کلید روحانی درهای ورود زنان به کابینه را قفل می کند؟
روزنامه جهان صنعت، به قلم مسعود سلیمی، با اشاره به قول و قرارهای روحانی، می نویسد:” آقای روحانی یادتان می‌آید در چند ماه گذشته در مبارزات انتخاباتی، در اره‌کشی‌های چند هفته گذشته، چه‌ها گفته‌اید؟ اگر یادتان می‌آید، خدا کند بخشی از آنها را در ماهیت کابینه دوازدهم شاهد باشیم اما متاسفانه شنیده‌ها اجازه چنین شهادتی را نمی‌دهد.
با نزدیک شدن به معرفی کابینه جدید حسن روحانی، خبرهای و گزارش های انتشار یافته حاکی از آن است که قرار است ترکیب کابینه در جهت خواست های کسانی چینش بشود که نسبتی با خواست های مردم ندارند. نکته برجسته در این گزارشات آن است که سهم زنان در کابینه آتی در همین سطح چند معاون هم نخواهد بود.
روزنامه اعتماد، ۷ مرداد، گزارش می دهد که وضعیت برای ورود زنان به کابینه خوب نیست و می نویسد:” در حالی که خبر منتفی شدن انتخاب یکی دو وزیر زن در کابینه از هفته پیش رسانه‌ای شد حالا خبر خداحافظی معاونین زن هم در کابینه دوازدهم جدی شده است. ظاهرا روحانی معتقد است سازمان محیط زیست نیاز به تحولاتی دارد که بر مبنای آن معصومه ابتکار دیگر دولت را در این بخش همراهی نخواهد کرد. اوضاع در معاونت‌های دیگر رییس‌جمهور که خانم‌ها حضور دارند هم به همین منوال است. البته در معاونت زنان شرایط متفاوت است. در این معاونت حتما یک زن منصوب خواهد شد. اما اینکه این زن شهیندخت مولاوردی باشد هنوز قطعی نیست. البته نام او پیش از این برای حضور در پست دیگری مطرح شده بود و به همین دلیل احتمال حضورش در معاونت زنان کمرنگ شد. اما حالا با کمرنگ‌تر شدن احتمال قرار گرفتن مولاوردی در آن پست به احتمال زیاد او در سمت معاون امور زنان باقی خواهد ماند.”
روزنامه آرمان هم در این ارتباط می نویسد:” اما شنیده‌ها حاکی از عدم حضور زنان در کابینه دوازدهم است. اگرچه رئیس‌جمهور بارها بر حضور زنان در دولت تاکید کرده است اما آنچه این روزها به گوش می‌سد بیانگر آن است که نه تنها نباید منتظر وزیر زن در کابینه بود بلکه برخی زنان دولت یازدهم هم حضوری در دولت بعد ندارند، مانند شهیندخت مولاوری معاون زنان ریاست‌جمهوری.”
روزنامه شرق، می نویسد:” در ۴٨ ساعت گذشته، زمزمه‌های حذف مولاوردی از کابینه دولت دوازدهم باعث واکنش‌های جدی جامعه زنان به این شایعه شده است. آنها که در روزهای گذشته به دلیل همین شایعات از داشتن وزیر زن نیز ناامید شده بودند، از حذف مولاوردی در کابینه دوازدهم به‌عنوان شکست جامعه زنان یاد می‌کردند. آنها در رسانه‌های مجازی با مخاطب قرار‌دادن حسن روحانی از وی می‌خواستند صدای آنها را بشنود و مولاوردی را در سمت معاونت امور زنان و خانواده ابقا کند.” فاطمه سعیدی، نماینده مجلس، می گوید:” از روزهای ابتدایی پس از پیروزی آقای روحانی در انتخابات، گمانه‌زنی‌هایی درباره کابینه ایشان وجود داشت و هر روز فهرستی درباره کابینه جدید منتشر می‌شد؛ درعین‌حال درخواست استفاده از زنان شایسته در سطح وزرا از طرق مختلف به رئیس‌جمهور منتقل شد؛ اما به نظر می‌رسد امیدواری‌ها برای حضور یک زن در سطح وزیر دولت دوازدهم به‌شدت کاهش یافته است.”
آذر منصوری، می گوید:” این انتظار برآمده از انتخابات است و طبیعتا به‌عنوان یک مطالبه در دولت بعدی آقای روحانی وجود دارد و این انتظار یک انتظار حداقلی است. نه‌تنها زنانی که در دولت یازدهم حضور داشتند همچنان حضور داشته باشند، بلکه با توجه به ظرفیتی که ایجاد شده، دولت از توان و پتانسیلی که در ۵٠ درصد از جمعیت کشور وجود دارد و در طول چهار سال گذشته ثابت کرده‌اند که همراه و همگام رئیس‌جمهوری حرکت می‌کنند، در دولت بعدی از این ظرفیت و این پتانسیل برای توسعه استفاده بیشتری شود، نه‌اینکه همین تعداد هم تقلیل پیدا کنند. این مسئله به‌هیچ‌وجه تناسبی با انتظارات جامعه نخواهد داشت».
