اعتراض جرمی کوربین به شرکت‌های چند ملیتی
کوربین در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک خواهان اقدام جهانی علیه تهدید ناشی از شرکت‌های فراملیتی شد که به هیچ دولت، هیچ پارلمان یا هیچ سازمان مدافع منافع عمومی پاسخ‌گو نیستند… به دکترین نولیبرالی اشاره کرد و گفت نباید به شرکت‌های قدرتمند بین‌المللی اجازه داد کماکان دیکته کنند که جهان چه‌گونه و برای چه کسانی اداره شود…
جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر انگلستان، در روز جهانی حقوق بشر، در جمع مقامات سازمان ملل در ژنو طی سخنانی دیدگاه‌های خود درباره انترناسیونالیسم قرن بیست‌ویکم مطرح کرد.
وی در بخشی از سخنان خود به کودتای ۱۹۷۳ در شیلی اشاره کرد و گفت: «در چهارم دسامبر ۱۹۷۲ پرزیدنت سالوادور آلنده از شیلی، … در کرسی مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک خواهان اقدام جهانی علیه تهدید ناشی از شرکت‌های فراملیتی شد که به هیچ دولت، هیچ پارلمان یا هیچ سازمان مدافع منافع عمومی پاسخ‌گو نیستند. ۹ ماه بعد آلنده در کودتای ژنرال پینوشه که آغاز یک دیکتاتوری سبعانه ۱۷ ساله بود به قتل رسید و شیلی به آزمایشگاه بنیادگرایی بازار بدل شد. اما ۴۴ سال بعد از آن، اکنون تمامی مردم جهان می‌ایستند و خواهان توقف قدرت مهارناشده شرکت‌های چندملیتی می‌شوند.»
کوربین با اشاره به حاکمیت شرکت‌های چندملیتی بر اقتصاد و جامعه جهانی و تهدیدهای ناشی از آن مانند فساد گسترده، بهشت‌های مالیاتی، نقل و انتقال غیررسمی منابع مالی، چهار تهدید به‌هم‌پیوسته‌ی پیش روی بشر را چنین برشمرد:
نخست، تمرکز فزاینده ثروت و قدرت غیرپاسخ‌گو در دستان شمار محدودی از نخبگان شرکتی در سیستمی که بسیاری نولیبرالیسم می‌نامند که به‌سرعت نابرابری، به حاشیه راندن، بی‌تامینی و خشم را در سرتاسر جهان گسترش داده است. دوم، تغییر جوّی که با ایجاد منازعات در سرتاسر جهان بی‌ثباتی ایجاد و زندگی آینده ما را تهدید می‌کند.
سوم، تعداد بی‌شماری از مردم در حال گریز از منازعات، آزار و اذیت، نقض حقوق بشر، فروپاشی‌های اجتماعی و فجایع زیست‌محیطی هستند.
و چهارم آن که در نهایت استفاده از اقدام و مداخله نظامی یک‌جانبه به جای دیپلماسی و مذاکره، برای حل مناقشات و تغییر دولت‌ها.
کوربین به دکترین نولیبرالی اشاره کرد و گفت نباید به شرکت‌های قدرتمند بین‌المللی اجازه داد کماکان دیکته کنند که جهان چه‌گونه و برای چه کسانی اداره شود. اکنون سه دهه بعد از برنامه‌های تعدیل ساختاری و یک دهه بعد از سقوط مالی ۲۰۰۸، ارتدکسی نولیبرالی که منجر به آن‌ها شد ازهم پاشیده است. وی در این چارچوب خواهان ساختن یک وفاق اقتصادی و اجتماعی جدید شد که منافع اکثریت مردم را در اولویت قرار دهد.
او در پایان سخنانش برای غلبه بر چالش‌های امروز بشریت خواهان همبستگی، رهبری و همکاری با طمانینه و آرامش شد و گفت ما به همراه یکدیگر خواهیم توانست:
یک نظام جدید اقتصادی و اجتماعی خلق کنیم که حقوق بشر در کانون آن باشد. عدالت جوّی و روش بهتری برای زیستن با یکدیگر در این سیاره ایجاد کنیم. انسانیت پناهندگان را به رسمیت بشناسیم و برای آن‌ها مکانی امن ارائه کنیم.
برای صلح، امنیت و مفاهمه کار کنیم.
