خواست پرستاران ؛ دستمزدها را افزایش دهید، حق کرونا بپردازید!
پرستاران سراسر کشور نسبت به عدم پرداخت مرتب حق کرونا، عدم افزایش دستمزدها و فقدان امنیت شغلی اعتراض دارند. مطالبه جمعی و مشترک تمام پرستاران مانند عقد قرارداد دائم و اجرای قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری نیزهمچنان بی پاسخ مانده است.
پرستاران: تا تحقق مطالبات به اعتراض ها ادامه خواهیم داد
به گزارش خبرنگار ایلنا، با آمدن کرونا، پرستاران و کادر درمان کشور در صف اول مبارزه با بیماری و پذیرش خطر قرار گرفتند؛ روزگار دشوار و پرخطر پرستاران کشور با ورود ویروس منحوس کرونا، دشوارتر و پرخطرتر شد.در همان ماههای اول، مقامات و مسئولان دولت و وزارت بهداشت، شروع به تعریف و تمجید و گاهاً تقدیس از پرستاران کردند و کار آنها را باارزش همچون جهاد و مبارزه با دشمن خواندند. مصوبات بسیاری برای حمایت از پرستاران در دستور کار قرار گرفت مانند «شهید خدمت خواندن پرستاران متوفی بر اثر کرونا» اما بیشتر این حمایتها، از محدوده حرف و کلام و شعار ظاهری فراتر نرفت؛ درواقع این شعارها و حمایتهای صوری، بیشتر کارکرد تبلیغاتی داشت و خوراک رسانهای برای مسئولان فراهم کرد اما در عمل آنچه میبینیم، نارضایتی پرستاران در بخشهای مختلف درمانی کشور –دولتی، خصوصی و بیمارستانهای تامین اجتماعی- است.
مطالبات گروههای مختلف پرستاری کشور
هرگروه از پرستاران، دغدغهها و مطالبات برآورده نشدهای دارند که با آمدن کرونا تشدید شده است؛ مطالبه جمعی و مشترک تمام پرستاران کشور، اجرای قوانین بر زمین ماندهی حوزه پرستاری مانند قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری است که در مواردی بیش از ده سال از تصویب این قوانین میگذرد.
پرستاران در همه بخشها یک خواسته اساسی مشترک دارند: حق الزحمهی کارهایمان را به خودمان بپردازید؛ نباید خدمت را ما انجام دهیم اما پول آن به جیب پزشکان سرازیر شود. گذشته از این مطالبه مشترک، پرستاران بخشهای مختلف، دغدغهها و دردهای مخصوص به خود نیز دارند؛ برای نمونه، پرستاران بخش خصوصی از کم بودن دستمزدها (گاهاً در حد حداقل دستمزد کارگری و شاید کمی بیشتر)، فقدان امنیت شغلی و طولانی بودن شیفتهای کاری انتقاد دارند و خواستار یکسانسازی شرایط شغلی خود با پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی هستند اما در این میان، پرستاران سایر بخشها نیز نارضایتیهای بسیار دارند.یکی نمونه از این کادر درمان ناراضی، پرستاران بیمارستان میلاد هستند؛ پرستارانی که در بزرگترین بیمارستان تامین اجتماعی کشور در پایتخت مشغول به کار هستند اما معتقدند؛ حق و حقوق قانونی آنها پرداخت نشده است.بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی هزار تختخوابی میلاد به منظور تامین بخشی از نیازهای درمانی کشور و بیمهشدگان سازمان تامین اجتماعی در تیرماه ۱۳۸۰ افتتاح شد. در صفحه رسمی بیمارستان آمده است: «بیمارستان در راستای مشتری مداری، تعهد به بهبود مستمر اثربخشی سیستم مدیریت کیفیت و پیشگیری از آلودگیهای محیطی خاک، هوا و آب های سطحی و زیرزمینی، اهداف کلان و خرد را تدوین کرده و مرتباً بازنگری مینماید و مصمم است ضمن ارائه خدمات درمانی باکیفیت مطلوب، قوانین و مقررات زیست محیطی کشور را نیز رعایت نموده و کمترین تاثیر نامطوب را بر محیط زیست داشته باشد.»در چنین بیمارستانی با این مختصات که به کیفیت بالای خدمات درمانیِ ارائه شده، صرفهجویی در مصرف انرژی و جلوگیری از تخریب محیط زیست از خاک گرفته تا آب، افتخار میکند، پرستاران نارضایتیها و دغدغههایی دارند؛ مطالباتی که ریشه در کمبود بودجه و بیتوجهی مسئولان امر دارد…
خواست های پرستاران بیمارستان میلاد
یکی از پرستاران بیمارستان میلاد که به دلیل برخورداری از قراردادموقت و ترس از آینده، نخواست نامش در این گزارش فاش شود؛ در ارتباط با مشکلات خود و همکارانش به ایلنا میگوید: از زمان شروع کرونا در سال گذشته، مراکز دولتی و خصوصی به پرستاران خود «حق کرونا» پرداخت کردند؛ این پرداخت حتی در بیمارستانهای خصوصی نیز که دستمزد پرستاران قاعدتاً کمتر است، برقرار بوده است؛ در برخی بیمارستانهای بزرگ در تهران، پرستاران هفتهای چند صد هزار تومان بابت حق کرونا گرفتهاند اما در بیمارستان میلاد، تا امروز ریالی بابت حق کرونا به پرستاران پرداخت نشده است؛ ما بارها پیگیری کردیم اما گفتند نداریم و حق کرونا نمیدهیم!این پرستار ادامه میدهد: در مقابلِ پرسشگریها و درخواستهای مکررِ ما، فقط مدام میگویند بودجه نداریم. این درحالیست که با پذیرش بیماران کرونایی در میلاد که از همان ماههای اول بحران صورت گرفت، کار ما پرستاران بسیار پرخطر و دشوار شده است؛ هفتهای نیست که یک یا چند نفر از همکاران ما به دلیل ابتلا به کرونا، مجبور به گرفتن مرخصی استعلاجی نشود؛ یک پرستار که ناچاراً به مرخصی میرود، کار باقی نیز سختتر میشود.
