هنوز شانسی تولید می کنیم ! / مسئولین ؛ بیشتر حرف می زنند تا عمل !

یکی از معضل‌هایی که گریبانگیر دهقانان میهن ما است، معضلِ نرخ خرید تضمینی محصولات کشاورزی و تولید تضمینی است.بخش کشاورزی و امنیت غذایی دو واژه بسیار مهم برای حفظ استقلال در کشورهای جهان سوم به شمار می آیند.هر زمانی که امنیت غذایی کشوری به خطر بیفتد، امنیت کل جامعه به مخاطره خواهد افتاد…

در سال های گذشته بخش کشاورزی با یک رکود خواسته و ناخواسته رو به رو بود. بسیاری از کارشناسان غیر دولتی، نداشتن یک برنامه برای آینده بخش کشاورزی را دلیل این رکود می دانستند.

با روی کار آمدن دولت «تدبیر و امید »تصور این بود که شاید این بی برنامگی از بخش کشاورزی رخت بربندد و شاهد یک بخش پویا و فعال همرا با تولید هدفمند در حوزه کشاورزی باشد.

نماینده مردم فومن و شفت، یکی از افرادی است که بی برنامه بودن بخش کشاورزی را مشکل اساسی کشور می داند و تأکید می کند که این بخش اگر سرو سامان نگیرد، کشور با مشکل امنیت غذایی رو به رو خواهد شد.

ناصر عاشوری گفت: «کشاورزی از نظر اینجانب محور استقلال هر کشور است و امنیت غذایی از مؤلفه های مهم امنیت ملی به حساب می آید».

یعنی چنانچه ما شکم مردم ایران را نتوانیم سیر کنیم؛ نمی توانیم در حوزه امنیت ادعایی داشته باشیم.

بنابراین ما چه در شرایط عادی و چه در شرایط بحرانی، اولویت اولمان باید ایجاد امنیت غذایی باشد.
وی افزود :در سال های گذشته، در حوزه کشاورزی تصمیمات متعددی گرفته شد، اما؛ از نگاه من بیشتر حرف زدند تا عمل کنند.

به طور مثال عرض می کنم که؛ ما در سال های گذشته در مورد خرید تضمینی محصولات، از جمله گندم که یک محصول استراتژیک برای کشور به حساب می آید، قدم هایی برداشتیم، اما؛ کافی نبود.

بنده فکر می کنم باید وارد مرحله ای جدید به نام تولید تضمینی شویم. ما چاره ای جز مدرن کردن تولید در بخش کشاورزی نداریم.

وی ادامه داد: در حال حاضر در تمام عرصه های کشاورزی مشکلاتی داریم، از جمله در ماشین آلات، بذر، سموم و دفع آفات. باید کشاورزی را مکانیزه کرد و این مهم تنها با تشویق بخش خصوصی میسر خواهد شد. دولت نمی تواند خودش همه کاره باشد حتی نمی تواند گندم تولید کند.

وی در پاسخ به این سوال که برای تشویق بخش خصوصی چه باید کرد؟ گفته یکی از راه های تشویق بخش خصوصی همین خرید محصولات با قیمت مشخص است که خوشبختانه در دوره جدید قیمت ها وافعی تر شد و این می تواند مردم را به تولید بیشتر ترغیب کند. متأسفانه در سال های گذشته، تفاوت بسیاری بین قیمت تضمینی و قیمت جهانی بود و بخش خصوصی از تولید دلسرد می شد.
این نماینده در پاسخ به این سوال که فکر می کنید با ورود بخش خصوصی به عرصه تولید کشاورزی، می توانیم به خودکفایی دست پیدا کنیم؟ گفته به این راحتی ها نیست. آن سالی که جشن خودکفایی گرفتیم نیز استثنا بود؛ زیرا همه چیز دست به دست هم داد. یعنی خدا خواست که بارندگی خوب باشد، آفت نباشد .

ما زمانی می توانیم برای گندم، چغندر قند، دانه های روغنی و سایر محصولات جشن خودکفایی بگیریم که دولت با جسارت بیاید و بگوید که من هر سال این میزان تولید گندم یا هر چیز دیگر را تضمین می کنم و البته این میزان را به واقع تحویل دهد.

یعنی اگر تولید ۱۴ میلیون تن بود، همان ۱۴ را اعلام و البته برای سال های بعد تکرار کند نه اینکه بگوید ۱۴ میلیون تن تولید کردیم سال بعد تولید بشود ۵ میلیون و ۸ میلیون واردات انجام شود. این خودکفایی نیست.

وزیر کشاورزی باید برنامه ای شفاف و روشن تدوین کنند و مثلا بگویند برای ۳ سال آینده، چه کارهایی را با چه نتایجی انجام خواهند داد، شعار و سخنرانی به درد ما نمی خورد..

بخش کشاورزی در حال حاضر اندر خم یک کوچه است.
در بسیاری از کشورهای جهان، تولید شانسی دیگر معنایی ندارد. آنها به صورت تضمینی تولید می کنند.

ما بعد از این همه سال برنامه ریزی، هنوز شانسی تولید می کنیم. یعنی یک سال بذری را به کار می بریم و پناه می بریم به خدا، اگر بارش خوب ربود برداشت خوب می شود، اما؛ اگر خشکسالی بود…!

در کشور ما آقایان تنها برای زمان هایی که همه چیز خوب است برنامه دارند؛ یعنی بارش خوب باشد، آفات نباشد و مشکل گرما و سرما هم نداشته باشیم.

