ساحل خزر حال خوبی ندارد

زباله‌ها در ساحل مازندران سال‌هاست نفس آب‎های ساحلی را گرفته است. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان از ساری، حال ساحل خزر سالهاست که خوب نیست. مردم به ساحل می‌آیند و می‌روند و آنچه بر جای می‌ماند زباله است و آلودگی.قریب یکسال از آخرین باری که به ساحل محمودآباد رفته بودم می‌گذرد، ساحلی که سایت زباله آن بیش از چهار دهه مقصد زباله مردم و مسافران این شهرستان شده است…..
معضل زباله در مازندران ریشه ای دیرینه دارد و در کنار سرگردانی مسئولان برای چگونگی برخورد با این بازمانده زندگی انسانی، محیط زیست استان را به سمت فاجعه کشانده است، بخصوص در شهر‌های ساحلی استان که به علت نبود فن آوری مدیریت پسماند و جلگه‌ای بودن، محلی برای دفن زباله هم ندارند، اینجا نه جنگلی وجود دارد که زباله‌ها را لابلای درختان مخفی کنند و نه دشتی که زباله‌ها را در آن دفن و مشتی خاک و آهک روی آن بریزند، فقط ساحل دارند و ساحل نزدیکتر از هر نقطه ای برای ریختن زباله‌ها است بی خیال شیرابه‌هایی که آب را آلوده می‌کنند.
در بخشی از ساحل محمودآباد همچنان نه خبری از شیربلال است و نه بازیگوشی کودکان که کنار ساحل قلعه آرزوهای خود را بنا کنند، اینجا زباله‌ها از آخرین سنگر‌ها هم عبور کرده و مستقیم در کنار ساحل اسکان یافته‌اند، درست چسبیده به آبی بی کران خزر، شروع به شمارش قدم‌هایم می‌کنم از دریا تا محل دپوی زباله که بدقواره‌ترین کوه ممکن را در ساحل شکل داده، یک، دو، سه، چهار، ….. و بیست، فقط ۲۰ قدم فاصله کوه زباله با دریا است، فاصله‌ها از آنچه که فکر می‌کنیم به ما نزدیک‌تر است.
صیقل وازی شهردار محموآباد می‌گوید: این شهر دسترس‌ترین منطقه برای پایتخت‌نشینان و مسافران است و حجم زیاد مسافران و کمبود بودجه و امکانات چندین سال است این وضع را رقم زده .می‌گوید: در چند ماه گذشته دو سوم زباله‌های این ساحل به شهرها و استان‌های همجوار منتقل شده و باقی مانده آن هم به زودی جمع‌آوری و به خارج استان برده می‌شود و البته دیگر قرار هم نیست اینجا زباله‌ای تخلیه شود ….. که حرفش با ورود کامیون حمل زباله به ساحل قطع می‌شود، کامیون‌های حمل زباله از آنچه فکر می‌کنیم به این ساحل نزدیک‌تر هستند.
شریعت فرماندار محموآباد که همراه گروه خبری به ساحل آمده همانند ما متعجب از ورود کامیون حمل زباله است، می‌گوید قرار نبود دیگر در این محل زباله تخلیه شود … به شهردار گفته ام اینجا دیگر نباید زباله‌ای تخلیه شود و زباله‌های باقی مانده هم تا یک ماه دیگر باید کاملا تخلیه شود می‌خواهیم این مکان را به پارک ساحلی تبدیل کنیم.فرماندار محمودآباد می‌گوید مشکل زباله سالهاست گریبان گیر مازندران و شهرهای ساحلی استان است و با توجه به گردشگر پذیر بودن شهر‌های ساحلی، در پیک حضور مسافران حداقل ۲ تا ۳ برابر زباله جمع‌آوری می‌شود، مگر ظرفیت شهرستان و استان از لحاظ منابع مالی و اعتباری و انسانی چقدر است که بتوانیم تمام این زباله‌ها را جمع‌آوری و مدیریت کنیم.