این پرستار میگوید: من و همکارانم هر روز جانفشانی میکنیم و در صف مقدم ابتلا به ویروس مرگبار کرونا قرار داریم؛ پرداخت حق کرونا که یک مصوبه سراسری برای بهبود معیشت پرستاران است، کمترین کاری است که میتوانند برای کادر درمان انجام دهند؛ اگر بیمارستان واقعاً بودجه ندارد، باید مسئولان و سازمان تامین اجتماعی کمک کنند تا نارضایتی پرستاران گستردهتر نشود؛ سوال اینجاست که آیا فقط برای پرستاران، بودجه و پول ندارند؟!یکی دیگر از پرستاران شاغل در میلاد در ارتباط با دیگر خواستههای کادر درمان این بیمارستان به ثابت ماندن دستمزدها اشاره میکند و به ایلنا میگوید: ما پرستاران میلاد، بیمه تامین اجتماعی هستیم و باید قاعدتاً مشمول افزایش دستمزد سالیانه بشویم؛ اما علاوه بر آن، خواستار افزایش ۵۰ درصدی دستمزد هستیم که شامل حال پرستاران بخشهای دیگر شده است؛ این افزایش نیز ظاهراً به دلیل کمبود بودجه برای ما اعمال نشده است.اول دیماه ۹۹، چندماه بعد از آغاز بحران کرونا، سید کامل تقوینژاد معاون توسعه مدیریت و منابع وزیر بهداشت ضمن اعلام جزئیات افزایش حقوق ۵۰ درصدی و مبلغ دقیق حقوق جدید برای ردههای مختلف پرستاری گفت: پرستاران تا ۲ میلیون تومانکارانه نیز دریافت میکنند…پرداختِ حق کرونا، افزایش ۵۰ درصدی دستمزد و عقد قرارداد دائم در شغلی که هم ماهیت مستمر دارد و هم بسیار پرخطر است، خواستههای زیادی نیست… خلاصه گزارش نسرین هزاره مقدم
تجمع اعتراضی پرستاران بیمارستان میلاد
همچنین؛ جمعی از پرستاران بیمارستان میلاد تهران در تماس با خبرنگار ایلنا، از تجمع ۲۳ دی ماه خود مقابل ورودیهای بیمارستان خبر دادند. در این تجمع، جمعی از پرستاران و پرسنل بیمارستان شرکت کردهاند.این پرستاران میگویند: از زمان آغاز کرونا، برخلاف پرستاران سایر بیمارستانها حق کرونا نگرفتهایم؛ دستمزد ما نیز در ماههای اخیر افزایش نیافته است؛ این در حالیست که بعد از پذیرش بیماران کرونایی، کار ما سخت و پرخطر شده است.این پرستاران خواستار افزایش ۵۰ درصدی دستمزد، پرداخت حق کرونا و پاداش معوق، برقراری امنیت شغلی و عقد قرارداد رسمی و رسیدگی به مطالبات خود شدند.پرستاران میلاد میگویند: پیش از این نیز اعتراض صنفی صورت دادهایم اما تا امروز به نتیجه نرسیدهایم و مسئولان به مطالبات ما توجه نکردهاند.این در حالیست که مدیرعامل بیمارستان با تاکید بر شرکتی و خودکفا بودن میلاد به ایلنا گفت: بودجه برای پرداخت حق کرونا و افزایش مزد نداریم.
به کانال صدای مردم در تلگرام بپیوندید