بولت با ٢٢ مدال از دنیای دوومیدانی خداحافظی کرد/ پایانی تلخ برای یک خداحافظی باشکوه
«پایان تلخ»، «پایان تراژیک»، «سقوط افسانه»، «سقوط صاعقه»…. وقتی این روزها درباره یوسین بولت جامائیکایی، یکی از اسطوره‌های دوومیدانی صحبت می‌شود، بیشترین کلماتی که به کار برده می‌شود همین‌هاست؛ دلیلش هم مشخص است؛ بولت درست در آخرین رقابت‌هایی که در دوران حرفه‌ای‌اش در دنیای دوومیدانی داشت، کم آورد. او که سال گذشته بعد از بازی‌های المپیک ریو گفته بود سال آینده برای همیشه از دنیای دوومیدانی خداحافظی می‌کند، امسال به‌شدت در مرکز توجه قرار گرفته بود؛ با این حال بولت، همان بولت همیشگی نبود، چه پیش از آغاز رقابت‌های جهانی لندن و چه زمان برگزاری این رقابت‌ها.
یوسین قبل از اینکه وارد رقابت‌های جهانی لندن شود، در سال ٢٠١٧ فقط در سه تورنمنت کوچک به میدان رفته بود که به عنوان مثال در ماده ١٠٠ متر فقط یک بار زیر ١٠ ثانیه دویده بود؛ اتفاقی که دست‌آخر گریبانش را هم گرفت چون در رقابت ١٠٠ متر، ماده تخصصی این دونده جامائیکایی، او به رتبه‌ای بهتر از سومی نرسید! در واقع بولت بعد از دونده‌های آمریکایی به مدال برنز رسید.
از همان زمان به بعد دیگر فقط یک چیز برای بولت تبدیل به هدف شده بود: قهرمانی در دو ۴ در ١٠٠ متر. این موضوع دو دلیل داشت: اول اینکه انتقام ناکامی‌اش در دو ١٠٠ متر را بگیرد و دوم اینکه برای آخرین حضورش در دنیای دوومیدانی او مدال طلا می‌خواست. بولت خودش را مهیا هم کرده بود. او شنبه‌شب در فینال رقابت‌های دو ۴ در ١٠٠ متر قهرمانی دنیا به عنوان آخرین دونده جامائیکا آماده شده بود تا با تمام توانش بدود و با کسب مدال طلا، دور افتخار بزند و برای همیشه خداحافظی کند؛ با این حال سناریو چیزی نبود که بدبین‌ترین افراد هم پیش‌بینی‌اش کنند؛ بولت درست چند متر بعد از آنکه چوب امدادی را از هم‌تیمی‌اش گرفت، به دلیل گرفتگی عضله ران پایش روی زمین افتاد و در آخرین مسابقه زندگی‌اش نتوانست از خط پایان بگذرد! او به چشم خودش دید در آخرین مسابقه‌ای که در آن شرکت کرده بود، بریتانیا اول، آمریکا دوم و ژاپنی‌ها هم به عنوان تیم سوم از خط پایان گذشتند. بعد از این اتفاق بود که تمام عناوینی که ابتدای مطلب به آنها اشاره شد، در سایت‌ها و رسانه‌های مختلف نمود پیدا کرد. یوسین بولت، درست در آخرین مسابقه زندگی‌اش، نه‌تنها به مدال طلا نرسید بلکه به دلیل مصدومیت حتی نتوانست از خط پایان بگذرد.
اسطوره‌ای تکرارنشدنی
درست است که یوسین بولت در آخرین مسابقه‌اش نتوانست درخششی داشته باشد ولی این دلیل نمی‌شود که زندگی حرفه‌ای او زیر سؤال برود؛ یوسین با همین مدال برنزی که در ماده ١٠٠ متر لندن به دست آورد، تعداد مدال‌های جهانی‌اش را به عدد ١۴ رساند! نکته درخورتوجه اینکه ١١ تا از این مدال‌ها طلاست! او ابتدا در سال ٢٠٠٧ بود که توانست در رقابت‌های جهانی به دو مدال نقره برسد و پس از آن قریب به ١٠ سال در دنیای سرعت آقایی کرد؛ او بعد از همان مدال‌های نقره، دیگر تمامی رقابت‌های مهمش را به مدال طلا به پایان رساند تا اینکه دوباره نوبت به رقابت‌های قهرمانی جهانی در لندن رسید؛ جایی که در ١٠٠ متر به برنز رسید و در ۴ در ١٠٠ متر هم اسیر پایانی تلخ شد. علاوه بر مدال‌های جهانی، بولت رکوردی بی‌نظیر در المپیک‌های مختلف دارد؛ المپیک‌هایی که شروعش از ٢٠٠٨ پکن بود و پایانش در ریو. در این سه المپیک یوسین بولت دست به کاری خارق‌العاده زد و در سه ماده مختلف ١٠٠، ٢٠٠ و ۴ در ١٠٠ متر در این بازی‌ها به مدال طلا رسید. در واقع او اولین دونده تاریخ لقب گرفت که توانست در بردن مدال طلا در سه رشته در سه المپیک مختلف هت‌تریک کند. هرچند بعدا کمی از این شیرینی کاسته شد چون کمیته بین‌المللی مبارزه با دوپینگ اعلام کرد یکی از هم‌تیم‌ی‌های بولت در ماده ۴ در ١٠٠ متر المپیک پکن دوپینگ کرده است؛ همان گزارش کافی بود تا مدال طلای بولت افسانه‌ای در این ماده از المپیک ٢٠٠٨ پاک شود. هرچند او همین حالا هم با هشت مدال طلای المپیکی که در کارنامه دارد، پرافتخارترین دونده دنیای سرعت محسوب می‌شود. بولت روی‌هم‌رفته با ٢٢ مدال بازی‌های جهانی و المپیک به زندگی حرفه‌ای‌اش که سلطه‌ای ١٠ساله بر دنیای سرعت دوومیدانی بود، پایان داد. شاید بهترین جمله را در وصف این دونده ٣٠ساله جامائیکایی، سباستین کو، رئیس فدراسیون بین‌المللی دوومیدانی به زبان آورده باشد: «به یاد ندارم که بعد از محمد‌علی، دیگر هیچ ورزشکاری این‌قدر در دنیای ورزش تأثیرگذار بوده باشد». بولت که حالا باید از این به بعد خارج از گود نشسته و به رقابت بقیه نگاه کند هم یک جمله کلیدی دارد: «امیدوارم رکوردهایم در دنیای دوومیدانی را آن‌قدر خوب ثبت کرده باشم که کسی نتواند به این زودی‌ها تکرارش کند. می‌خواستم نشان دهم که بزرگ‌ترین دونده این رشته ورزشی بودم و به نظر خودم مأموریتم را کامل انجام دادم». بولت در حالی از دنیای دوومیدانی خداحافظی می‌کند که دو رکورد بی‌نظیر دارد: ٩,۵٨ ثانیه در دو ١٠٠ متر و ١٩.١٩ ثانیه در دو ٢٠٠ متر.