دولت اما سالهاست تمام توانش را گذاشته تا با ساخت چند کارخانه بلای این طلای کثیف را از سر شمال سرسبز باز کند، محمدی تاکامی رئیس سازمان پسماند مازندران می‌گوید: ۲ طرح در راستای مدیریت پسماند مازندران به زودی در استان افتتاح می‌شود که یکی از آن‌ها کارخانه زباله سوز نوشهر است با ظرفیت سوزاندن ۲۰۰ تن زباله در روز و تبدیل آن به برق و دیگری کارخانه کمپوست تنکابن که روزانه ۲۵۰ تن زباله را به کود تبدیل می‌کند. شروع به ضرب و جمع می‌کنم، می‌دانم روزانه ۳ هزار تن زباله در استان تولید می‌شود، با افتتاح این دو کارخانه ۴۵۰ تن از سه هزار تن زباله استان تعیین تکلیف می‌شوند می‌ماند ۲۵۰۰ تن زباله دیگر که روزانه سهم جنگل و ساحل و دشت می‌شود.
کوه زباله‌ها را می‌شود جابه جا کرد، ولی نه با سوپرمن‌های خیالی بلکه با آدم‌های حقیقی مثل آقای آهنگر که زباله‌های روستای پدری اش را به فرصت تبدیل کرده است.به روستای دارابکلا میاندورود که می‌رسیم، ماشین حمل زباله در حال جمع آوری زباله‌های خشک از درب خانه اهالی است، یکی از روستاییان می‌گوید: در گذشته زباله‌های ‌تر و خشک را با هم در یک نایلون می‌ریختیم و ماشین حمل زباله آنها را می‌برد تا دل جنگل، اما حالا زباله‌های‌تر و خشک را در ظرف‌های جدا ریخته و تحویل ماشین‌های حمل زباله می‌دهیم.آقای آهنگر مجری طرح مدیریت پسماند این روستا می‌گوید: ۶۰ تن زباله ماهانه در این روستا تولید می‌شود و برای مدیریت این زباله‌ها ابتدا ظروف جمع آوری پلاستیکی را در اختیار مردم قرار دادیم و روزانه زباله‌های‌تر را از مردم تحویل می‌گیریم و زباله‌های خشک را نیز هفته‌ای یکبار از آن‌ها خریداری می‌کنیم.
وی می‌گوید : تکلیف زباله‌های خشک معلوم است، بازیافت می‌شوند و دوباره به چرخه تولید باز می‌گردند اما زباله‌های تر سرنوشت دیگری دارند.برای دیدن سرنوشت زباله‌های ‌تر به محل دپوی زباله روستا می‌رویم، نه خبری از بوی مشمئزکننده است نه شیرابه‌ها، اینجا زباله‌ها زیر کاه‌های برنج تبدیل به کود می‌شوند.
شرکت آقای آهنگر یکی از چند شرکت دانش بنیان استان در مدیریت پسماند است، شرکتی بدون تشکیلات عریض و طویل، بی بودجه و اعتبار میلیاردی اما موفق، می‌گوید طرح مدیریت پسماند را در دو منطقه استان اجرایی و مردم را از شر زباله‌ها خلاص کردیم اما دریغ از حمایت‌های معنا دار مسئولان، مشکلش کمی تسهیلات برای خرید ماشین جمع آوری زباله است و کمی سطل که در اختیار مردم بگذارد تا زباله‌ها تر و خشک را از هم جدا کنند.
سراغ مقام عالی دولت در استان باید رفت، ساختمان سفید استانداری و حسین زادگان استاندار مازندران که می‌گوید : اکثر شهرهای استان در حوزه مدیریت پسماند با مشکل مواجه هستند اما در یک سال گذشته اعتبار مناسبی برای سرعت بخشی به طرح‌های مدیریت پسماند، برای ساماندهی محل دفن زباله‌ها اختصاص یافته است.او هم می‌گوید ۸۰ درصد زباله‌های نشسته بر ساحل محمود آباد تاکنون جمع آوری شد و بقیه نیز جمع آوری می‌شوند
.از استاندار در خصوص حمایت از شرکت‌های دانش بنیانی که در زمینه مدیریت پسماند فعال هستند می‌پرسم و می‌گوید: برای مدیریت زباله‌های استان سازمان پسماند را تشکیل دادیم و اگر بتوانیم اعتباری در این خصوص دریافت کنیم به این تشکل‌ها و گروه‌های مردم نهاد که دغدغه حل مشکل زباله را دارند نگاه ویژه ای خواهیم داشت.شاید همه دارند زورشان را می‌زنند تا این وصله ناجور نشسته بر ساحل دریا را جمع کنند و شاید ماهم باید با زمین کمی مهربانتر باشیم.

به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet