«بیماری اقتصادی» همچو «موریانه در تار و پود جامعه »

کارشناسان اقتصادی می‌گویند برنامه دولت دوازدهم، منافع عمومی مردم را قربانی می‌کند. سالهاست سیاست های کلان رژیم ولایت فقیه  ثمری جز تشدید فقر و محرومیت و بحران اقتصادی-تولیدی به همراه نداشته است. براساس آمار های منتشر شده از منابع خود رژیم که در مطبوعات مجاز درج می شود حاکی از آنست که در حال حاضر میلیون ها تن از حقوق بگیران کشور در خط فقر و زیر خط فقر بسر می برند و بیش از ۲۵ درصد نیروی کار کشور در زیر خط فقر قرار دارد. پیامدهای اجتماعی، فرهنگی این فقر بر همگان روشن است!….

به گزارش ایسنا ،حسین راغفر،  در نشست بررسی برنامه‌های وزاری پیشنهادی دولت دوازدهم اظهار کرد: «بررسی آنچه در قالب برنامه از سوی وزرای پیشنهادی ارایه شده نشان می دهد که اغلب آنها به گرفتاریهای اساسی کشور توجه ندارند و برنامه‌های آنها مجموعه حرفهای تکراری و کپی برنامه‌های وزرای قبل است. 

او رویکرد اقتصادی دولت حسن روحانی را “رفاقتی” توصیف کرد که با ائتلاف سه‌گانه دولت، مجلس و بخش خصوصی شکل گرفته است.

به گفته راغفر این سه گروه در تعامل دائمی و ائتلاف با یکدیگر”منافع عموم مردم را قربانی می‌کنند” سه گروه قوه مجریه، مقننه و بخش خصوصی با یکدیگر در تعامل دائمی و حافظ منافع این سه گروه هستند . این مجموعه عنوان اقتصاد رفاقتی دارد و مادامی که به این مسئله پاسخ داده نشود، بسیاری از مسائل شوم مملکت ما برطرف نمی‌شود. وجود افرادی از بخش خصوصی در بخش دولتی را از “جلوه‌های فساد” خواند.

همچنین اضافه کرد “دولت در اقتصاد رفاقتی منابع بسیاری را در قالب یارانه به بخش خصوصی تزریق می‌کند و به دنبال آن قیمت نهاده‌های انرژی مردم افزایش می‌یابد”.

در همین رابطه “فرشاد مؤمنی” اقتصاد‌دان نهادگرا در ایران نیز همانند حسین راغفر، برنامه دولت را “غیرواقعی و فاقد تحلیل” دانست که “ابتدایی ترین  واقعیت موجود را نادیده گرفته و به بحران های اقتصادی موجود بی‌توجه است”.

مؤمنی با بیان اینکه برنامه‌های وزرا طوری تدوین شده که بیشتر بیانگر آمال‌ و آرزوهاست گفت: علائم نگران کننده از تسخیر ساختار قدرت وجود دارد. عده‌ای بیش از اینکه نگران منافع ملی باشند، نگران منافع کانون‌های ضد توسعه‌ای قدرت و ثروت هستند.

اکبر ترکان مشاور عالی رئیس دولت ایران هفته گذشته گفته بود که ممکن است دولت دوازدهم برنامه کنترل نرخ تورم رسمی را به دلیل حمایت از رونق و رشد اقتصادی کنار بگذارد.

مسئولان حکومتی بیش از هر چیزی منافع دولت و جیب خود را مد نظر قرار داده‌اند و به خاطر حمایت از جنگ‌های ویران کننده منطقه‌ای که خزانه کشور را به باد داده و سیاست‌های نادرست آن‌ها، تحریم‌ها رفاه و معیشت مردم را به پایین‌ترین سطح خود رسانده است.