فردا که دیر شد نه از تاک نشانی خواهد ماند و نه از تاک نِشان

چرا اصلاح طلبان با فساد مرزبندی عملی نمی کنند؟ مرزبندی نه به معنای مدیحه سرایی در باب آفت فساد به معنای برخورد علنی، صریح و مستقیم با کسانی که به نام اصلاح طلبی فساد می کنند. ..
فساد اصلی ترین بحرانی است که می تواند به کلیّت “ایران” ضربه جدی وارد کند. با فساد، ناتوان از حل وفصل مسائل عمومی کشور خواهیم بود. با لشکر مفسدان نمی توان در برابر بحران محیط زیست، فقر و نابرابری ایستاد. فساد سرطان است. همه گیر، بی رحم و پیشرونده.

طیف وسیعی از اصولگرایان نسبت به جامعه مدنی رویکردی هیستریک دارند. جامعه مدنی قدرت را نظارت پذیر می کند و اصولگرایان از نظارت بر قدرت، تقسیم آن و پذیرش تکثّر فراری اند. با ذکر و دعا و نماز شب نمی توان خود را در برابر ویروس فساد محافظت کرد. تنها در ایران شیشه ای و شفاف ما همه از فساد مصون خواهیم بود و یا حداقل اینکه تبعات آن کمتر خواهد بود.

اعتراض ۸۸ شرکت مردم در انتخابات های ۹۲ ، ۹۴ و ، ۹۶ برای مقابله با رشد روز افزون فرهنگ فساد ، دروغ و فروپاشی باورهای ملی و دینی بود.اکثریت مردم ایران عاشق چشم و ابروی هیچ جریانی نیستند خواستار تحقق مطالبات خود ، ولو به صورت حداقلی هستند.

فساد در اردوگاه اصلاح طلبان ولو در سطح کمتر تبعات سنگین تری نسبت به فساد در اردوگاه اصولگرایانی دارد که خیال خود را از نظارت پذیری قدرت، رشد نهادهای مدنی و رسانه های آزاد و مستقل راحت کرده اند. مدتهاست برای خیل عظیمی از ایرانیان روشن شده دینداری در فضایی که قدرت نظارت ناپذیر شود “تباه” می شود، ابزار سلطه و توجیه می شود. مردم از طیف وسیعی از اصولگرایان که دین را در خدمت قدرت، جامعه مدنی را نفی و مطبوعات آزاد و مستقل را تحمل نمیکنند در مبارزه با فساد ناامید شده اند.

انتشار خبرهایی از “ژن” های خوب، رشد آقازاده هایی که بدون شایستگی بر مناصب قدرت می نشینند، استفاده شخصی از اموال دولتی ورانت حکومتی به این دلیل از سوی اصلاح طلبان تحمل ناپذیر است که “باورِ اصلاحات” را نابود می کند. فروپاشی باور به اصلاحات یعنی رشد راست افراطی، ایجاد فضای یاس و ناامیدی ،خشونت بیشتر و زمینه سازی برای استبداد گسترده تر .

برای همین اصلاحطلبان در برابر فساد، بیشتر از اصولگرایان مسئولند چون عمل افراد را به باورهایشان می سنجند و به شعارها و مواضع اعلانی شان.

مقابله با حاکمیت “ژن های خوب”، “نوکیسگی” سو استفاده از اموال دولتی تنها با سر دادن شعار محقق نمی شود. مبارزه با فساد نیازمند قانونگذاری شفاف، بسط فرهنگ دیگر خواهی، تقویت نهادهای ناظر و دیده بان است اما برخورد عملی با صاحبان ایده ژنهای خوب ، آقازادگی، طرد آنها از اردوگاه اصلاح طلبی را نباید به تحقق این مولفه های سنگین موکول کرد.

اصلاح طلبان اگر توان تحقق مطالباتی که به واسطه آنها مردم را به صندوق های رای کشانده اند ندارند آیا ناتوان از برخورد صریح، علنی و عبرت آموز با کسانی هستند که به نام اصلاح طلبی فساد می کنند؟

امروز روز اقدام است، فردا دیر است. تاوان فساد “ژن های خوب” را نه فقط اصلاح طلبان که کلِ جامعه خواهد پرداخت. آیا وقت آن نرسیده، بزرگان اصلاح طلب با کسانی که سنت آقازادگی را ترویج و رانت خواری را عادی می کنند مرزبندی و آنها را از اردوگاه اصلاح طلبی طرد کنند؟ فردا که دیر شد نه از تاک نشانی خواهد ماند و نه از تاک نشان.

مجتبی نجفی در کانال تلگرامی سحام