معاون نخست‌وزیر ترکیه: زنان در ملاءعام نباید بخندند !
احتمال دارد که قهقهه پرطنین زنان در محیط‌های عمومی “تقصیر” خود دولتمردان ترکیه باشد. اقدامات این دولتمردان در سال‌های گذشته با محدود شدن آزادی‌هایاجتماعی، دخالت در زندگی خصوصی مردم، فشار بر جوانان، فساد شدید مالی و اختلاس‌های هنگفت دولتی همراه بوده است. بیشتر بخوانید…
*****
معاون نخست وزیر ترکیه از خندیدن زنان انتقاد کرده و گفته است که آن‌ها نباید در ملاءعام بخندند. رقیب انتخاباتی رجب طیب اردوغان هم در مقابل گفته است که ترکیه بیش از هرچیز به خنده زنان نیاز دارد.
احتمال دارد با شنیدن این خبر که معاون نخست وزیر ترکیه گفته است زنان نباید با صدای بلند و در ملاءعام بخندند، لبخند از چهره بسیاری از زنان ترکیه محو شده باشد.
بولنت آرینک هم‌چنین از مکالمه طولانی زنان با تلفن‌های همراه انتقاد و از جذابیت‌های زنانه در محیط‌های عمومی ابراز ناخرسندی کرده است.
او گفته است که همه این‌ها نشانه فاسد شدن اخلاقی جامعه ترکیه است و باید ممنوع شود. روزنامه “زود دویچه” چاپ آلمان به معاون نخست‌وزیر ترکیه پیشنهاد کرده است قبل از آن‌که بیشتر در این بحث جلو رود، ابتدا پایان‌نامه دکترای باربارا مرتسیگر (Barbara Merziger)، پژوهشگر علوم انسانی را بخواند که اتفاقا به همین موضوع پرداخته و خنده زنان را تحلیل کرده است.
بنابر پژوهش باربارا مرتسیگر، احتمال دارد که قهقهه پرطنین زنان در محیط‌های عمومی “تقصیر” خود دولتمردان ترکیه باشد. اقدامات این دولتمردان در سال‌های گذشته با محدود شدن آزادی‌هایاجتماعی، دخالت در زندگی خصوصی مردم، فشار بر جوانان، فساد شدید مالی و اختلاس‌های هنگفت دولتی همراه بوده است.
اربارا مرتسیگر در رساله دکترای خود نشان داده است که زنان بخش‌های تحت فشار جامعه اتفاقا جزو گروه‌هایی هستند که بیشتر می‌خندند. زنان خنده را به مثابه اهرمی برای درمان پیامدهای ناشی از تبعیض بکار می‌گیرند. آن‌ها با توسل به خنده از فشار بار بی‌عدالتی بر شانه‌هایشان می‌کاهند. خنده جمعی در حقیقت نوعی اعلام همبستگی بدون کلام است.
زنان ترک در اعتراض به اظهارنظر یک مقام سیاسی کشور که زنان را از خنده در معابر عمومی منع کرده بود هزاران بار عکس‌های در حال خنده‌ی خود را در توییتر منتشر کردند. زنان از دیگر کشورها نیز به آن‌ها پیوسته‌اند.
دویچه وله
