تبدیل بازی بی‌حریف، به جدال درونی
بدون تردید جدال اصول‌گرایان برسر یک منصب مهم در نظام، یعنی ریاست پارلمان، شاید با توصیه و سفارش یک بزرگ فروکش کند، اما از بین نمی‌رود. این اختلاف تنها از رو به زیر پوست دستگاه اصول‌گرایی نقل مکان می‌کند و شاید در زیر پوست مخرب‌تر عمل کند.
همدلی-اما چرا اصول‌گرایانی که خود را صاحب مفاهیم اصلی نظام و انقلاب می‌دانند، از رسیدن به وحدت – یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم مورد تاکید رهبران انقلاب – ناتوانند.
پاسخ این سئوال را در تحولات دوماهه اخیر می‌توان یافت. یک جناح از کشور برای حضور در انتخابات حریفی جدی روبه‌روی خود نمی‌بیند، طبیعی است که خیالش از پیروزی راحت باشد؛ آن وقت همه اتفاقات پس از پیروزی برایش اهمیت پیدا می‌کند. در این بین اهمیت یافتن اختلافات خود را نشان می‌دهد؛ چرا که بی‌هراس از پیروزی رقیب، خواسته‌ها و منیت‌های شخصی و گروهی اهمیت پیدا می‌کنند و پایه و اساس سیاست‌ورزی قرار می‌گیرند و در غیاب حریف قدرتمند به عامل اصلی اختلاف تبدیل می‌شوند.
این موضوع چندباری که اصلاح‌طلبان غایب میدان مسابقه بودند رخ داد و حریف اصول‌گرا نتایج خوبی هم نگرفت، با این همه این جناح نه از سر اعتقاد به لزوم عدالت در رقابت، بلکه برای جلوگیری از وضعیت کنونی خود نیز لزومی به دفاع از حضور حریف قدرتمند نمی‌بیند و این بازی بی‌حریف به فرصتی برای جدال درونی و البته مخرب تبدیل خواهد شد.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet
