اگرچه می‌توان خروش اعتراض توده‌ها را اینجا و آنجا با گلوله پاسخ داد و مدت ‌زمانی خاموش کرد، ولی برخلاف اراده و تصور سران حکومت جمهوری اسلامی، نمی‌توان خواست راهبردیِ جنبش مردمی مبتنی بر: طردِ رژیم استبدادی ولایت فقیه، پایان دادن به حکومت مشتی تاریک‌اندیش انسان‌نما، پایان دادن به ظلم و بی‌عدالتی اقتصادی ناشی از سیاست‌های نولیبرالی، پایان دادن به فساد بی‌سابقه در دستگاه‌های دولتی و حکومتی، و برپاییِ ایرانی آزاد، مستقل و دموکراتیک، با سرکوب و ارعاب برای همیشه درهم شکست….
خواستِ تغییرات بنیادین در ادارهٔ کشور، از نظام سیاسی‌ای که بر اساس استبداد مطلق حاکمیت دستگاه ولایت (ولی فقیه و نزدیکان او) که سیاست‌های نابخردانهٔ آن در دهه‌های اخیر برای میهن ما فاجعه‌بار بوده است گرفته تا نظام اقتصادی-اجتماعی سرمایه‌داری‌ای نولیبرال که با نابودی زیرساختار تولیدی کشور و حاکم کردن روابط دلالی و رانتی و تمرکز دادن بخشی عظیم از اقتصاد کشور در دست مافیای سرمایه‌داران رانت‌خوار و طفیلی، رهبری سپاه، بسیج و دیگر نیروهای امنیتی، ایران را به ورطهٔ سیاه فقر و محرومیت بی‌سابقه رانده است، خواستِ اکثریت قاطع مردم میهن ماست که بدون تغییر حاکمیت کنونی و استقرار حاکمیتی متکی بر ارادهٔ مردم امکان‌پذیر نخواهد بود.