از عزا و مصیبت حماسه نسازیم
در مورد آتشسوزی جنگلهای پاوه باز همان حرفهای بیفایده و پیشینی بر زبان رانده میشود. جان باختن سه نفر از دوستداران محیطزیست در این آتشسوزی هم از طرف مسئولان و هم از سوی مردم مصیبت دیده تبدیل به حماسه میشود و راه برای مرگ دوباره جوانان دلسوز و علاقهمند به گونهای باز میشود که بیکفایتی متولیان در سایه قرار میگیرد.
طاهر اکوانیان-همدلی
از شهریور ۹۷ که شریف باجور و سه همراه دیگرش در آتشسوزی جنگلهای مریوان جانشان را از دست دادند تا جان باختن «البرز زارعی» در جنگلهای زاگرس و سه فعال محیطزیستی دیگر در آتشسوزی چند روز پیش جنگلهای پاوه، در این دوسال روزی در فصلهای بهار و تابستان نیست که خبر جانسوزی در این مورد نخوانیم و باز همان کلیشههای همیشگی را از زبان مردم و مسئولان نشنویم.
در همان موقع، کلانتری، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیطزیست ایران، جانباختن فعالان محیطزیست مریوان به نامهای شریف باجور، امید کهنهپوشی، رحمت حکیمینیا و محمدپژوهی را تسلیت گفت.
او اقدام آنان برای کمک به اطفای حریق در جنگلهای مریوان را ستود و گفت که آنها از لحظات ابتدایی آتشسوزی جنگلهای مریوان برای خاموش کردن آتش به منطقه وقوع حریق شتافتند.
این تسلیت به همین شکل و سیاق، تنها با عوض کردن نام جانباختگان دوباره تکرار میشود وهمینطور این روش ادامه دارد.
همکاری مطلوب و اعلام آمادگی انجمنهای مردمنهاد و همیاران طبیعت در مناطق جنگلی در همه جای کشور وجود دارد. فرهنگسازی با استفاده از چهرههای فعال و دلسوز و برگزاری دورههای ترویجی و آموزشی میتواند تا حدودی به بهبود این وضع کمک کند. اما این کارها به هیچ وجه نمیتواند گره از کار بسته آتشسوزیها و ضعفهای مدیران باز کند.
سالها است شاهد وقوع آتشسوزی در جنگلها و مراتع استانهای غربی کشور هستیم و بر اساس گزارشهای اعلامشده از سوی سازمانهای مسئول و متولی امر، دلیل اصلی این آتشسوزیها بیتفاوتی مردم و شهروندان در خصوص روشن کردن آتش و همچنین رها کردن انواع ظروف شیشهای در مراتع و کوههاست. دلیلهایی که فرار از پاسخگویی است و به نوعی به فرافکنی برای پاک کردن صورت مساله بر میگردد.حرفهای همیشگی را با هم مرور میکنیم: «در سال جاری بهدلیل بارشهای مناسب میزان رشد مراتع بیش از سالهای گذشته بوده و به همین دلیل مراتع این استان مستعد وقوع آتشسوزی است و هرگونه روشن کردن آتش در هر منطقهای از استان کردستان سبب خسارتهای جدی به جنگلها و مراتع میشود. گرمای زودهنگام و پوشش گیاهی مناسب با توجه به پراکنش مطلوب بارندگیها موجب شد تا آتشسوزی مراتع و جنگلهای استان زودتر از سال گذشته آغاز شود».
چقدر این جملات بالا تکراری و همیشگی هستند و مرتب از زبان مسئولان امر و متولیان مربوطه در مناسبتهای مختلف تکرار شدهاند. درحالیکه مدیران و کارشناسان از«لزوم مشارکت و همراهی بهتر مردم» بهعنوان بهترین اقدام در راستای مقابله با وقوع آتشسوزی در جنگلها و مراتع صحبت میکنند که تجهیز ظرفیتهای فیزیکی برای مهار وقوع هرگونه آتشسوزی یکی از نیازهای لازم و ضروری است.
بیشک در گام اول نباید اجازه داد که آتشسوزی در مراتع و جنگلها روی بدهد، ولی درصورتیکه این اتفاق افتاد باید با تقویت ظرفیتهای در اختیار بهویژه ماشینآلات و ابزار موردنیاز در کوتاهترین زمان ممکن نسبت به مهار این آتشسوزیها اقدام شود.
در مورد آتشسوزی جنگلهای پاوه باز همان حرفهای بیفایده و پیشینی بر زبان رانده میشود. جان باختن سه نفر از دوستداران محیطزیست در این آتشسوزی هم از طرف مسئولان و هم از سوی مردم مصیبت دیده تبدیل به حماسه میشود و راه برای مرگ دوباره جوانان دلسوز و علاقهمند به گونهای باز میشود که بیکفایتی متولیان در سایه قرار میگیرد. همه نگاهها و حواسها به مراسم تشییع و نوع مواجهه مردم با جانباختن از جانگذشتگان معطوف میشود و کارنامه ضعیف مسئولان در این بین دیده نمیشود. نکته مهمی که اینجا وجود دارد این است که فعالان و علاقهمندان محیطزیست به جای اینکه با توان هر چه بیشتر پیگیر پاسخگویی مدیران و به دست آوردن امکانات باشند، خود با دست خالی به دل حادثه میزنند و جان عزیزشان را در این راه مینهند. با این اقدام خانوادههای زیادی داغدار میشوند و پتانسیل عظیمی از فعالیت و پیگیری در آتش میسوزد.
باید برای جلوگیری از این اتفاقات و عواقب جانسوز و در نهایت فاجعهبار آن، این شیوه مهار آتشسوزی جای خود را به پیگیریهای مدام و درخواستهای مکرر اهالی رسانه و نهادهای مدنی مربوطه بدهد؛ اگر چه باز سنگاندازیهای دیگری در این بین وجود دارد که مشتاقان این راه را دلسرد و گاهی گرفتار کرده است.
اما هر چه باشد بهتر از به نبرد با آتش رفتن جوانانی با دستهایی خالی است که میتوانند بارهای بر زمین مانده خانواده و دولت را تا حدودی بردارند.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet