آه… ای آزادی ! چقدر به تو محتاجیم.

نیاز ، آدمی را به خدا می رساند
و بودنت مرا به تو.
مثل ماه به شب
ستاره به ماه
و خورشید به روز؛
آه… ای آزادی !
چقدر به تو محتاجیم….

سنگهای بهم بر آمده کوه می شوند
درختهای در هم تنیده، جنگل
و آبهای جاری، دریا؛
آه… ای آزادی!
چقدر به تو محتاجیم.

دانه ها لایق خاک اند
گرسنه وابسته به نان
و گندم به آسیاب؛
آه… ای آزادی!
چقدر به تو محتاجیم.

دوست به دوست دلخوش است
قیام، به خشم و خروش
و اگر تو بخواهی می شویم خواستن؛
آه… چقدر به تو محتاجیم آزادی!

خیزش، سهم تفکر است
قلم، وابسته به دست
و انگشتها در فشردگیِ مُشت؛
آه… آزادی!
تو چه بی نیازی از من..!!

«لیلا احمدی افضلی»