حمایت مالی از مردم یا خالی کردن جیب مردم؟

سرمایه های میلیاردی خامنه ای و نهادهای تحت امر او در خدمت سرکوب جامعه است، نه در خدمت درمان و رفاه مردم!  اخیرا برخی رسانه‌های داخلی بر این واقعیت تأکید می‌کنند که در جریان بحران کرونا با استفاده از امکانات و ثروت نهادهای وابسته به بیت خامنه‌ای می‌توان مشکلات سلامت مردم را حل کرد….
روزنامه آفتاب یزد با اشاره به این‌که بار فشار تحریم‌ها بر روی دوش مردم است و سردمداران حاکمیت در زمینه معیشت زندگی مشکلی ندارند می‌نویسد: امروز کشور باید با تمام امکانات و منابع صندوق ذخیره ملی و نهادها و سازمانهایی نظیر آستان قدس رضوی و ستاد فرمان امام در خدمت مردم باشند…

اما با وجود این همه امکانات دولت روحانی به‌ خصوص وزیر خارجه اش برای لاپوشانی غارت و چپاول سرمایه های کشور و درماندگی نظام موضوع تحریم‌های خارجی را مطرح می‌کنند.

پاسخ به میزان تاب‌آوری اقتصادی در بحران کرونا

در نظرسنجی دفتر مطالعات اجتماعی شهرداری تهران درباره تاب‌‌آوری اقتصادی ناشی از تعطیلی‌ها در دوران کرونا، ۳۵ درصد پاسخ‌ داده‌اند همین حالا نیز از نظر اقتصادی با مشکل مواجه شده‌اند.

حمایت مالی از مردم یا خالی کردن جیب مردم؟ حمایتی در کار نیست

هنوز چند ساعت از اعلام این خبر که قرار است برای جبران خسارت‌هایی که کرونا به معیشت شهروندان زده وامی یک میلیونی به یارانه‌بگیران اعطا شود، نگذشته بود که موجی از انتقاد‌ها نسبت به شیوه حمایت‌های دولتی به راه افتاد.

به گزارش ایلنا، علیرضا حیدری (کارشناس اقتصادی و فعال کارگری) در ارتباط با وام یک میلیونی وعده داده شده، می‌گوید: در اصل اینکه باید دولت از شهروندان حمایت کند تردیدی نیست. از زمان شیوع کرونا کارشناسان بر ضرورت ارائه بسته حمایتی تاکید کرده‌اند، چراکه شیوع کووید ۱۹ به شدت به اقتصاد و معیشت شهروندان ضرر زده و باعث شده است آنها با مشکلات عدیده‌ای رو‌به‌رو شوند، اما میزان کمک و شکل آن درست نیست و باید مورد بازنگری قرار گیرد.دولت‌ها در مقاطعی می‌بینند که قدرت خرید پایین باعث رکورد شده و اقتصاد و تولید را تهدید می‌کنند. آنها اقدام به اعطای وام‌هایی می‌کنند که نرخ سود صفر درصد یا بسیار پایین دارد. اقدامی که در کشور‌های دیگر در شرایط عادی اجرا می‌شود، در ایران در اوج بحران کرونا قرار است اجرا شود، حال آنکه سودی که طلب شده بسیار بالاتر از سودی است که در کشور‌های دیگر طلب می‌شود

او با بیان اینکه بر اساس حداقلی‌ترین سبد معاش، خوراک یک خانواده در یک ماه بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان خرج برمی‌دارد، عنوان می‌کند: بر این اساس یک میلیون تومان رقم ناچیزی است که حتی هزینه‌های خوراک حداقلی خانواده‌ها را هم جبران نمی‌کند.

این کارشناس مسائل اقتصادی ادامه می‌دهد: حال در نظر بگیرید که قرار است همین رقم اندک نه به صورت بلاعوض که در قالب وامی که باید بازپرداخت شود، در اختیار خانوار‌ها قرار گیرد، آن هم وامی با نرخ سود دو رقمی.

این در حالی است که علی خامنه‌ای سرانجام در روزهای پس از شیوع کرونا در تلویزیون ظاهر شد و عملکرد دستگاه حکومتی خود را در مقابله با کرونا ستود و به کشورهای غربی تاخت. او علم را به باد انتقاد گرفت و گفت پیشرفت‌های آن خوشبختی نمی‌آورد، و از همه خواست تا از «توطئه دشمنان» در دوران کرونا غافل نمانند. او این بار درباره «جن» حرفی نزد.

او در این سخنرانی چنان وانمود کرد که جمهوری اسلامی در مقابله با کرونا عملکرد خوبی داشته است در حالی که کشورهای دیگر در آن گرفتار مانده‌اند.

رهبر جمهوری اسلامی به مسئولان توصیه کرد دو چیز را فراموش نکنند: «جهش تولید که برای کشور حیاتی است و دیگری ساخت و ساز و کار آزمایشگاهی».

تدبیر رژیم« ولایت فقیه» هیچ وقت از سطح قول و وعده توخالی فراتر نرفته و نمی رود. آنان هر روز با دُروغ تازه ای در برابر مسائل مختلف  پدیدار می شوند و حجم بُزُرگتری از کُمک نقدی، بسته کالایی، بیمه بیکاری و پرداخت وام را در چشم انداز قرار می دهند تا بدینوسیله کارگران و دیگر زحمتکشان را آرام نگه دارند.

اجبار و فشار حاکمیت بر کارورزان در حالی است که دست و دلبازانه در حال خرج پول و دارییهای عُمومی برای ماجراجویی در عراق، آتش افروزی در سوریه، مُداخله گری در لُبنان و جنگ نیابتی در یمن است. اعتراف رییس کُمیته امداد به صرف صدقه ها و بودجه دولتی برای استخدام و گُسیل مُزدور به سوریه، نمای کوچکی از چگونگی هزینه کرد درآمدها و ثروت کشور توسُط حاکمان رژیم «ولایی» را به تماشا گذاشته است. آنها نان را حتی از سُفره افراد تنگدست و محروم  که جُز مُستمری کُمیته امداد درآمدی ندارند می ربایند تا وسایل باقی ماندن خود بر  قُدرت و ثروت را فراهم کنند. اولویت آنها نه دیروز مردُم ایران بود و نه امروز که کُرونا کشور را در چنگ دارد.