انتقاد “نواندیشان دینی” از حجاب اجباری
جمعی از فعالان سیاسی و مدنی که خود را “نواندیشان دینی” معرفی کردهاند در بیانیهای از حاکمیت ایران خواستهاند از سیاست تحمیل نوع خاصی از پوشش بر زنان کناره بگیرد، صدای رسای نسل حاضر را بشنود و از پیله خودبافته به درآید…
به گزارش دویچه وله، اعتراضها به حجاب اجباری در ایران روز بهروز دامنه بیشتری میگیرد. پس از گسترش اعتراضهای نمادین زنان ایران به حجاب اجباری که به “دختران خیابان انقلاب” مشهور شدهاند، بخشهای مذهبی جامعه ایران نیز به تدریج به این اعتراضها میپیوندند و خواستار بهرسمیتشناختن حق زنان ایران در انتخاب آزادانه نوع پوشش میشوند.
در داخل کشور چهرههایی مانند حجتالاسلام حسین انصاریراد، رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس ششم، حجتالاسلام محسن رهامی، نماینده سابق مجلس، اعظم طالقانی، دختر آیتالله طالقانی، آذر منصوری عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت و عبدالرضا هاشم زایی نماینده و رئیس سنی مذهب مجلس دهم، در روزهای گذشته به منتقدان به حجاب اجباری پیوستهاند.
در خارج از ایران نیز جمعی که خود را “نواندیشان دینی” معرفی کردهاند به انتقاد از حجاب اجباری برخاسته و در بیانیهای از حاکمان جمهوری اسلامی خواستهاند به این اعتراضات مدنی پاسخی منطقی و شایسته دهد و “یک بار برای همیشه از تحمیل نوع خاصی از پوشش بر زنان یک کشور که تا امروز جز خسارت به دنبال نداشته است و با هیچ معیار دینی، اخلاقی و حقوقیای قابل دفاع نیست” کناره بگیرند.
این بیانیه را که روز سهشنبه (۱۷ بهمن/ ۶ فوریه) منشتر شده، چهرههایی مانند عبدالعلی بازرگان، حسن یوسفی اشکوری، رضا علیجانی، حسن فرشتیان، جمیله کدیور، سروش دباغ و محمدجواد اکبرین امضا کردهاند.
در بیانیه “نواندیشان دینی” آمده است: «مشکل پوشش تحمیلی بر زنان با عنوان “حجاب شرعی” از سال نخست انقلاب و سپس قانونی کردن آن که با سرکوب و ارعاب همراه بوده است، از مهمترین معضلاتی است که از اساس قابلاجتناب بود.»
نویسندگان بیانیه میافزایند: «قانون تحمیلی حجاب اجباری، نتیجهای جز هزینههای گزاف مالی، بیاعتباری دینی و معنوی، ناکارآمدی سیاسی و سرمایهسوزی اجتماعی در چهاردهه اخیر به دنبال نداشته است.»
به باور امضاکنندگان بیانیه: «منظور از اسلام به عنوان یکی از آرمانهای انقلاب ۵۷ اسلامِ عدل، آزادی، برابری، رهایی و معنویت بود، نه اسلام داعشی و طالبانی که در آن برداشتی قشری و استبدادی از “شریعت”
در پایان بیانیه “نواندیشان دینی” آمده است: «اکنون وقت آن رسیده است که حاکمیت جمهوری اسلامی ایران با مصلحتاندیشی و بازگشت به آرمانهای اولیه انقلاب ۵۷ ملت ایران، صدای رسای نسل حاضر را بشنود و از پیله خودبافته، غیردینی، ضداخلاقی، ضد منافع ملی و زیانبار خود به در آید تا در سن کمال، بخشی از تنشهای سهمگین و غیر ضروری پیش روی ایرانزمین را با منطق و اطمینان پشت سر بگذارد.»