سرمایه‌گذاری دولت به نام بسته حمایتی

این روزها ویروس کرونا درد مشترک ساکنان کره زمین است. این ویروس بر پیکره دنیا سنگینی می‌کند و کشورهای مختلف را جولانگاه خود قرار داده است. بنابراین زمینی‌ها نیز به تکاپو افتاده‌اند که برای حفظ بقای خود علیه این دشمن نامریی تمام قد به‌پا خیزند.

همدلی، ستاره لطفی؛  به همین منظور تمام کشورها به تناسب امکانات و همچنین شدت و حدت شیوع این ویروس در کشور خود دست به اقداماتی برای مقابله با آن زده‌اند، در این میان برخی از کشورها مانند کره جنوبی و چین موفقیت‌هایی را به دست آورده و توانسته‌اند این ویروس را به عقب برانند، عده‌ای دیگر مانند هند در ابتدای راه هستند و بعضی دیگر مانند مسئولان کشور ما گویا هنوز عمق فاجعه را درک نکرده و با تمام توان وارد این کارزار نشده‌اند.

فصل مشترک کشورهایی که در مقابله با ویروس کرونا به موفقیت نسبی رسیده‌اند، غربال‌گری صحیح و همچنین اعمال سیاست قرنطینه و خانه‌نشینی است. بدیهی است که هر دو این گزاره نیاز به ابزار و زیرساخت‌های لازم دارد.

به عنوان مثال برای غربال‌گری نیاز به کیت تست کرونا است و اعمال سیاست قرنطینه نیز نیاز به حمایت و پشتیبانی حکومت‌ها از مردم دارد. سیاست قرنطینه در هر کشوری اعمال شود، حکومت‌ها موظف به مرتفع کردن نیازهای معیشتی مردم هستند تا بتوانند در دوران قرنطینه نگران نیازهای ابتدایی خود نباشند.

اعداد و ارقامی که این روزها از کمک دولت‌ها به مردم خود بر تارنمای رسانه‌ها نقش می‌بدند نمونه‌ای از حمایت‌های دولت‌ها به ملت خویش است. به عنوان مثال آمریکا اعلام کرد که برای کمک به شهروندان ۱۰۰۰ دلار پرداخت می‌کند. کانادا نیز ۲۰۰۰هزار دلار پرداخت کرده است.

در کشور ما نیز از زمان اعلام رسمی ورود ویروس کرونا به کشور از قرنطینه و خانه‌نشینی سخن به میان آمد. اوایل این گزاره از سوی برخی از مسئولان سیاستی قرون وسطایی تلقی شد و اعمال آن را توهین به مردم دانستند، اما بعدها و پس از شیوع گسترده کرونا در کشور همواره از سوی مسئولان بر خانه‌نشینی و رعایت فاصله اجتماعی یا فاصله هوشمند تاکید شده است. اما با تمام این تاکیدات، حمایت دولت از مردم در زمان خانه‌نشینی همواره در‌ هاله‌ای از ابهام بوده است.

در همین حال، چند وقتی است که دولت از بسته حمایتی خود سخن می‌گوید، بسته حمایتی دولت وام یک میلیون تومانی به ۲۳ میلیون خانوار یارانه‌بگیر با سود ۱۲درصد است. اقساط آن نیز طی دو سال از یارانه خانوارها کم خواهد شد.

با نگاهی گذرا می‌توان گفت وام یک میلیون تومانی دولت آن هم به خانوارهایی که قدرت اقتصادی ضعیفی دارند به نحوی که نیازمند دریافت یارانه هستند دیگر اسم آن بسته حمایتی نیست، بلکه اسمش پرداخت وام و دریافت سود آن است، به نوعی این وام که دولت آن را بسته حمایتی نام گذاشته یک سرمایه‌گذاری دو ساله با سود ۱۲ درصد است و نمی‌توان اسم آن را بسته حمایتی یا کمک دولت به مردم نام گذاشت. از سویی دیگر این مبلغی که دولت به عنوان کمک به یارانه بگیرها از آن نام می‌برد و انتظار دارد با پرداخت این مبلغ مردم را خانه نشین کند، تناسبی با هزینه‌های خانوار و کاهش درآمدهای آنان به خاطر کرونا ندارد. چرا که کارشناسان اقتصادی معتقدند با بروز کرونا هزینه حدود ۵میلیون تومانی برای خانواده‌ها ایجاد شده است و مبلغ یک میلیون تومان با توجه به اعداد و ارقام سبد معیشت مردم، حتی اگر به صورت کمک بلاعوض باشد دردی از مردم را التیام نمی‌بخشد.

این سیاست‌ها و سیاست‌های مشابه که انتظار یک طرفه حاکمیت از مردم را نشان می‌دهد، این پیام را منتقل می‌کند که حاکمیت و به تبع آن دولت از توان مردم درمقابل خواسته‌های خود آگاهی ندارند و آن را نسنجیده‌اند. بر همگان روشن است که انتظارهای یک طرفه حاکمیت از ملت و همچنین شانه خالی کردن آنان از قبول مسئولیت می‌تواند باعث نارضایتی شود و نافرمانی مدنی را به دنبال داشته باشد.