مردم محروم سیستان و بلوچستان، امان مردم را بریده است. به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان ها اعتراف می کند که:” ٣٠ درصد دانش آموزان به دلیل هزینه های تحصیل به مدرسه نرفته اند و فقط در یک منطقه ۴ هزار دانش آموز مجبور به ترک تحصیل شده اند”….
در سیستان و بلوچستان آب نیست، مردم هنوز در کپرها زندگی می کنند، تندبادهای شنی زندگی و نفس را از مردم گرفته اند،دختران ١٠ سال به بالا به کشورهای عربی برای فاحشه گری برده می شوند، کار نیست و طی ۴۰ سال در این منطقه یک کارخانه احداث نشده است و کارخانه بافت بلوچ هم نفس های آخر را می کشد.
مردم برای گذران زندگی، جان خود را در راه قاچاق سوخت از دست می دهند. بهداشت در مقایسه با دیگر استانهای ایران در حد صفر است و تجارت سیاه اعضای انسان در این استان همه گیر است.
سیاست های ضد انسانی نئولیبرالیستی به خشن ترین وجه در این استان اجرا شده و می شود. هنوز مردم این استان به صورت قبیله ای به امور اجتماعی و سیاسی خود می پردازند و خان ها همه کاره مسایل مردم هستند که بی تردید با این اوضاع می توان به جرات گفت که تمامی خان ها به جز سودجویی برای خود قدمی برای این استان بر نداشته اند.
آمار های ارائه شده در برخی گزارش‌ها، شمار شهروندان بی‌شناسنامه در استان سیستان و بلوچستان را تا ۱۰۰ هزار نفر نیز تعمیم می‌دهد و از این رقم نیز فراتر می‌رود.
اگر این آمار ۳۰ درصدی را مبنا قرار دهیم و بی شناسنامه ها را نیز به آن به افزایم، باید بگوییم یک‌سوم مردم این استان به‌دلیل نداشتن شناسنامه از سایر خدمات حمایتی مانند دفترچه بیمه هم محروم‌اند و بنابراین در صورت بستری شدن در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی استان، به‌دلیل نداشتن دفترچه خدمات درمانی، باید تمام هزینه‌های درمان را آزاد- از جیب خود- بپردازند، و این درحالی است که بی‌شناسنامگان استان محروم سیستان و بلوچستان جزو محروم‌ترین شهروندان این استان هستند و توان خرید داروهای ساده را هم ندارند. افراد بی‌هویت و بی‌شناسنامه، مجبور هستند از سر ناچاری، عطای درمان رسمی را به لقای هزینه‌های سرسام‌آور آن ببخشند.
فاجعه‌ای برای مردمانی محروم که هیچ زمان هیچ سهمی از مواهب و ثروت‌های ملی نداشته‌اند و امروز به‌گفتۀ کارشناسان، فعال مدنی و مدافع حقوق کودکان، به ویژه بی‌شناسنامه‌های سیستان و بلوچستان، سهم‌شان از این کشور به‌اندازۀ خرید یک بسته قرص ” سایتووکس ۲۰۰ “- دارویی که برای درمان بیماران بستری نشده تجویز می‌شود- هم نیست که هر بستۀ آن حدود ۶۰۰ هزار تومان قیمت دارد!
اگر به گزارش‌های انتشار یافته و آمارهای اعلام شده دقت لازم شده باشد، نتیجه به‌راستی فاجعه‌ای انسانی است. علت نابرابری و تبعیض اجتماعی در میهن ما با تمام پیامدهای هلاکت‌بارش حکومت جمهوری اسلامی است، رژیمی که با چپاول اموال ملت زندگی سراسر رنج و محرومیت را به مردم بلوچستان تحمیل کرده است. اعمال سیاست های اقتصادی نولیبرالی، ظلم و فساد گستردۀ در دستگاه های دولتی و غارت منابع ملی همه بخشی از یرخوردها و سیاست های کلان رژیم در سال های اخیر بوده است که زمینه ساز اصلی وضعیت فاجعه بار کنونی است.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
