از استان های میهن مان ایران و پیرامون آنان چه می دانیم؟

استان اردبیل یکی از استان‌های ایران به مرکزیت شهر اردبیل است که در منطقه آذربایجان واقع شده‌است. مساحت این استان ۱۷۹۵۳ کیلومتر مربع و جمعیت آن بر اساس سرشماری سال ۱۴۰۰ برابر ۱,۲۱۷,۰۰ نفر می‌ باشد. شهرستان این استان عبارتند از: اردبیل ، مشگین شهر ، پارس‌آباد ، خلخال ، نمین ، گرمی ، بیله سوار ، اصلاندوز ، نیر ، کوثر ، انگوت ، سرعین…..

این استان بر طبق آخرین تقسیمات کشوری شامل ۱۲ شهرستان، ۳۱ بخش، ۳۵ شهر و ۷۵ دهستان می‌باشد.
استان در ۲۳ فروردین سال ۱۳۷۲ از استان آذربایجان شرقی جدا و به استانی مستقل تبدیل شد.
اکثر ساکنان استان اردِبیل را آذربایجانی‌ها تشکیل می‌دهند که به زبان مادری آذربایجانی سخن می‌گویند
تالش‌ها دیگر ساکنان استان اردبیل که در اکثر روستاهای عنبران نمین هستند که به زبان تالشی سخن می‌گویند.
بخش‌هایی از شهرستان خلخال (در جنوب استان) تات‌ها سکونت دارند و زبان تاتی رایج است.
در شهر خلخال و همچنین در روستاهای شمال و جنوب خلخال تعداد کمی از کردها ساکن هستند که به زبان کردی کرمانجی صحبت میکنند کردها از خراسان به این منطقه مهاجرت کرده اند و در حال حاظر اکثرا آنها به گیلان مهاجرت کرده ا‌ند.
استان اردبیل در منطقه آذربایجان واقع شده‌است. این استان از شمال به جمهوری آذربایجان، از سمت غرب به استان آذربایجان شرقی، از سمت شرق به استان گیلان و از سمت جنوب به استان زنجان محدود شده‌است.
استان اردبیل، طبق آخرین تقسیمات کشوری، از ۱۲شهرستان، ۳۱ بخش، ۳۵ شهر و ۷۵ دهستان تشکیل یافته‌است. استان اردبیل قبلاً یکی از شهرستان‌های بزرگ استان آذربایجان شرقی بود که بعداًدر سال ۱۳۷۲ به علت درخواست مردم اردبیل تبدیل به استان شد.
روستای عجیبی در استان اردبیل که بر روی سنگ‌ها و گورهای این منطقه سنگ نگاره‌های متعددی با طرح و ابعاد مختلف حک شده است. همه انسان‌ها بی‌ دهان هستند!+فیلم
اردبیل برای خیلی از گردشگران ایرانی با طبیعت منحصربه‌فرد و آب و هوای لطیفش شناخته می‌شود، اما شاید کمتر کسی بداند که یکی از عجیب‌ترین پدیده‌ها در این شهر قرار دارد. (فیلم زیر)

به گزارش سایت اندیشه قرن، منطقه باستانی شهر یئری از جاذبه‌های دیدنی مشگین‌ شهر در استان اردبیل است و در شمال غربی روستای پیرازمیان در ۳۱ کیلومتری شرق مشگین شهر در کنار رود قره سو قرار دارد. وسعت این منطقه تاریخی ۴۰۰ هکتار است و از سه قسمت دژ نظامی، معبد و قوشا تپه تشکیل شده است. تا به حال حدود ۴۵۰ گور با نقش انسان‌های بی‌دهان در این محل شناسایی شده است.

ابعاد کوچک‌ترین گورها ۳٫۲ متر و بزرگ‌ترین آن‌ها ۸٫۲ متر است. محوطه شهر یئری اولین بار توسط هیئت چارلز برنی شناسایی و بررسی شد. او معتقد بود که عمر بعضی آثار تا هزاره سوم قبل از میلاد هم می‌رسد. چارلز برنی تاریخ اکثریت گورهای این محل را هزاره دوم و اول قبل از میلاد می‌دانست و حتی پیش‌بینی می‌کرد که این تاریخ به هزار سال قبل‌تر، یعنی هزاره سوم قبل از میلاد هم برسد.

بر روی سنگ‌ها و گورهای این منطقه سنگ نگاره‌های متعددی با طرح و ابعاد مختلف حک شده است. کلیه نقوش به وجود آمده بر اثر ضربه زدن‌های منظم و دقیقی است که با سنگ‌های سخت، استخوان حیوانات و فلزات سخت به وجود آمده‌اند. نقش‌هایی از بز کوهی، انسان در حالت‌های مختلف و چندین نقش نامشخص دیگر قابل مشاهده‌اند که تعداد آن‌ها محدود است.

ذکر این نکته ضروری است که در نزدیکی‌های همین محوطه، سنگ قبرهایی با نقش‌هایی یک نواخت از چهره انسان‌هایی که دهان ندارند دیده می‌شود که از زیباترین آثار به‌جا مانده از اعصار کهن این سرزمین پر رمز و راز به شمار می‌روند. جالب است بدانید باستان‌شناسان هنوز هم مشغول تحقیق در خصوص این نقش و نگارهای عجیب انسان‌های بی‌دهان هستند.

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet