بودجه ورزش در کجا هزینه می‌شود؟
کلیات لایحه بودجه سال آینده در حالی به تصویب کمیسیون تلفیق رسید که ردیف های مربوط به ورزش مبهم وتسهیلات مالی اندک آن با اعتراض و انتقاد فدراسیون ها و کارشناسان روبرو شده است. زیرساخت های ورزشی از جمله ورزشگاه های کشور شرایط اسفباری دارند .
کیفیت اسفبار زیرساخت های ورزشی سراسر کشور
برای فوتبال ایران باید بسیار دردناک باشد که تصاویر مربوط به بازی قائم‌شهر در پیج‌های اینستاگرامی خبرنگاران عربستانی سوژه طنز و تعجب شده است. مگر هزینه آبروداری برای این فوتبال چقدر است که دریغ می‌شود؟به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «نبرد نساجی مازندران و پرسپولیس در زمینی که بیشتر به باتلاق شباهت داشت تا چمن، بار دیگر بحث تکراری «زیرساخت» را در فوتبال ایران داغ کرده است. وقتی در مورد زیرساخت حرف می‌زنیم، اساسی‌ترین آنها زمین چمن است؛ سطحی صاف و استاندارد که بتوان بدون مشکل روی آن تمرین و بازی کرد.
این خواسته چنان ساده و اساسی است که هرگونه توصیف و تمثیلی در باب آن، جنبه اضافه‌گویی دارد. فوتبالی که زمین استاندارد نداشته باشد، مثل آشپزی است که ظرف و ظروف مناسب کارش را در اختیار نبیند، مثل شناگری که استخر وسیع و پرآب در مقابلش نبیند. با چنین شرایطی واضح است که کیفیت کار چندان بالا نخواهد بود و آن چه به فعل می‌رسد، کمترین میزان از استحقاق و استعداد ورزشکاران است. برای فوتبال ایران باید بسیار دردناک باشد که تصاویر مربوط به بازی قائم‌شهر در پیج‌های اینستاگرامی خبرنگاران عربستانی سوژه طنز و تعجب شده است. مگر هزینه آبروداری برای این فوتبال چقدر است که دریغ می‌شود؟
چرا ورزشگاه ها بازسازی نمی شوند؟
کیفیت اسفبار ورزشگاه شهید وطنی قائم‌شهر بعد از بارندگی این شهر در حالی مورد توجه قرار گرفته است که این زمین قبلا هم در شرایط مشابه قرار داشته؛ مثل بازی پارسال با پارس جنوبی جم که همین‌طور در یک زمین پر از آب برگزار شد. دردناک‌تر این که چمن ورزشگاه وطنی مصنوعی است و حتی در شرایط جوی مناسب هم برای بازی حرفه‌ای فوتبال ایده‌آل نیست. شگفت‌انگیز است که در شمال زیبا، همه جا سرسبز است، غیر از چمن‌های فوتبال! فصول گذشته زمین پرآب ورزشگاه خانگی خونه‌به‌خونه هم داد همه را درآورده بود و قبل از اینها ملوان و شموشک و چوکا. در بقیه شهرهای کشور هم از این دست قاب‌ها زیاد داریم. در همین تهران، ماه گذشته پیکان در حالی در ورزشگاه شهر قدس میزبان شهرخودرو بود که بازی در یک استخر پرآب برگزار شد؛ بعد چطور می‌توان از چنین مسابقه‌ای انتظار کیفی داشت؟ یک مسابقه کلاسیک هم بین فولاد و ذوب آهن به یاد داریم که در زمین واقعا پر از آب ورزشگاه تختی اهواز برگزار شد. در بقیه شهرها مثل اصفهان و مسجدسلیمان هم از این داستان‌ها داشته‌ایم.
سرانجام رواج دلالی در ورزش
بدترین نمونه از برگزاری یک بازی در زمین باتلاق‌گونه مربوط به دیدار نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های آسیا بین استقلال و آنیانگ کره‌جنوبی است که سال ۸۱ با برتری تیم کره‌ای به پایان رسید. وضعیت چمن ورزشگاه آزادی در آن بازی بسیار بد بود و نهایتا طوری باعث سرافکندگی بین‌المللی فوتبال ایران شد که ورزشگاه را چندین ماه تعطیل کردند… ایجاد یک چمن خوب و استاندارد امکان‌پذیر است، فقط همت کافی برای آن در کشورمان وجود ندارد…
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید
