حکومت هیچ راه حلی برای کودکان خیابانی ندارد
آمارهای رسمی بیانگر وجود سه و نیم میلیون کودک خارج از تحصیل و یک و شش تا یک و هشت میلیون کودک کار در ایران است. پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهند که ۸۵درصد این کودکان دارای خانواده هستند. این درحالی است که تاکنون اجرای طرح جمع آوری کودکان کار و خیابان بدون هدف توانمندسازی خانواده آن‌ها با شکست روبرو شده است. ..
جرس- فیروزه رمضانزاده: مینو محرز، رئیس مرکز تحقیقات ایدز در ایران چندی پیش تأکید کرد که بیشترین موارد ابتلا به ایدز نزد کودکان کار و خیابان، ناشی از تجاوز جنسی است.
او پیش‌تر هم گفته بود که از یک هزار کودک مورد مطالعه، ۴ تا ۵ درصدشان مبتلا به ویروس HIV مثبت هستند. شمار روزافزون کودکان کار و خیابانی و شرایط نامناسب آن‌ها نشان دهنده کوتاهی سازمان‌های دست اندرکار در بررسی و بهبود وضعیت اسکان، تحصیل و زندگی آنهاست. آمارهای رسمی بیانگر وجود سه و نیم میلیون کودک خارج از تحصیل و یک و شش تا یک و هشت میلیون کودک کار در ایران است. پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهند که ۸۵درصد این کودکان دارای خانواده هستند. این درحالی است که تاکنون اجرای طرح جمع آوری کودکان کار و خیابان بدون هدف توانمندسازی خانواده آن‌ها با شکست روبرو شده است. به منظور بررسی و تبیین وضعیت کودکان کار و خیابان در ایران با دکتر نیره توحیدی گفت‌و‌گویی انجام داده‌ایم. او مدیر سابق دپارتمان مطالعات زنان و جنسیت در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در نورتریج و پایه گزار و مدیر فعلی بخش «مطالعات خاورمیانه و اسلام‌شناسی» این دانشگاه است. او همچنین عضو هیئت پژوهشی مرکز مطالعات خاور نزدیک در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس UCLA و گرداننده برنامه «سخنرانی‌های دوزبانه درباره ایران» این مرکز است.
خانم دکتر توحیدی، چرا مسئولان متولی در جمهوری اسلامی برای جلوگیری از ورود کودکان کار و خیابان به چرخه آسیب‌های اجتماعی و حل این معضل چاره‌ای اساسی نمی‌اندیشند؟ در واقع می‌توان گفت جمع آوری و ساماندهی کودکان کار بی‌متولی مانده است.
براساس گزارش‌های منتشرشده یک سوم از مجموع دو ونیم میلیون کودک خیابانی در ایران، مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.۳ تا ۵ درصد از این تعداد کودک خیابانی مبتلا به ایدز هستند که می‌توانند بیماری ایدزرا گسترش دهند. آقایان با وجود داشتن این همه تشکیلات عریض و طویل و پول‌های کلان چرا نیروهای خود را به صورت اعتراضات خیابانی برای مبارزه با فقر، بیکاری، دزدی و حل معضل دو و نیم میلیون کودک خیابانی گسیل نمی‌کنند؟ آقایان چرا با فقر، بیکاری و آزارهای جنسی که بر این کودکان اعمال می‌شود مبارزه نمی‌کنند؟
فعالیت‌هایی که در این سال‌ها از سوی دستگاه‌های مختلف برای کودکان کار و خیابان انجام شده متفرقه و پراکنده بوده است. در این میان نقش دستگاه‌های حاکمیتی برای رفع این معضل اجتماعی چیست؟
حکومتی که همواره مدعی تحقق عدالت و رفاه برای مستضفین است با فاجعه حضور حدود ۲ و نیم میلیون کودک خیابانی روبرو است. این فاجعه، بستری برای ظهور و بروز انواع بیماری‌ها و برخی جرائم در سطح شهر‌ها خواهد بود. عوامل حاکمیتی هیچگاه معضلاتی نظیراعتیاد، دزدی و جرائم بزرگ دیگر در جامعه را منبع بزرگی برای ایجاد فساد ندانسته‌اند و برای حل این مسائل چاره‌ای نمی‌اندیشند.
اگر آن همه دستگاه‌های عریض و طویل، منابع مالی هنگفت، مساجد، تکایا، نشریات و غیره که برای مبارزه با بدحجابی هزینه و صرف می‌شوند بر روی آموزش، اسکان و حمایت از کودکان کار و خیابانی متمرکز می‌شد اکنون چهره جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی، چهره‌ای مثبت و قابل قبول در دنیای امروزمی شد.
در این میان، تجربه نیروهای کارمد و باتجربه و دانش نهادهای مدنی از سوی دولت، سیاه نمایی و فعالیتی سیاسی قلمداد می‌شود.
بله، به دلیل وجود همین افکارغلط است که فعالیت‌های انسان دوستانه و خیریه انجمن‌ها و تشکیلات غیردولتی حمایت از این کودکان، نه تنها فعالیتی سیاسی تعبیر می‌شود بلکه با اعمال فشار از سوی نهادهای وابسته به حاکمیت نیز روبرو می‌شوند. برنامه‌های علمی این تشکیلات غیردولتی، همواره از سوی دولت به عنوان سیاه نمایی و پیروی از مواضع ضد انقلاب قلمداد می‌شود.
حال، این پرسش مطرح می‌شود که چه نهادی می‌تواند گره کور ساماندهی کودکان کارو خیابان را باز کند؟ آیا اساساً دولت می‌تواند برای حل این معضل از امکانات دستگاه‌های حاکمیتی بهره بگیرد؟
بله، دولت می‌تواند ازسپاه به عنوان بخشی از نیروی خود و نیز از سایر امکانات نظیر بنیادهای علمی پژوهشی، امکانات مالی، مساجد، منابر و روحانیون در کنار سازمان‌های مدنی غیردولتی متولی کودکان کار و خیابانی برای ترویج حمایت از این کودکان و رفع این معضل اجتماعی اقدام کند.
البته این ناهنجاری اجتماعی مختص کشور ایران نیست و برخی کشور‌ها نظیر هند و برزیل هنوز نتوانسته‌اند مساله کودکان خیابانی را حل کنند. کشور برزیل همانند جمهوری اسلامی نه ادعا می‌کند حکومت عدل علی برپا کرده و نه ادعای مدیریت جهانی دارد بلکه همواره این معضل اجتماعی جامعه خود را پذیرفته و درصدد حل این بحران بوده است. در این میان باید از فعالیت‌های بی‌دریغ افرادی نظیر خانم شیرین عبادی و مهناز پراکند در حوزه کودکان کار و خیابانی یاد کرد که پس از سال‌ها فعالیت در این حوزه در پی سرکوب حاکمیت مجبور به ترک کشور شدند.
جرس
