فقر کشاورزی جوانان بلوچ را به سوی قاچاق سوخت هدایت می‌کند
جامعه ما تشنه دگرگونییهای عمیق وبنیادی در همه زمینه ها و منجمله در زمینه حل قطعی مسئله مالکیت زمین های زراعی و بدنبال آن سایر مسائل حاد وبسیار مختلف روستائی است . اکنون دیگر احدی منکر آن نیست که دهقانان میهن مان خواستار اصلاحات ارضی واقعی و بنیادی بسود زحمتکشان روستاها ، بویژه بسود دهقانان تهیدست، (دهقانان بی زمین و کم زمین )بوده و هست. انتشار گزارش هایی از وضعیت وخیم زندگی روستاییان استان سیستان و بلوچستان ، در رسانه های همگانی، بار دیگر لزوم توجه به کار و زندگی میلیون ها دهقان زحمتکش ایرانی را برجسته می کند.در این راستا سایت کلمه امروز دوشنبه ۲۹ دی ماه ۱۳۹۳ اعلام کرد که «شمار قابل توجهی از اهالی جوانان استان سیستان و بلوچستان با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی در مشاغل کاذب و غیر رسمی مشغول هستند.» در طول بیش از سه دهه اخیر، زحمتکشان روستا در نتیجه اعمال سیاست های ضد مردمی و سمت گیری اقتصادی-اجتماعی در چنگال فقر، بی سوادی، و تیره روزی گرفتار آمده اند. با اجرای برنامه آزادسازی اقتصادی، وضعیت زندگی و معیشت دهقانان زحمتکش در سراسر کشور رو به وخامت بیشتری گذاشته است. دهقانان میهن ما، در کنار زحمتکشان شهر و قشرهای میانه حال، بیشترین لطمه‌ها را از سیاست های ارتجاع حاکم متحمل شده‌اند، و از این جهت به لحاظ عینی و از نقطه نظر منافع طبقاتی با برنامه های اقتصادی- اجتماعی رژیم ولایت فقیه در تقابل قرار دارند…
یک فعال اجتماعی در منطقه سراوان گفت: اگر دولت از توسعه ظرفیت‌های کشاورزی این منطقه حمایت کند دیگر جوانان برای انجام مشاغل پرخطر غیر رسمی همچون قاچاق سوخت تمایلی نخواهند داشت.
جاسم پیر زهی در این باره به ایلنا گفت: نخلستان‌ها بخش قابل توجهی از پوشش‌گیاهی طبیعی منطقه سیستان و بلوچستان هستند؛ بنابراین طبیعی است که در این استان ظرفیت‌های دست نخورده‌ای در رابطه با کشت و عرضه صنعتی انواع خرما وجود داشته باشد.
وی افزود: واقعیت این است که دولت از توسعه این صنعت هیچ حمایتی نمی‌کند در نتیجه می‌بینیم که شمار قابل توجهی از اهالی جوان استان سیستان و بلوچستان با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی در مشاغل کاذب و غیر رسمی مشغول به کارند.
پیرزهی افزود: این وضعیت در مناطق محروم‌تر ناحیه بلوچستان باعث شده است جویندگان کار در تلاش برای معاش به مشاغل پرخطری مانند جابجایی مواد سوختی روی بیاورند. به عنوان یک واقعیت باید بپذیریم که اگر دولت از فعالیت‌های کشاوزی استان حمایت می‌کرد کارگران استان حاضر نمی‌شدند تا برای تامین هزینه‌های زندگی خانواده در جاده‌های نا‌امن مرزی جان خود را برای نقل و انتقال چند لیتر سوخت به خطر بیندازد.
وی گفت: نظر اهالی بلوچستان از یکسو در این منطقه توزیع امکانات و فرصت‌های شغلی بسیار محدود‌تر و محروم‌تر است و از سوی دیگر دولت از صنعتی شدن بسترهای موجود اقتصادی هیچ حمایتی نمی‌کند.
به گفته این فعال اجتماعی، به دلیل نبود سیاست‌های حمایتی اکنون سالهاست که سرمایه گذاری جدی در نخلستان‌های استان صورت نمی‌گیرد، علاوه بر این تاجران خرما از استان‌های همجوار به سیستان و بلوچستان آمده و پس از خرید محصولات خرمای این استان آنهم با شرایط بسیار نازل، آنرا به نام شهر خود وارد بازار مصرف می‌کنند.
پیرزهی در پایان گفت: در نتیجه این وضعیت امروز تنها افراد مسن در صنایع مربوط به نخلستان‌های استان مشغول فعالیت هستند.
