کودکان مایملک والدین نیستند!
ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که دیدگاه فرهنگی مبنی بر اینکه والدین صاحب فرزندان و بخش مایملک آنها هستند و هر‌طور که بخواهند با کودکشان برخورد می‌کنند، حاکم است، همان‌طور که در ماجرای قتل رومینا اشرفی شاهد این موضوع بودیم.
آرمان ملی، مونیکا نادی : لایحه«حمایت از اطفال و نوجوانان» در شرایطی مورد تایید شورای نگهبان قرار گرفت و قرار است قانون شود که این لایحه در سال ۱۳۸۶ تدوین و با گذشت ۱۳ سال بندهای آن شامل مرور زمان شده است، چون شکل جرم با گذشت زمان تغییر می‌کند، اما بدون تردید این لایحه با وجود اینکه کودک آزاری و صدمه به کودکان را جرم انگاری می‌کند، می‌تواند در بسیاری موارد پیشگیرانه عمل نماید.
یکی از ویژگی‌های لایحه این است که هراقدام مستقیم و غیرمستقیم که منجر به صدمه و آسیب به کودکان می‌شود را جرم‌انگاری کرده است، با پیشینه‌ای که از کودکان و نوجوانان در معرض خطر وجود دارد، به نظر این جرم‌انگاری‌ها برای جلوگیری از بزه نسبت به کودکان و حمایت‌هایی که بعد از وقوع جرم و اتمام روند قضائی از کودک می‌شود و همچنین در راستای افزایش حمایت همه جانبه‌تر از کودکان و ورود قانون به پیشگیری مدنظر قرار گرفته است.
زمانی‌که در قانون جرم‌انگاری اتفاق می‌افتد، همه افراد جامعه دارای تکالیفی می‌شوند که تخطی از آنها جرم محسوب شده و مجازات دارد. البته به این سطح از جرم‌انگاری‌ها نیز ایراداتی وارد است، به‌طوری که بسیاری از منتقدان، این لایحه را به دلیل ورود پیش‌بینی مجازات‌ها لایحه‌ای قضائی و نه حمایتی می‌دانند.
نمایندگان مجلس‌دهم در ماده ۹ این طرح مقرر کرده بودند که هرگاه بی‌توجهی و سهل‌انگاری والدین منجر به فوت طفل یا نوجوان، فقدان یکی از حواس و یا منافع، قتل، نقص یا از کار افتادگی عضو، شکستگی استخوان یا دیگر اعضا، آزار جنسی یا عاطفی شود، والدین حسب مورد به مجازات تا حداقل مندرج در بندهای فوق، حبس درجه ۵،۶،۷،۸ محکوم می‌شوند، البته به استثنای بند «ت» که در جراحت سروصورت و یا گردن، دیه پرداخت می‌شود.
درخصوص این بند درصورتی والدین مشمول حکم این تبصره می‌شوند که اقدامات لازم برای جلوگیری از صدمه را انجام نداده باشند و صدمه مستند به آنها باشد. به نظر در اصلاحیه این ماده، باز هم موضوع سهل‌انگاری و بی‌توجهی والدین نسبت به کودک مدنظر قانونگذار قرار گرفته است و اینکه در ماده اصلاحی این وظیفه برای والدین، «بار» شده است که علاوه بر انجام امورات کودک، وظیفه مراقبت و نگهداری از فرزند خود را دارند و بی‌توجهی و سهل‌انگاری نسبت به کودک آثار قانونی دارد.
ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که دیدگاه فرهنگی مبنی بر اینکه والدین صاحب فرزندان و بخش مایملک آنها هستند و هر‌طور که بخواهند با کودکشان برخورد می‌کنند، حاکم است، همان‌طور که در ماجرای قتل رومینا اشرفی شاهد این موضوع بودیم. با این حال امیدواریم که این لایحه هرچه سریع‌تر به مجلس بازگردد و برخی از ایرادها و نواقص در آن رفع شده باشد.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotn
