بیانیه ۶٣تشکل دانشجویی سراسر کشور
امروز سرنیزه‌ها بر سردر دانشگاه ایستاده‌اند. حرفشان این است: دانش‌جو نباید در رابطه با بی‌عدالتی و سلب آزادی در سطح دانشگاه و جامعه، روند پولی‌سازی آموزش عالی، بحران‌های شدید سیاسی-اجتماعی- زیست‌محیطی و اقتصادی و عاملان و مناسبات به‌وجودآورنده آن دم بزند، در غیر این صورت هر کدام از این موارد، توسط حراست دانشگاه یا نهادهای امنیتی- اطلاعاتی به پرونده‌های قطور تبدیل گشته و در قوهٔ قضاییه منجر به احکام سنگین قضایی می‌شوند؛ غافل از اینکه این احکام، خود بزرگ‌ترین تبلیغ علیه نظام است…
پیرامون احکام سنگین قضایی صادر شده دانشجویان؛ تاریخ گواهی می‌دهد که دانشجویان، چه در ایران و چه سراسر جهان، چشمان بیدار جامعه بوده و هستند. هر زخمی بر پیکرهٔ جنبش دانشجویی، بذری جدید رویانده است تا قدرت‌ها گمان نبرند که خواهند توانست دانشگاه را آرام و بی‌صدا کنند. به راستی یاد کدامین شهید هم‌چون بزرگ‌نیا، قندچی و شریعت‌رضوی، شهیدانِ جنبش دانشجویی، هر سال در هر دانشگاه و بر هر دیوار خون تازه‌ای بر پیکرهٔ جنبش می‌افکند؟
امروز سرنیزه‌ها بر سردر دانشگاه ایستاده‌اند. حرفشان این است: دانش‌جو نباید در رابطه با بی‌عدالتی و سلب آزادی در سطح دانشگاه و جامعه، روند پولی‌سازی آموزش عالی، بحران‌های شدید سیاسی-اجتماعی- زیست‌محیطی و اقتصادی و عاملان و مناسبات به‌وجودآورنده آن دم بزند، در غیر این صورت هر کدام از این موارد، توسط حراست دانشگاه یا نهادهای امنیتی- اطلاعاتی به پرونده‌های قطور تبدیل گشته و در قوهٔ قضاییه منجر به احکام سنگین قضایی می‌شوند؛ غافل از اینکه این احکام، خود بزرگ‌ترین تبلیغ علیه نظام است.
در این میان وزارت علوم نیز از انفعال شدید رنج می‌برد و هر روز با رفع مسئولیت از خویش، به ناتوانی خود اذعان می‌کند. روزی که تشکل‌های دانشجویی یک‌صدا از لزوم تقویت وزارت علوم می‌گفتند و مقاومت وزیر در برابر فشارهای نیروهای_امنیتی را معیار اصلی انتخاب وزیر می‌دانستند، احزاب اصلاح‌طلب و نمایندگان بی‌اعتنای لیست امید، با تکیه بر «لزوم پذیرش وضع موجود(!)» و تن دادن به گزینهٔ تحمیلی بر گزینهٔ پیش‌نهادی دولت متحد شدند. امروز آنان باید پاسخ‌گوی انفعال وزارت علوم در رابطه با دستگیری دانشجویان و صدور احکام چندین سالهٔ آنان باشند. آنانی که از امید فقط نامش را به یدک می‌کشند و تنها مشغول باندبازی و زد و بندهای پشت پرده هستند، چه می‌دانند هشت سال حبس برای دانش‌جوی بیست و دوساله چه معنایی دارد؟
همچنین دولت “اعتدال”گرای دکتر روحانی نه تنها در این رابطه واکنشی نشان نمی‌دهد بلکه رد پای وزارت اطلاعات ایشان در این دست‌گیری‌ها و احکام دیده می‌شود؛ اعتدالی که احکام سنگینش برای دانشجویان منتقد است و رانت و منافع اقتصادی آن برای صاحبان وضع موجود.
تشکل‌های دانشجویی که هم‌واره دفاع از حقوق افراد جامعه علی‌الخصوص دانشجویان را از وظایف اصلی خود می‌دانند، از فضای امنیتی دانشگاه ها و همچنین احکام صادر شده برای دانشجویان به شدت نگرانند و از مسئولین درخواست‌هایی به شرح ذیل دارند:
۱- آزادی بی‌قید و شرط دانشجویان بازداشتی و مختومه‌شدن پروندهٔ آن‌ها در نهادهای خارج از دانشگاه
۲-لغو احکام قضایی صادره علیه دانشجویان
۳-امکان ادامهٔ تحصیل دانش‌جویانی که احکام قضایی دارند
۴-پی‌گیری وزیر علوم و اطلاع‌رسانی صریح و شفاف در این رابطه
۵-تجدید نظر وزارت علوم در عملکرد حراست دانشگاه‌ها
۶-شفاف‌سازی وزارت اطلاعات درباره نقش ایشان در رابطه با بازداشت‌ها
۷-پی‌گیری وضعیت دانشجویان توسط نمایندگان مجلس از جمله کمیسیون اصل ۹۰، کمیسیون قضایی و کمیسیون آموزش
۸-پی‌گیری وضعیت احکام دانشجویان توسط دولت و گزارش منظم از وضعیت دانشجویان
امید است هر چه سریع‌تر شاهد پی‌گیریِ وزارت علوم، نمایندگان مجلس و دولت دوازدهم تا لغو تمامی احکام باشیم.