شما نگاه کنید به علت نبود برنامه ای مشخص، بعد از بارش برف در شمال کشور، تولید مرکبات با مشکل مواجه شد و در امسال می توانیم تأثیر این مشکل را به وضوح مشاهده کنیم.
گزیده گزارش دهقان نیوز
***

تضعیفِ بخشِ کشاورزی، و کاهشِ درآمدِ روستاییان
یکی از معضل‌هایی که گریبانگیر دهقانان میهن ما است، معضلِ نرخ خرید تضمینی محصولات کشاورزی است. رسانه‌های همگانی و خبرگزاری‌های وابسته به رژیم، در میانه‌های فروردین‌ماه، گزارش دادند که، اعتبارهای لازم برای خرید تضمینی گندم درسال ۹۳ تامین‌ شده است و بانک سپه متولی و مسئول پرداخت بهای خرید گندم تضمینی به کشاورزان در سراسر کشور است. بنابر این گزارش‌ها، ۱۱۰ هزار میلیارد ریال [حدود سه‌ونیم میلیارد دلار] اعتبار به خرید تضمینی گندم اختصاص یافته ‌است. باوجود چنین تبلیغاتی، دهقانان زحمتکش نسبت به عملی‌ شدنِ وعده‌ها و نرخ خرید تضمینی با تردید و اعتراض برخورد می‌کنند. تاکنون دولت‌های مختلف جمهوری اسلامی- در راستای سیاست‌های کلی رژیم- همواره نسبت به آینده و سرنوشت زحمتکشان روستا با بی‌اعتنایی رفتار کرده‌اند. از زمان اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها برپایه فرمان‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی تا به امروز، شرایط زندگی و کار دهقانان به‌طورِمرتب بدتر شده و قدرت خرید آنان پائین آمده است. در یک کلام، روستاهای کشور رشد و گسترش فقر در بُعدهای بسیار نگران‌کننده را شاهدند. خبرگزاری ایسنا، ۲۷ فروردین‌ماه، در گزارشی با اشاره به فقر و تیره‌روزیِ دهقانان و سیل مهاجرت از روستا به شهر، خاطرنشان ساخته‌ بود: ”سیاستگذار باید اثر هر سیاستی را روی تولید و قیمت دریافتی تولیدکننده درنظر بگیرد… برای نمونه با وجود تمام ایراداتی [بخوان: مخالفت و اعتراض روستاییان] که بر قیمت خرید تضمینی وارد است، سیاست اجرایی در کشور ما خرید تضمینی است نه قیمت تضمینی… براساس میانگین منطقه‌ای می‌توان به این نتیجه رسید که تولیدکنندگان [روستاییان] در بخش کشاورزی درحال زیان هستند.“ به‌علاوه، ایلنا، ۲۶ فروردین‌ماه، یادآور شده‌ بود: ”عدم پرداختِ به‌موقع غرامت به کشاورزانی که محصولات خود را بیمه کرده‌اند اما پرداختی به‌موقع در این باره انجام نشده‌ است، دغدغه کشاورزان در شهرستان سراب در استان آذربایجان شرقی است… باتوجه به اینکه این شهرستان قطب تولید سیب زمینی در کشور است، هیچ فعالیت حمایتی قابل توجهی در این رابطه نشده است.“ وضعیت کشاورزان استان فارس، گیلان، و خراسان نیز به همین صورت است. چندی پیش کشاورزان تولیدکننده ذرت در استان فارس نسبت به پرداخت نشدنِ طلب‌شان و دریافت نکردنِ به‌موقع غرامت‌شان، اعتراض کرده‌ بودند. گندم کاران استان‌های همدان و کردستان نیز ضمن اعتراض به قیمت خرید تضمینی، حمایت‌های مشخص از سوی دولت در هنگامه حذف یارانه‌ها و افزایش قیمت سوخت و حامل‌های انرژی را خواستار بودند. از هنگام اجرای برنامه آزادسازیِ اقتصادی [یا: هدفمندیِ یارانه‌ها] قیمت نهاده‌های کشاورزی، بذر، کود و ماشین‌آلات افزایش یافته و این امر سبب کاهش درآمد روستاییان گردیده‌است. بعلاوه واردات بنیان‌کن بخش کشاورزی را به آستانه فروپاشی کامل رسانده است. ایلنا چندی پیش نوشته‌بود، افزایش قیمت کود فسفات به دلیل واردات آن از خارج بوده‌است. ایسنا، ۲۷ فروردین‌ماه، از قول رئیس اتحادیه بذرفروشان ارومیه نوشت: ”بذرهای عقیم را جایگزین بذرهای بومی نکنید، واردات بذرهای خارجی جایگزین بذرهای بومی شده و باید برای بذرگیری از محصولات کشاورزی بومی اقدام شود… بذر صیفی‌جات آذربایجان غربی کیفیت بالایی دارند، متاسفانه بذر محصولات بومی مانند خیار… را نمی‌توان در بازار یافت چراکه بذر محصولات کشاورزی خارج‌ شده و واردات جایگزین شده (واردات بذر عمدتاً از ترکیه و امارات عربی صورت می‌گیرد و اعتراض روستاییان را درپی داشته‌است). واردات سیل‌آسا، اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها، نرخ تضمینی پایین خرید محصولات کشاورزی وضعیت را برای دهقانان زحمتکش میهن ما تنگ‌تر از پیش کرده و اعتراضات پراکنده را موجب شده‌ است. برنامه آزادسازی اقتصادی سبب کاهش درآمد روستاییان بوده و هست!

به نقل از نامه مردم، شماره ۹۴۷، ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۳

http://www.tudehpartyiran.org/