اندازه نگه دار!
درباره اینکه هدف و علت لحن تند رییس جمهور روحانی علیه آمریکای‌ترامپ چه بوده است روایت‌ها و تحلیل‌های گوناگونی بیان شده است اما آنچه اهمیت بیشتری دارد آن است که قدم بعدی چیست؟ زبان تهدیدآمیز حسن روحانی و دونالد‌ترامپ چند روزی است واکنش‌های بسیاری را در سطح رسانه‌ها ایجاد کرده است و تحلیلگران و سیاسیون هر یک از زاویه‌ای به این موضوع می‌نگرند. برخی معتقدند زبان تهدیدآمیز این دو رییس‌جمهور می‌تواند نشانگر آغاز دورانی باشد که در آن تنش‌ها میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا به بالاترین حد خود می‌رسد و تحریم‌های فزاینده و در مرحله برخورد سخت میان دو کشور را شاهد خواهیم بود.
گروهی دیگر تغییر لحن روحانی در قبال آمریکا را نتیجه طبیعی رفتار‌ترامپ و به خصوص خروج او از توافق هسته‌ای می‌دانند و معتقدند آنچه از مقامات ایرانی شاهد هستیم عکس العملی به سیاست‌های دولت دونالد‌ترامپ است و هر کشور دیگری نیز جای ایران بود چنین می‌کرد. برخی دیگر از تحلیلگران این موضوع را از نگاهی دیگر بررسی می‌کنند و معتقدند زبان تهدیدآمیز علیه اَبَرقدرتی همچون آمریکا به الزاماتی نیاز دارد که ایران از آن بی بهره است در نتیجه چنین شیوه‌ای در حوزه دیپلماسی بیشتر از آنکه کارکرد مثبتی داشته باشد سبب افزایش تنش هایی خواهد شد که اثرات نامطلوبی را بر مردم ایران خواهد گذاشت و. . . درباره اینکه هدف و علت لحن تند رییس جمهور روحانی علیه آمریکای‌ترامپ چه بوده است روایت‌ها و تحلیل‌های گوناگونی بیان شده است اما آنچه اهمیت بیشتری دارد آن است که قدم بعدی چیست؟
به این اتفاق که روز گذشته در صحن مجلس رخ داد توجه کنید: یکی از نمایندگان تندرو مجلس نسبت به عدم موضع گیری رییس قوه مقننه درباره تهدیدات دونالد‌ترامپ انتقاد کرد و به علی لاریجانی معترض شد. لاریجانی در پاسخ گفت که لزومی ندارد به هر حرفی پاسخ دهیم. آنچه رییس مجلس گفت اشاره به نکته دقیقی است که برخی سیاسیون جناح تندرو که‌تریبون‌های رسمی نظام و رسانه‌های گسترده‌ای را هم در اختیار خود دارند به آن بی توجه بوده اند. این بی توجهی را در گفته‌های برخی مقامات نظامی کشور نیز شاهد بوده و هستیم. واقعیت آن است که تهدید و زبان تند نیز بخشی از دیپلماسی است و می‌توان مانند آن را در اغلب کشورها مشاهده کرد. نمونه اخیر آن جنگ لفظی میان مقامات اروپایی و رییس جمهور امریکا در موضوع «جنگ تجاری» بود که از جهاتی بی سابقه خوانده شده است اما این تهدیدهای لفظی در موضوع مشخص، زمان مشخص و به‌اندازه مشخص است.
به طوری که قدم بعد از تهدید، برخورد سخت نباشد. به کار بستن زبان تهدید از طریق رسانه‌ها و‌تریبون‌ها قابل فهم است به خصوص در رابطه با دو کشور ایران و آمریکا که حداقل چهار دهه رویارویی مستقیم را تجربه کرده‌اند اما نگه داشتن‌اندازه موضوعی است که نباید به سادگی از کنار آن عبور کنیم. اگر قرار باشد تهدیدات رییس جمهور روحانی و پاسخ تند‌ترامپ به او هر روز نقل محافل سیاسی و رسانه‌ای داخلی شود و هر فردی در هر جایگاه بلند و کوتاهی وارد این موضوع شود به این معنا است که نگه داشتن‌اندازه در موضوع زبان تهدیدآمیز را از خاطر برده‌ایم و به عواقب زیان بار آن توجه نکرده ایم. نباید یادمان برود که در جهان امروز پایان هر جنگی هم مذاکره خواهد بود چه برسد به گفته‌ها و توئیت‌های تهدیدآمیز!
محمد توکلی – بهارنیوز
