
ترک تحصیل دانش آموزان به دلیل نبود فضای آموزشی مناسب
پیش از بحران کرونا، طی سالهای گذشته ترک تحصیل دانش آموزان بزپیران از توابع شهرستان بمپور واقع در استان سیستان و بلوچستان، به دلیل نبود فضای آموزشی مناسب به یک روال تبدیل شده بود و اکنون کرونا مزید بر علت شده و بر آمار دانش آموزانی که ترک تحصیل میکنند افزوده است….
یکی از مهمترین دلایل ترک تحصیل دانش آموزان بزپیران، نبود مدرسه و فضای آموزشی مناسب است که آنها را مجبور کرده برای رفتن به مدرسه در سایر نقاط، مسافت طولانی را با پرداخت هزینههای سنگین و ریسک خطر تصادف و جان باختن آنها، طی کنند.
در این میان به دانشآموزان دختر بیشترین ضربه وارد میشود و با وجود استعدادی که دارند، اما مجبور به ترک تحصیل شده و در نهایت خانهنشین و یا مجبور به ازدواجهای زودهنگام میشوند.
این در شرایطی که حاکمیت و نهادهای دولتی طی ۴۰ سال گذشته به ویژه در استان سیستان و بلوچستان، هیچگونه حمایتی از مردم و دانشآموزان این استان نکرده و همواره تلاش بر محروم نگه داشتن آنها در فقر و تنگدستی بوده است؛ در حالی که اگر دانشآموزان این استان از فضای کافی آموزشی برخوردار بودند، با پیشرفت عملی و آموزشی تبدیل به عاملی برای پیشرفت منطقه سکونتشان در همه زمینهها میشدند.
یک فعال اجتماعی و رسانهای در این خصوص میگوید:

«روستای بزپیران با جمعیت ۲ هزار نفری در ۳۵ کیلومتری شهرستان بمپور، علاوه بر دانشآموزان خود روستا، دانشآموزان چند روستای دیگر را پوشش میدهد، اما فضای آموزشی برای دوره متوسط دوم ندارد، امری که باعث شده همه دختران روستا بعد از پایان دوره متوسطه اول، زودهنگام ازدواج کرده و ادامه تحصیل نیز برای آنها غیرممکن شود.»
وی ادامه میدهد: «خانواده دانشآموزان دختر به آنها اجازه رفتن به مرکز شهرستان و یا ماندن در خوابگاههای شبانهروزی را نمیدهند و روزانه نیز بخواهند تردد کنند، مجبور هستند با کامیون و یا خودروهای که در رفت و آمد است تردد کنند که تهدید جانی برایشان دارد.»
وی افزود: «به همین دلیل این روستا هیچ دختری که دیپلم گرفته باشد ندارد، هر چند وعده ساختن مدرسهای آن هم توسط خیرین داده شده ولی این که آموزش و پرورش میگوید تا سال ۱۴۰۰ به بهرهبرداری میرسد، بعید به نظر میرسد.»
عابد نایگونی،دهیار روستای بزپیران میگوید: «دانشآموزان ۵۰ کیلومتر را بایستی برای رفتن به مدرسه طی کنند که چنین اقدامی در سالهای گذشته برای بسیاری امکانپذیر نبود و بعد از اتمام دوره متوسطه اول ترک تحصیل میکردند و امسال به دلیل کرونا و تعطیلی خوابگاهها شرایط را سختتر کرده است.»
وی افزود: «متاسفانه اداره آموزش و پرورش به این موضوع اهمیتی نمیدهد و دانشآموزانی که هنوز به تحصیل ادامه میدهند برای مسافت ۵۰ کیلومتری، با وجود فقر مالی روزانه ۶۰ هزار تومان میپردازند.»
نایگونی ادامه داد: «سالانه نزدیک به ۶۰ دانشآموز در این روستا به دلیل مشکلات موجود ترک تحصیل می کنند که اکثرا از هوش و استعداد فراوانی بهرهمند هستند؛ از سوی دیگر شهروندان که شغل آنها کشاورزی و دامداری سنتی است، درآمد چندانی نداشته و حتی به دلیل هزینه زیاد کرایهها، برای کارگری به شهر نمیتوانند بروند.»
وی در ادامه به کمبود تجهیزات سرمایشی و گرمایشی کلاسهای ابتدایی و متوسطه اول اشاره کرده و افزود: «امسال با توجه به شرایط بد اینترنت و نداشتن گوشی هوشمند دانشآموزان ناچار هستند در این شرایط کرونایی، حضوری در کلاسها حاضر شوند که فاقد امکانات است و حتی اگر دانشآموزی گوشی هوشمند داشته باشد و بخواهد آنلاین به تحصیل ادامه دهد، مجبور است به بالای تپهها برود تا بتواند از نت استفاده کند.»
فشرده گزارش های مهر و ایسنا
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
@sedayemardomdotnet