حضور زنان در ساحل دریا هم ممنوع شد
حضور اجتماعی زنان و درگیر شدن‌شان در فعالیت‌های اجتماعی و شغلی، رشد فکری و آگاهی آنان را دربارهٔ سیاست و اجتماع افزایش می‌دهد. محصور کردن زنان در خانه و مشغول ساختن آنان به امور خانه‌داری و بچه‌داری، انزوای این نیروی اجتماعی و دور شدن‌شان از روند تحولات اجتماعی را باعث خواهد شد و درنهایت، توقف و کاهش توسعۀ فکری آنان را به‌همراه خواهد داشت که امر مطلوب مرتجعان حاکم است. این سیاست با هوشیاری و به اشکال مختلف از سوی رژیم اسلامی به زنان میهن تحمیل شده است…
تهمینه میلانی در پستی در اینستاگرام به ممنوعیت حضور بانوان در ساحل دریای بوشهر واکنش نشان داد.
این کارگردان سینما با انتشار عکسی نوشت: به دستور شهرداری و پلیس برای بستن ساحل نرده کشیده شد!
آناهیتا همتی نیز در همین راستا و در پاسخ به پست تهمینه میلانی نوشت: حضور بانوان فقط در زمان رأی گیری لازم است و بس!
راضیه شین ، امروز ۳۱ تیر ماه ۱۳۹۶ نوشت: «می‌خواهم یکی از صریح‌ترین و بی‌اغراق‌ترین یادداشت‌هایم را بنویسم و امیدوارم کسانی که دغدغه‌ی زنان دارند، یا دغدغه‌ی زنان روی اعصابشان است، این پست را بخوانند.بی‌اغراق هیچ روزی، مطلقاً هیچ روزی نبوده که از جنسیتم، از برخورد با جنسیتم عصبانی نبوده باشم.
«من هر روز بیدار می‌شوم در حالی که نسبت به برادرانم آزادی به شدت کمتری دارم. هر روز بیدار می‌شوم و هنوز من ناموسی هستم که به بهانه‌ی پاسداری از آن، مرا محدود می‌کنند. هر روز من همان سوژه‌ی تحریک برانگیز دیروزم. همانی که حتی مادرم به عقب رفتن آستینم گیر می‌دهد، چون پوستم روشن است و مردها توجهشان جلب می‌شود. همانی که حتی توی خانه نمی‌توانم آنطور که دلم میخواهد لباس بپوشم، چون دختر همه‌جا باید باحیا باشد. هر روز منی که حتی کار خانه نمی‌کنم (متأسفانه)، مدام با وظایفی که انجام نمی‌دهم روبرو هستم، که فقط وظایف یک زنند. و انگار نه انگار که شستن و خوردن و تمیز کردن، چیزیست مربوط به تمام انسان‌ها. من نمی‌توانم هروقت که می‌خواهم بروم بیرون، چون زنم. نمی‌توانم هرطور که می‌خواهم بپوشم، چون زنم. نمی‌توانم هرجا که می‌خواهم بروم، چون زنم. نمی‌توانم با هرکس که می‌خواهم رابطه داشته باشم، چون زنم. چطور می‌شود هر روز بیدار شد و تمام این نتوانستن‌ها را تجربه کرد و بعد عصبانی نبود؟ چطور می‌شود عادت کرد؟ چطور می‌شود این ظلم را پذیرفت؟»
مبارزه برای برابریِ زن و مرد و دستیابی به حقوق پایمال‌شدهٔ زنان، بخشی جداناپذیر از جنبشِ مردمی بر ضد رژیم استبدادی حاکم است! تجربهٔ بیش از یک سده پیکار پرشور زنان میهن ما نشان داده است که حضور توانمند جنبش زنان در صفوف جنبش خلق، نیازِ انکارناپذیر مبارزه با رژیم استبدادی حاکم است. باید باهمهٔ توان این امکان را سازمان‌دهی کرد. جامعهٔ ما به سمت حوادث مهم اجتماعی می‌رود و حضورِ مؤثر و سازمان‌یافتهٔ جنبش زنان، در کنارِ دیگر گردان‌های اجتماعی، می‌تواند پشتوانهٔ پیروزی مبارزهٔ مردم ایران در عقب راندن ارتجاع و گشودن راه برای رخ دادن تحول‌هایی اساسی در جامعه‌مان باشد.
