پرسش بی پاسخ؛ اعتبارات مربوط به مدیریت پسماند مازندران در کجا هزینه می‌شود؟
بخش زیادی از بودجه‌ای که برای احداث مراکز جدید پردازش زباله از طریق استانداری مازندران به فرمانداری‌ها و شهرداری‌های مربوطه تخصیص داده شده، در محل صحیحی هزینه نشده است.
عابسی در توضیح بیشتر در این زمینه به خبرنگار ایلنا گفت: براساس قانون مدیریت پسماندها، تعیین محل جدید برای دفن یا پردازش زباله برای هر منطقه‌ای برعهده وزارت کشور است و این وزارتخانه نیز معمولا اختیار خود در این زمینه را به استانداری‌ها واگذار می‌کند. البته هر نطقه‌ای که به عنوان محل دپو یا امحای زباله تعیین می‌شود، باید به تایید اداره‌کل محیط‌زیست استان مربوطه و سازمان حفاظت محیط‌زیست برسد. نکته مهم این است که طبق قانون، هزینه احداث تاسیسات مربوط به سایت‌های دفن زباله، تصفیه‌خانه شیرابه، خرید دستگاه زباله‌سوز و … نیز باید توسط وزارت کشور تامین شود و این وزارتخانه نیز در طول دهه‌های اخیر اعتبارات زیادی را برای مدیریت پسماندهای مازندران به استانداری و فرمانداری‌های زیرمجموعه آن تخصیص داده است.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل که سال‌ها در جلسات کارشناسی کارگروه مدیریت پسماند استان مازندران شرکت کرده و مدتی نیز دبیر اتاق فکر این جلسات بوده است، خاطرنشان کرد: متاسفانه در طول سال‌های اخیر شاهد وجود انحراف در نحوه هزینه‌کرد اعتبارات مربوط به مدیریت پسماند در استان مازندران بوده‌ایم؛ به عبارت دیگر آنچه در استان مازندران باعث پیچیده‌تر شدن کلاف مساله مدیریت پسماند شده، این است که در دولت‌های مختلف، بخش زیادی از بودجه‌ای که برای احداث مراکز جدید پردازش زباله از طریق استانداری مازندران به فرمانداری‌ها و شهرداری‌های مربوطه تخصیص داده شده، در محل صحیحی هزینه نشده است.
وی افزود: متاسفانه در طول سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم که فرمانداری‌ها یا شهرداری‌های استان مازندران، یا بودجه مربوط به مدیریت پسماند را در محل‌های دیگری هزینه کرده‌اند یا برنامه‌ریزی مناسبی برای ایجاد لندفیل‌های جدید و بهداشتی نداشته‌اند یا فرآیندهای احداث آن لندفیل‌ها را آن‌قدر طولانی کرده‌اند که با تعویض چند شهردار و فرماندار در بسیاری از شهرستان‌های مازندران، هنوز تکلیف جانمایی محل جدید مشخص نشده یا حتی اگر فرآیند مکان‌یابی به تایید رسیده نیز سال‌هاست که سایت‌ها و مراکز مختلفی در سطح استان در دست احداث است که بهره‌برداری از آنها با تاخیر زیادی مواجه شده است.
تمایل برخی افراد در سیستم‌های اداری مازندران برای حل نشدن معضل زباله‌های استان
عابسی در بخش دیگری از صحبت‌های خود اظهار داشت: موضوع تعیین محل جایگزین برای سایت زباله عمارت مربوط به این دولت نیست و پیش از دستور اخیر رئیس‌جمهور نیز هم در دولت فعلی و هم در دولت قبل، این موضوع بارها مطرح شده و به نتیجه نرسیده است. در این زمینه هم نمی‌توان تقصیر را صرفا به گردن استانداری مازندران یا فرمانداری و شهرداری آمل در دوره فعلی یا قبلی انداخت، بلکه به نظر می‌رسد افرادی در در سیستم‌های اداری مازندران فعال هستند که در تمایل دارند مسائل مربوط به مدیریت پسماند استان، حل نشود و با طولانی کردن فرآیند رفع معضلات موجود به دنبال آن هستند که بودجه‌های کلان دیگری را برای در سال‌های آینده در این زمینه جذب کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل ادامه داد: سایت دپوی زباله عمارت که در حوالی جنگل‌های آمل قرار گرفته، تنها یکی از ۲۷ لندفیل موجود در عرصه‌های طبیعی مازندران است که دهه‌هاست زباله‌ها بدون هیچ‌گونه عملیات بهداشتی صرفا در آن رهاسازی می‌شوند و آنچه توجه افکار عمومی در سطح کشور را در ماه‌های اخیر به این سایت جلب کرده، تاثیر نفوذ شیرابه‌های آن به دل زمین بر آبگیری سد هراز است که وزارت نیرو مدت‌هاست برای افتتاح آن تلاش می‌کند و شاید اگر مساله این سد مطرح نبود، مقامات ارشد دولت به صورت خاص برای حل این مساله ورود پیدا نمی‌کردند.
عابسی در همین راستا تاکید کرد: علاوه بر سایت زباله عمارت، ۲۶ سایت مشابه دیگر نیز در مازندران وجود دارد که شیرابه حاصل از زباله‌های آن، دهه‌هاست وارد جنگل‌ها، مراتع، آبراهه‌ها و رودخانه‌های استان می‌شود و با وجود جلسات متعدد برگزارشده برای رفع معضل هرکدام از این سایت‌ها، این جلسات به‌ندرت به انجام اقدامات اجرایی نظیر توسعه سایت پردازش پسماند نوشهر یا ساخت دستگاه زباله‌سوز جدید برای ساری یا اقدامات عملی مشابه برای شهرستان‌های بابل و تنکابن منجر شده است. البته در همین ۴ سایت پردازش نسبتا اصولی پسماند در سطح استان نیز به دلیل این که مساله تفکیک زباله از مبدأ انجام نمی‌شود، عملا سوزاندن زباله‌ها به تشدید آلودگی هوا و ایجاد سایر آلودگی‌های محیط‌زیستی دامن می‌زند.
وی در پایان تصریح کرد: وقتی زباله‌ها از مبدأ تفکیک نمی‌شود، بخشی از خاکستر باقیمانده در عملیات زباله‌سوزی باید در زیر زمین دفن شود که خود این موضوع، معضل جدیدی است که هم‌اکنون در ۴ سایت اصلی پردازش پسماند در مازندران با آن مواجه هستیم؛ بنابراین به نظر می‌رسد صرف هزینه‌های زیاد برای خرید دستگاه‌های زباله‌سوز تنها راهکار موجود برای حل مشکل زباله‌های مازندران نیست و مسئولان ارشد دولت و استان باید سایر روش‌های نوین موجود در جهان برای مدیریت پسماندها را نیز مد نظر قرار دهند.
ایلنا
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