حسن روحانی و حامیان وی از جمله اشخاصی که در بالا نسبت به عدم حضور زنان در کابینه اظهار نگرانی کرده اند، در زمانی که تدارکات انتخاباتی در جریان بود، ضمن تشویق مردم برای حضور در انتخابات، این نوید را می دادند که در دور دوم ریاست جمهوری، حسن روحانی قادر است با سهولت بیشتر برنامه های خود را پیش ببرد و اتفاقا هم خود حسن روحانی و هم حامیان اصلاح و اعتدال، با انگشت گذاشتن روی مسایل زنان، وعده های گوناگون می دادند. از جمله این وعده ها اتفاقا حضور بیشتر زنان در پست های وزارتی و اجرایی بود. نگاه فعالان سیاسی وابسته به حکومت به جنبش های اجتماعی، نگاهی ابزاری می باشد. بدان معنی که با طرح شعارهای رای جمع کن، این پیام را می دهند که تحقق خواست ها و مطالبات قشرهای اجتماعی در رای دادن و یا انتخاب شدن فردی مشخص، قابل حصول است. اما آن چیزی که ما هم اکنون شاهد آن هستیم، تکرار وضعیتی است که ما به کرات شاهد آن بوده ایم. این موضوع حتی در روزنامه های مجاز داخل هم انعکاس یافته است و نشانگر عمق نارضایتی در بین فعالینی است که معتقد بوده و هستند که در چارچوب های موجود، امکان تغییرات بنیادین وجود دارد.
روزنامه جهان صنعت، به قلم مسعود سلیمی، با اشاره به قول و قرارهای روحانی، می نویسد:” آقای روحانی یادتان می‌آید در چند ماه گذشته در مبارزات انتخاباتی، در اره‌کشی‌های چند هفته گذشته، چه‌ها گفته‌اید؟ اگر یادتان می‌آید، خدا کند بخشی از آنها را در ماهیت کابینه دوازدهم شاهد باشیم اما متاسفانه شنیده‌ها اجازه چنین شهادتی را نمی‌دهد. آقای روحانی به نظر می‌رسد در چیدمان کابینه دوازدهم به نوعی از جمع‌بندی رسیده‌اید که غیر از طرفداران‌تان، با بقیه کنار آمده‌اید، اما در واقع کسانی که رای ندادند و کسانی که بازی صندوق رای را باختند و کسانی که به شکل‌های گوناگون چوب لای چرخ‌تان می‌گذاشتند، فکر نکنید با این چیدمان به راحتی از میدان خارج می‌شوند. با توجه به نتایج انتخابات مجلس ۹۴، این امید به وجود آمد که از دوره دوم شما، بخشی از خواسته‌های مدنی، اقتصادی و سیاسی زمین‌مانده برداشته شود اما با توجه به آنچه شنیده می‌شود، چه‌بسا بار بیشتری هم بر زمین‌مانده‌ها اضافه شود.”
در این میان هم البته وابستگان حکومتی هستند که برای پایین کشیدن فتیله ها، نقش آفرینی می کنند. از جمله این افراد باید به صادق زیبا کلام اشاره داشت. وی به دلیل نزدیکی با مقامات حکومتی و آگاهی از فعل و انفعالات موجود بین جناح های حکومتی، در نقش توجیه گر، دوباره به میدان آمده و در روزنامه اعتماد، ۷ مرداد، می نویسد:” معتقدم باید انتظارات‌مان در چینش کابینه را پایین بیاوریم و در این جریان هم محدودیت‌های رییس‌جمهور را در نظر بگیریم و هم توان واقعی قوه مجریه در ایران را. ممکن است بگویید پس چطور در ایام انتخابات نمی‌گفتید که قوه مجریه توان محدودی دارد اما حالا که وقت چینش کابینه است از محدودیت‌های رییس‌جمهور صحبت می‌کنید؟ من هم در پاسخ می‌گویم اگر مردم نمی‌آمدند و در انتخابات شرکت نمی‌کردند الان آقای رییسی، رییس‌جمهور بود و شرایط مانند دوره احمدی‌نژاد به نحوی پیش می‌رفت که دیگر هیچ‌کدام از این مسائل که اصلاح‌طلبان چه سهمی در کابینه داشته باشند، یا اصولگرایان میانه‌رو چه سهمی داشته باشند مطرح نبود.” صادق زیبا کلام مشخص نمی کند که سطح انتظارات که باید پایین آورده شود، چیست، اما این سوال مطرح می شود که اگر رئیسی به جای روحانی انتخاب می شد، با توجه به رویکردهای اتخاذ شده توسط روحانی ، چه تفاوتی برای مردم قابل ملموس می بود؟
در رابطه با چینش آتی کابینه نمی توان با اطمینان صد در صد، پیش بینی کرد اما با توجه به اظهارات و مطالب انتشار یافته توسط کسانی که از مسایل پشت پرده اطلاعات بیشتری دارند، باید به این نتیجه رسید که قرار نیست کابینه جدید روحانی، منعکس کننده مطالبات رای دهندگانی باشند که بر اساس ادعاهای رسمی، ۲۴ میلیون نفر از آنان ، روحانی را گزینش کردند.
