کاهش سطح اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی مردم
رشد فقر و بی عدالتی همراه با اعمال سیاست های سرکوبگرانه سبب گسترش نارضایتی اجتماعی گردیده ، در این شرایط جمهوری اسلامی با کاهش سطح اعتماد عمومی مواجه شده است.
کاهش سطح اعتماد عمومی
به گزارش ایسنا ؛قائم مقام حزب همبستگی با بیان اینکه «ادامه برجام بدون آمریکا تصمیم درستی است که در جهت خنثی‌سازی یا کاهش تاثیر تحریم‌های ظالمانه آمریکا از سوی نهادهای کلیدی نظام از جمله دولت اتخاذ شده است»، گفت: تاخیر اروپا در ایجاد کانال مالی نباید دستاویزی برای مخالفان دولت شود.
سالاری در پایان افزود: در شرایطی که به دلیل مشکلات معیشتی با افزایش نارضایتی ها و کاهش سطح اعتماد عمومی مواجه هستیم و رئیس جمهور آمریکا نیز سیاست تقابل صرف با ایران را در پیش گرفته است… مردم عملکرد مسئولین را به شدت زیر نظر دارند، تحمیل هزینه و افزایش مشکلات را بدون دلایل منطقی نمی پذیرند و حمایت نخواهند کرد.
مردم تاوان می‌دهند
روزنامه جهان صنعت در گزارشی پیرامون مشکلات معیشتی مردم از جمله نوشته است:با سیاست‌های اقتصادی که دولت‌ها در پیش گرفته‌اند و تکرار آزمون‌های مردود شده اقتصادی، دامنه فقر هر روز در کشور گسترده‌تر می‌شود و حلقه رفاه و آسایش مردم تنگ‌تر از قبل. امروز مردم تاوان اجرای سیاست‌های نادرست دولت‌ها را پرداخت می‌کنند…
مرکز پژوهش‌های مجلس با اعلام اینکه سقف معافیت مالیاتی حقوق برای سال ۹۸ با هزینه‌های خانوار هم‌خوانی ندارد، افزود: خط فقر برای یک خانوار ۴ نفره در تهران، ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان در ماه است.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی به تفاوت سقف معافیت مالیاتی در قانون بودجه ۹۷ نسبت به لایحه بودجه ۹۸ پرداخته و اعلام کرد: سقف معافیت مالیاتی در لایحه بودجه سال آینده، تفاوتی نسبت به سال جاری نداشته است که البته در این باره، دلایل زیر حائز اهمیت است. بر اساس پیش‌بینی‌ها، انتظار افزایش تورم برای سال آینده وجود دارد ضمن اینکه متوسط انواع هزینه‌های خوراکی و غیرخوراکی برای یک خانوار با جمعیت ۴ نفر، رقمی بیش از سیصد و شصت و دو میلیون ریال، یعنی ماهیانه حدود ۳۰ میلیون ریال است.
با توجه به جهش ارز در سال ۹۷ انتظار می‌رود افزایش هزینه‌ها در سال ۹۸ تداوم داشته باشد ضمن اینکه خط فقر در یک خانواده چهار نفره در شهر تهران، در تابستان سال ۹۷ ماهیانه ۲۷ میلیون ریال و سالانه حدود ۳۲۰ میلیون ریال برآورد شده است…
امنیتی‌سازی و اعمال سیاست های سرکوبگرانه
پایگاه خبری بهار نیوز نیز در مطلبی به قلم محمد توکلی با تاکید به گسترش نارضایتی ها می نویسد: در چند روز اخیر و پس از پخش مستندی سفارشی با عنوان طراحی سوخته در ارتباط با اعتراضات کارگران نیشکر هفت‌تپه و گروه ملی فولاد اهواز شاهد آن بودیم که افرادی از طیف‌های سیاسی مختلف اعتراضاتی را نسبت به این مستند مطرح کرده‌اند.
اما شاید آنچه از پخش مستند مورد اشاره مهم‌تر باشد توجه به رویکرد و نگاهی است که سناریونویسان چنین مستندی آن را دنبال می‌کنند؛ نگاهی که به طور خلاصه می‌توان آن را در عبارت امنیتی‌سازی خلاصه کرد. هنگامی که با چنین رویکردی به موضوعات مختلف بنگریم دیگر تفاوتی نخواهد داشت که مسئله یا بحران ذیل کدام دسته‌بندی موضوعی قرار گرفته باشد: اعتراضی کارگری باشد یا گلایه‌هایی معیشتی، اختلافی در حوزه اندیشه باشد یا تفاوت نگاهی در حوزه فرهنگ‌وهنر، اعتراضاتی درباره مسائل سیاسی و انتخاباتی باشد یا اعلام مخالفتی در موضوع اعمال فشار برای تحمیل یک سبک زندگی، اعتراضی اصولگرایانه برای تحقق عدالت باشد یا اصلاح‌طلبانی معترض از فقدان آزادی سخن بگویند یا گروهی سوم بر لزوم عبور از این دو گروه تاکید کنند و… در هر کدام از این حالت‌ها رویکرد امنیتی‌سازی یک الگو بیشتر ندارد و آن اینکه گزینه آخر که برخورد قهری است را در همان ابتدا به کار بندد و دست معترض را در دست بیگانه نشان دهد.
در همین یک دهه اخیر می‌توان مثال‌های متنوعی از مواجهه با اعتراضات با چنین رویکردی را به یاد آورد و باید گفت بر خلاف تصور اولیه‌ای که در جامعه به وجود آمد حتی تغییر دولت هم آن چنان نتوانسته است تغییری ملموس در چنین نگاهی به مسائل ایجاد کند. امنیتی‌سازی اعتراضات و بحران‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی در وهله نخست مسیر گفت‌وگو میان مردم و حاکمیت را مسدود خواهد کرد و این آغازی بر شکاف دولت – ملت است. با امنیتی‌سازی دوگانه دوست و دشمن ایجاد می‌شود و بدیهی است که ذیل چنین دوگانه‌ای جایی برای گفت‌وگو نخواهد بود و مبارزه و مونولوگ جایگزین هم‌کناری و دیالوگ می‌شود. از سوی دیگر امنیتی‌سازی فضا را برای به وجود آمدن سوءتفاهم‌هایی بسیار فراهم خواهد کرد.
نگاهی امنیتی به اختلاف نظری اجتماعی یا اعتراضی اقتصادی یا تعارضی سیاسی تنها و تنها به بدبینی و سوءتفاهمی متقابل دامن می‌زند که نتیجه قطعی آن پیچیده‌تر شدن شرایط و سخت‌تر شدن یافتن راه‌حل خواهد بود. به نظر می‌آید که برای عبور از شکاف‌ها و گسل‌های فعال شده در جامعه ایرانی راهی جز کنار گذاشتن رویکرد مبتنی بر امنیتی‌سازی موضوعات نیست و عصای معجزه‌گری که می‌تواند بخش بزرگی از بحران‌های فزاینده روزگار ما را مهار کرده و کاهش دهد جز گفت‌وگو نخواهد بود؛ گفت‌وگویی که مقدمه آن حذف نگاه امنیتی‌ساز، عبور از تک‌صدایی و پذیرش دیگری است.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
